Waarom bestaat er geen pil tegen verliefdheid: Antilovine?…

zij keek in de spiegel lachte minzaam naar het stukje glas ja ze was niet echt knap maar het vleugje onberekenbaar maakte haar buitengewoon interessant en aantrekkelijk niet gewoontjes maar juist dat aparte kan van alles een spannend avontuur maken zij kan je tot in het diepst van je hart gevoelig raken en met behoud van…

nog hoor ik de tonen van je hartstochtelijke stem zie ik in je ogen de geestdrift omdat jij in je hart kunt voelen wie jij bent je lijf danst blijdschap omdat jij echte liefde hebt gekend en ook de ogen van die ander hebben dat bekend en weten wie jij eigenlijk bent veelstemmig in emoties en zelfs tot in de laagste tonen van de donkeren…

toen de tijd bevroor ontwaakte hij met gesloten ogen verstard bewegingloos naast haar en luisterde ademloos diep bewogen naar haar zwijgend lied zij zag noch hoorde hem hoe kon ze ook anders in de ingevroren tijd…

in rusten en waken hebben wij al die jaren in halfslaap grdroomd met alle up's en downs wetend dat enkel nabijheid relaties doen groeien wij hebben toch de risico's genomen om af en toe ook van onze liefde te dromen om er dan weer op te teren dat stukje rode draad zal ons het leven leren helaas worden onze handen steeds…

De liefde schijnt alleen bij volle maan Dat is Amór - zoals je weet een man Selène doet wat Lúna óók doen kan Ze schijnt - maar juist dán komt het erop aan Of het de schijn is die Amór bedriegt Wie gelooft wil níet zien dat de ander liegt...…

Liefde is een maan, ze verandert per dag, wordt -- groter, wordt kleiner.…

Je blik zegt genoeg stilte groeit tussen ons heen woorden hoeven niet Ik hoor je nog voor je spreekt, voel de rimpeling in je stilte. Elke blik een fluistering die mij moeiteloos bereikt. Je adem trilt door mijn huid, een taal zonder woorden. Je aanwezigheid golft door mij heen. Je vreugde gloeit als ochtendlicht dat zachtjes door mij…

soms schuur ik even aan de hemel hopend dat ik opgemerkt word heel bescheiden want ik ben nooit op de voorgrond of neem zelden het hoogste woord alleen omdat ik me als eenling wil onderscheiden in de massa word ik nooit gehoord door patsers schreeuwers en jongens met een grote bek vaak klop ik ook in stilte zachtjes aan…

zacht is je huid in alle subtiele rondingen zij geeft de oneindige cirkel haar zachtheid kwaliteit in de vileine spanning van raking in vloeiend samenkomen zonder het brute botsen van twee werelden zou ik in herbeleven nogmaals zoveel van mezelf geven dat de pijn nu nog schrijnt in de littekens die zichtbaar overblijven…

je ging met de zon en een stralend gezicht - je kwam nooit meer weerom ik nip aan jouw kom nu en ik schrijf met je pen nu ik je fluister ik … niet slapen ik … niet eten en al- le licht is duister het park wacht op het ochtendlicht en jou…

Liefde uit leegte ik zocht geen vuur, geen stormwind alleen jouw echo Ik ben verliefd geworden op jou, niet omdat ik liefde zocht, maar omdat de dagen kleurloos voorbijgingen, de nachten te stil waren. Ik wilde een stem die bleef, iets dat de tijd brak, hoe vluchtig het ook was. Ik keek naar jou zoals men kijkt naar regen op een eenzame…

Liggend in je armen in een wereld waar wij koningen zijn. Lik ik de Portugese zee van je olijfbruine huid. Val ik In een oase zonde einde. Waar tijd geen grenzen kent. Verdrinkend in jouw ogen plant je de zaden en oogsten wij later onze eeuwige liefde.…

Hij is romantisch, laat met de moesson kusjes -- op mij regenen.…

Waarom leven we zo dat we voelen liefde -- tekort te komen?…

samen dan gelouterd innig teder zijnloos elkaar zijn…

In welke duisternis zal ik je roepen zodat ik opnieuw leer begrijpen in welk gebaar welke blik zal ik je ontmoeten? Met welke woorden zal ik je begroeten schrijf ik de taal van de vogel en de bloem versta ik de taal van bergen van drijvende wolken? Zal ik je vinden om je steeds opnieuw te vinden houden we elkaar met…

Onbedoeld zoekend naar antwoorden vergeet prangende vragen, zij waren net pas onderweg met sneller ademen de zon weigerde onder te gaan de jasmijn bloeide het hele jaar de tijd van wijn zonder glazen achteraf waren er genoeg vragen om bedachtzaam bij stil te staan zij hadden het niet in de gaten beiden het glas half gevuld zij zien…

ik zag je wist meteen uit je ogen je lach te lezen die warmde in liefdes eerste lentewind we liepen hand in hand alsof wij dat zelf hadden uitgevonden in liefdes kleurige vonkenregen samen dollend door pure schoonheid die overrompeld in onze ogen geen grenzen kende wij hebben het woord verliefd weer een eigentijdse inhoud…

Vertraag nu en wacht met mij, terwijl in jouw slaap -- de liefde ontvlamt.…