Super intelligent Maar geen idee hoe de wasmachine werkt Wat is er met je haar gebeurd Bleekwater, zeg ik kortaf Toen ik de wc schoonmaakte Je proest ingehouden, maar Ik kijk er niet van op Eerlijk gezegd kan het me niets meer schelen Het staat wel apart zo’n Roodblonde lok met Zwarte wilde krullen Jij knipt wat rozemarijntakjes af…

Neem nou zo’n wildeman Hij geeft alleen maar vieren Aan gelovige Arabieren Terwijl het anders kan Zo’n ultiem verloren katholiek Hij haat de hele moslimkliek nooit mocht hij de Bijbel lezen Dus mag hij extra gruwel vrezen Want die paar rare misstanden Waarin de moderne Islam belandde Komen in hun ver verleden tijd Overeen met Jood en…

nergens was dichterbij en twee straten verder dan ergens hier of daar en ook donkerder want niemand zag dat je je thuis voelde of eigenlijk niemand zag meer…

het grauw dat in gemeenplaatsen vlucht voelt zich bedreigd en verzucht dat ’t water aan de lippen staat dan verheft zich snel de gajesmaat die zonder enig tegenwicht zaken volstrekt vijandig belicht het haagse vingertje draait en zwicht beteugelt met verzachte riemen beducht als het is voor de volkse straat strooit het met de ziektekiemen…

op drift langs paden van een verlaten stadsplantsoen doorprikt zij kil het zwervend gillen van resten consumentenleven in gedrukte schetterwoorden met halfgeschoeide vuile handen vouwt zij scherpe kerven als sporen van berouw voor kassabanden vol bederf in zwaar gevulde plasticzakken draagt zij ons nog vragend na de lasten en de stank…

Kom we roken nog een sigaret stiekem hè `t is niet best erger dan een kruisraket en ruiken ons net als haaien prooien ruiken kilometers ver jagen verjagen plagen verketteren verscheuren verpletteren schrijven dodelijke teksten maar ruiken niet de sluipende kerncentrale links midden rechts bewieroken de generale fatale finale.…

Daar naderen de hordes uit den vreemde in hun veelgroenige en gulden lompen. Ministerpresident zet met de leemte van zijn betoog een vreselijke domper op alle flauwe feesten rond zijn falen. De nieuwsdienst zwijgt in al gerede talen.…

Meer dan gesloten, zijn gezicht Hangt hij lethargisch in zijn stoel Hij saboteert de hele boel Wil weten niet van een gedicht Ik duw en trek en ik belicht En denk kom op joh, toon wat smoel Hij heeft geen levenslust, geen doel Is geestelijk uit evenwicht Hip hop; zijn lievelingmuziek Biecht hij me op met tegenzin Een ingang denk ik opgelucht…

Gewone werkman wordt minachtend slechts geloofd, de ouderen van grootte, spel en brood beroofd. Verschopten en ontsnapten waden door getob. De speelman speelt en wil niets anders aan zijn kop. Het gajes der elite strijkt de korting op.…

Mijn woorden zijn de jouwe niet. Ik kan je blik niet verwarmen. Stille aanreiking, diep gebaar, het doortrilt het masker niet. Koele benadering. Wetend dat het zo niet is- niet kan. Gestalte in duisternis.…

in schril contrast met de stille schare verzameld rondom het nog open graf overstemt het lawaai van een vliegtuig de stem van de spreker die gehuld in een donkere jas met zorgvuldig gekozen woorden een arbeidsverleden tracht te beschrijven dat als we hem mogen geloven zou hebben bestaan uit het met veel succes werken van de één naar de andere…

wie is het die deze koers bepaalt je raakt maar al te snel verdwaald tussen profiteurs en criminelen hulp die standaard faalt ze zijn hier met zo velen vreemden komen en gaan in dit beroofde land met hoon en zij die bleven staan zijn veelal heel ver heen wanen zich van smetten schoon een koning zonder troon zien in kiezels edelsteen…

kijk die man nou eens beven; lege fles naast de bank ja, hij is aan de drank geraakt door het leven kijk die man nou eens beven; grauwe kleur van de rook ja, hij is aan de coke geraakt door het leven kijk die man nou eens leven; ligt al jaren alleen ja, zijn bed is van steen zou jij dan niet beven?…

Gehouwen uit het betalingscircuit vindt de harde steen zijn evenbeeld niet. Op het allerhoogste heilig altaar liggen daarom de exploiten reeds klaar, gericht als een onbarmhartig geschut op het weerloze wezen in de put dat in zijn donkere onderkomen allengs is opgehouden te dromen na de ontvangst van het ambtelijk stuk, boodschapper van…

voor een grijze achtergrond lijken kleuren voller mensen mooier maar ook drukker en we willen wel zo zijn maar niet echter dat en alleen soms willen we zijn net als om ons heen…

onbeduidend lijkt het bedreigde meer waarlangs zovele houten krotten met golfplaat afgedekt oververhit en rottend wankel op hun palen staan in muskietenwolken mooi oogt het glanzende groen van drijvende velden waterkers die welhaast de watervlakte dichten wat verder naar de horizon waar duister geld verdeelt en heerst achter zwaar bewaakte…

in het licht van wat er gaat komen staan dikke druppels regenwater niet treurend stil bij wat ooit was maar stromen voor weer nieuwe fleur in ‘t verfriste gras van morgen laat mensentranen die nu welig wellen om wat kwijtraakt en verdwijnt niet kwellen in ‘t moeras van spijt maar gul verzachtend overvloeien naar een schoner waterland met…

mijn kuisvrouw was alweer gevlogen toen ik met mijn vinger over de piano ging en ge voelt hem al, nee de zachte aanslagen voor de polonaise in as dur opus 53 zorgden voor opluchting, vrij en uitbundig verlieten tonen de kamer toen werd ik nieuwsgierig, vaneigens wilde ik weten waar naartoe en weeral kwam ik op mijn strand, waar toeristen…

Ik verdien meer Volgens mijn opleiding hoor ik bij de elite Applaus voor mezelf iedere keer Alleen met minimaal HBO kom je bij mij op visite De maatschappij ligt aan mijn voeten Dankzij mij kan Jan Modaal in de aarde wroeten Ik regeer Wat de burger eist leg ik kundig naast me neer Onbegrip past niet in mijn straatje Ik verkoop alles met…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…