ja, dans maar door door de straten naar het vuurwerk op eeltloze voetjes van roze hoop je appt, dus je leeft je accu is nog boordevol geef een - Like - aan het leven, voordat je het niet meer terug kan vinden je hebt zoveel tijd te verspillen aan lange omwegen, en er is geen haast bij en dan gaan we alles anders doen als het op jou…

‘Hastû noch berneklean,’ frege se. ‘Nee, gelokkich net. Us bern binne al grut.’ Wat sucht ik dat faak. Suchten fan ferlichting, suchten fan spyt, lyts wienen se lang lyn. At harren hert kloppe tsjin myn wang oan myn liif, rûn alle soarch út my wei, gjin gewicht, nearne ferweecht mar yts. Hjir yn Moarre is allinne mar stiltme en kâlde lucht…

Goedemorgen mijn kind, wat gaat het gezwind nu de maanden weer mild en rondborstig zijn zo zoet en zonder zorgen, zo zinnelijk als zomerwijn. En als we dan een keertje praten… -op weg naar Leuven is Spinvis er steeds bij- dan tracht ik me steeds te verlaten op wat je zegt, wanneer je zwijgt. Probeer de mensen toch niet…

thuisgevers en thuismakers vinden het fijn er te zijn om anderen te versterken eenvoudig en ook gewoon door hen als mens te zien te betrekken en erkennen in voortdurende vindtocht van onmacht naar kracht door met een groot hart steeds praktisch te doen wat werelden openen laat om naar en met elkaar…

Achter een succesvolle man, staat een lief jongetje, dat gehoord wil worden. Achter menig sterke vrouw, staat een meisje dat huilt. Sterke vrouwen en grote mannen, beseffen samen, éénsgezind, waarom onbegrepen kinderen, alleen geen liefde vinden. Weten, dat zonder de contrasten, van donkerzwart en stralend wit, liefde niet verschijnen…

Wat blijft er van mij over, wanneer ik hier voltooi? Wanneer ik uitgeschreven ben. Wanneer we uitgezongen zijn. Nadat we gedaan hebben, wat gedaan moest worden. Nadat toeval bedoeling werd. Nadat we zinloosheid, zinvol maakten. Zinnelijk vaak. Een verhaal. Gedichten. Liederen.. Spelend. Muziek. Spel. Wanneer ik weer kind word, die…

gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren ze zal de winter verjagen de onderhuidse stilte doorbreken die haar vleugels eens verlamde…

ze komt, om de hoek, en hoopvol kijkend naar ’t spel van deze morgen, een meisje met de blije verwachting, nog in de ziel van een engel geborgen, vol van licht en natuurlijke achting ik zou haar willen troosten wanneer een dag haar zal bezeren of een schaduw voorbij schuift ja, ik zou trachten haar te beschermen als de nacht een lach verdrijft…

Papa en mama komen stommelend thuis, nu – kan ik gaan slapen.…

Hij is altijd een onvervalste ochtendmens geweest. Hij was zelfs al een ochtendbaby en peuter. Klaar om zijn melktandjes in een boterham met choco de nieuwe dag in te zetten. Zijn interne wekker staat al van kindsbeen af op scherp en op vroeg. Dat is zo zijn hele leven gebleven. Tijdens de examens ging hij vroeg slapen om weer om drie…

als het leven heeft besloten jou het geluk en zegen van kinderen te geven is jouw opdracht ze te begeleiden niet naar wie jij bent te willen kneden besef een kind heb je immers slechts te leen het zal de stroom gaan volgen die hen leidt – wie weet waarheen het leven stroomt naar nieuwe omstandigheden biedt mogelijkheden waar…

zoals gewoonlijk moest ik weer naar de dorpskruidenier ‘neem zusje maar mee’ verdorie dacht ik zit ik daar ook nog mee opgescheept dus zusje achterop in de verte kwam Jacoba de dorpsslet ons tegemoet ik had dat woord wat niet de bedoeling was opgepikt in een stiekem gesprek niet zeggen dat ze een slet is hoor zusje wist ook niet wat…

Jaarlijks overlijden in de sub Sahara een half miljoen kinderen aan malaria Ze zijn arm en ondervoed Gaan dood alsof het zo wezen moet Terwijl één euro muskietennet ze van vroegtijdig sterven redt Nu overladen we de wereld met schulden, leed en dwang om aan levens van oude dikzakken nog wat dagen vast te plakken…

- ben jij een dichter? (vraagje van kleinkind, 9 jaar, na school) - och, het mag geen naam hebben (ik) - en moeten gedichten dan niet rijmen? - nee hoor, gedichten die rijmen worden gemaakt met het hoofd, gedichten die niet rijmen worden gemaakt met het hart - bij jou rijmt het niet... dus je maakt ze met het hart? - ja - ... dus... zit er…

Met Nana naar de grote stad het vertaalmondje in ons oor 'Mignoter et manger, pipi, caca dodo', we verstaan alles dat toeristen hier komen doen 'Hartstikke gemakkelijk hè?' zucht ze voldaan likkend aan een regenboogijsje Vermoeiend ongemakkelijk denk ik, al die mensen daar hoor ik niet bij 'Oma vind jij ook niet: grote mensen zijn…

nog lang zweemde de lach rond je mond toen jij met de kleine had gedold vuistjes met vingertjes bolrond onderstreepten ook met de mond zijn plezier het ogenspel was fenomenaal snel joeg de hoogste tonen onverwacht in jullie lach om dan rustig uit te golven en te wachten op de volgende vloed die nog veel hoger moet…

Het lijkt of alles steeds maar nieuwer en sensationeler moet om nog tot verwondering te komen alleen veel kleine kinderen kunnen zich nog echt verwonderen over gewone kleine dingen die wij allang niet meer zien helaas worden ook zij al snel meegesleept in onze wedren naar meer nieuwe sensatie we kunnen ook even bij ze stil gaan staan…

mama wil je nog één keer vertellen over de zeven zwarte zwanen die onder de blauwe brug naar de witte watertoren zwemmen en dat Berend de bruine beer dan de zwarte zwanen inhaalt met zijn boot van berkenhout en dat dan uit het groene gras ineens een vreemde vogel omhoog vliegt met veren van de regenboog mama…

Jongens in een boot, paraplu's naar de zon, klaar – om weg te zeilen.…

traag ontneemt het woekerend sterrenkroos de ademhaling van water dat gelaten verdwijnt roerloos wacht op blootstelling aan licht en lucht was het kind verwonderd toen het in het water raakte en het kroos zich eensgezind sloot de handenwringende tijd voordat iemand kon bevatten wie het kind verborgen hield en toen de…