Kind in katoenen badpak met een Rokje, zonovergoten ben je Bruinverbrand Donker je huid, maar weet van hoe je Vader voor De Gordel van Smaragd Vocht Heb je niet Zorgeloos stoei je met omslaande Golven, gulzig drink je Limonadegazeuse, eet je wit brood Met boterhamworst Zand knerst tussen je tanden, rots in De branding je vader, maae weet…

Cherubijnengeltjes hemellicht zingend in kerststal en toverboom elkaar verdringend Kun je nog zingen disneygirl tinker bell zing o, denneboom schellebel rinkelbel Wat heb je nodig aan kerstige knutsels verf kwast en kurken en dan aan de slag Guacamole pompons glitterlint sesamzaad bladerdeeg mozzarella wiebeloogjes en lijm…

Nog één week in sferen van glans uit de dozen met spiegelreflecties in plexiglasfiber In sprookjesland toverrijst schoteltjesogen donkere stuiters in zielsdiepe vijvers Magische kerstster verlichtingsmomenten van engelhaarslingers en bambikijkers Kindervermaak in een klein paradijs de wondere zolder als speelgoedpaleis…

een teder dichtje op maat van de wind strijkt neer rond je gezichtje als een aureooltje mijn kind…

Het leven is kort, hoewel ik dit voor mijn kinderen verzwijg. Het leven is kort en ik heb het mijne verkort op duizend heerlijke, onverstandige manieren, duizend verrukkelijk onverstandige manieren die ik voor mijn kinderen verzwijg. De wereld is minstens voor 50 procent verschrikkelijk en dat is een conservatieve schatting, alhoewel ik dit voor…

In de straten van Antwerpen ontwaakt de levensdrift van een jongen en een meisje twee gezworen hartsvrienden hun guitenstreken en slimme handelingen verspreiden zich spoedig door het Belgenland drijven soms onverwacht mee met verre wereldreizen doen moedige daden die in vele boeken over de aardbol gaan in het fraaie landhuis van hun…

Hij ontving met open arm en warm en ging me voor de stille stadstuin door. Toen hoorde ik nog voor we ’t huis naar binnen gingen haar pril maar o zo zuiver zingen en mijn gedachten gingen naar de zoete zin der dingen tussen twee bevallingen van hun eigen borelingen.…

Hij waagt en tilt voor even maar hun rosse wonder dat een jaar geleden nog niet eens bestond hup zo maar van de grond en draagt het op zijn handen. Maar zoals zíjn Vader hém zou willen blijven tillen heel zijn lange leven lang en op een steeds maar hoger plan weet hij dat dit duwend dragen zo lang niet kan. Want zelfs nu…

het leed smijt de deur open onder dekens dromen bundeltjes kind in ruimteloze tijd tere bloemen roerloos na die korte waan geen woord gesproken geen lach geschaterd aan de muur afbeeldingen van Indische goudenregen en het alfabet aan de vuurrode hemel gloeien tranen de leegte raakt aan alles…

voor de eerste keer in die troosteloze klas werd ik overspoeld door een groot geluk de letters werden woorden ik zag wat er stond ik kon echt lezen een fundament werd gelegd een diepe liefde voor de ontsluiting van boeken en verhalen het geheim onthuld plotseling inzicht in die troosteloze klas in mij scheen de zon…

Jij lieve stakker was het niet die koos voor dit leven in de goot in een doos op de akker van de dood. Het was je zogenaamde pa die na wat stom gestoot zijn zaad in ma verschoot en zo wist te verwekken om even achteloos als laf weer te vertrekken opdat hij jullie beiden niet zou zien verrekken. Eens wend je je af van al die doden…

Zware eiken en dennen schudden zich buigen diep in de harde stormwind daartussen staat een stevig herenhuis waar de houtvester thee drinkt zijn dochtertje van vier jaar zit op pa's vertrouwde schoot gekleed in een grijsgroen pakje rode wollen muts op nog vol koude adem van druk spelen bij wild waaien radiozang galmt zacht dalend voorzegging…

het kind weet niet wat de hel is alleen dat zij die veroorzaakt heeft mama bestuurt de aarde dàt is wat het zeker weet de bittere stem van moeder de kilte van het winterlicht het venster op de wereld in de slapeloze nacht wit van vergeetachtigheid zwevend tussen hemel en aarde zingt het plots geen liedjes meer de hel is opgeheven…

ik streek zacht langs je wang waar vergeten gedachten nog warm kleurden van lang geleden toen kleine blosjes uit het niets met onverwachte felheid je huid tekenden je leek beduusd door het ongewild gebeuren keek verlegen maar je lach hield de veranderingen toch niet tegen een charmante knuffel en een draai met lieve zwaai de…

Een kind vindt zijn vermaak in huis schijven vol verhaal en toonkunst het alwetende scherm dat welke verklaring ook geeft de woelige woonkamer van tweehonderd jaren terug galmt vol opgewonden kreten verliest zich soms in geheimzinnige stilte langs wanden onder tafels speuren kinders naar rovers maken zacht rondkruipend grote ontdekkingsreizen…

in de sloppenwijk wordt een kind vermist een ingetogen kind van zeven jaar ijle klaagzang noch bezwerende drums kunnen het onheil weren niets brengt het gemiste thuis in nachtelijke angstdromen verliest de moeder haar armen ze kan het kind niet dragen naar het licht van de dag dat onaanraakbaar hoog achter de bergen schemert…

ik voelde je hand vol zachte dromen ze volgde de rand tussen haar en huid ze sprak met alle haren over het gezamenlijk ervaren van de nieuwe coupe je vertelde dat ik lachte op de schattige manier van rust en totale ontspanning ogen gesloten handjes half open in de verwachting van nog meer van boven…

Drieduizend jaren terug blikken het kind maakt geen gebruik van allerlei speelgoed maar houdt zich bezig met wat stokken en stenen die verbeelding en daadkracht schappen om zich voor te bereiden op zijn verre toekomst met werken en denken van een volwassen mens weer in het heden gezamenlijk zand scheppen al zingend en huppend in…

Ik lag vroeger na school uren op de grond met de telefoon die tussen mijn oor en mijn schouder wiebelde Aan mijn linkerkant een bord koude rijst, mijn schoolboeken rechts van mij de telefoonsnoer draaiend om mijn vingers Ik praatte met vrienden die dezelfde taal spraken We spraken tot diep in de nacht met gezwollen kelen en longen. Speelden…

Ik zat in de kast, opa was dood, hij schreeuwde: gouden tand eruit.…