sierlijk schreef hij in tijdloze schoonheid arabesken aan de ijlblauwe lucht zijn valvlucht was doorzichtig als glas een lichtschittering dook in het gras in kortdurend vleugelgeweld was het laatste oordeel snel geveld zwaar en bedachtzaam wiekte hij weg in een overwinningscadans met de prooi in zijn bek…

achter veranderlijkheid schuilt zuivere schoonheid heeft ze me laten ontdekken door subtiel haar eigenheid open te bloeien zo volmaakt mooi ik bestendig aan haar verknocht blijf al floreert ze kort de herinnering blijft…

laat ik weer een huisdier nemen! maar… is dít er dan geen? ‘n notabele chinese nota bene denk ik staande in de schemer onder de verheven Watercypres ik moet haar echt goed hoeden haar takken snoeien maar breed hangen laten tot zij zelf zoveel later als door kenners voorspeld zich eerst vermolmt en dan velt…

ik heb de lente aan het bloeien gekregen met wat zon en milde regen pas toen de kou achterwege bleef kwamen de zomerse tekens van leven hij straalde het groen tot volledige wasdom bloesemde volop naar vrucht in lange dagen zindert hij warmte die de oogst rijp zal maken nog zijn er hindernissen te nemen zoals onweer storm en hagelstenen…

ik wist de donkere luchten het zachte zuchten van de wind geruisloos nestelt stilte zich in bomen tussen blad hoor het vage breken van een tak door naamloze passanten zag de bliksem pas toen het donkere loof diep voor de regen boog de spanning die het onweer lading gaf is stilaan verdwenen zomer is in gouden luchten weer…

Klap - wiek klap - wiek doet het vogeltje, toerend door de avondlucht. Zoekend naar een torretje, een mug, een mot of vlieg. Dit alles bij een zonnetje, dat afscheidsrood ter kimme neigt. Na het suizend zoeven langsboven dimmend licht, gaat ons kleine vogeltje - de trek gestild, de dorst gelest, op weg naar rust, naar vaste stek. Dan…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

langs wijkende bomen in zachte glooiingen van het landschap loopt het eeuwenoude pad een natuurlijke oase van rust geflankeerd door het groenende leven van boom struik en blad generaties zijn langs gegaan met uitzicht op morgen huis en haard achtergelaten verdronken in zorgen anderen zijn gekomen hebben in het volgen van vroegere…

De vlier met witte parachuut Staat prominent te zoeten Zij is op vrijersvoeten Haar geurende dispuut Bepleit bij vlieg en bijen Intiem met haar te vrijen En pertinent acuut Verschijnen zij in zwermen In antwoord op haar termen Haar wil is absoluut Een wet voor de insecten De kleine opgewekten…

elk met een eigen zomerzachte melodie in ’t dicht groene lover van de bomen houden zij niet alleen de dag levendig ze bevliegen ook mijn gedachten tot ik het innestel om ooit weer neer te schrijven als ook mijn lied…

Kruipt en sluipt heel langzaam in heggen over takken. Rode tong schiet met korte tussenpozen uit de mond. Haar half gesloten ogen opent ze echter terstond. Als ze vliegensvlug een prooi moet pakken. Dit specimen kan men soms tegenkomen in de Franse natuur. Vaak is 't in de campagne je altijd aanwezige buur.…

Hoe zacht ze speelt met sluike sprietjes ontwakend langs de smalle slingerweg en op het water wel een handje helpt met openvouwen van een lelieblad de pure naaktheid van een boom belicht om halverwege de ligusterheg zich neer te leggen in het kreupeldicht geweven bed van de vergeet-mij-nietjes.…

een koele vochtige oase van groen en rust geuren van mos, bladeren en verrot hout je ademt snel, rilt even, voelt je koud terwijl een zachte windvlaag je angstige gedachten sust een zonnestraal schiet tussen 't bladerdek door beschijnt plotseling het bos in een gouden moment terwijl jij voorzichtig aan de omgeving went blik gericht op het…

Door de zure grond zijn er in Gouda overal duizenden madeliefjes waarop het lijkt alsof het sneeuwt in juni. Als kind reeg ik die lieve bloemetjes aaneen door met mijn nagels een sneetje in het steeltje te maken en er dan een andere madelief door te steken. Zo kreeg ik een ketting van vrolijke, witte bloempjes, die ik om mijn nek en…

verwoestend slaat de wind het rijpend koren neer als dank voor deze zomerdag of zien wij dat verkeerd waar in de hitte ongezien het vocht is verdampt gewas door zonnebrand al geel en slapjes hangt bedekt zij nu de aarde laat water mondjesmaat de grond indringen beschermt zo wortels en wat andere zaken die de bodem vruchtbaar maken…

ik zie pluizen langs de huizen omhoog zweven stukjes lichtgewicht die op warme wind hun leven richting geven ver van blad en tak waar lente hen tot bloei en vruchten bracht in deze miljoenendans heeft slechts een enkeling de kans om op te groeien zij heeft tijd en plaats goed uitgepluisd om ooit van droom tot boom te komen…

je kabbelt water van de beek door een uitgesleten bocht kleurt onverwacht de kleine bosanemoon die ik al zo lang zocht tekent met vocht beschouwende gezichten op de basten van bomen wuift met groen van zompige varens die het met weinig licht moeten doen met ontzag zie ik jouw spel van alledag in de lach van het paradijs…

De Zuidervaart vliet aan m’n oog voorbij met aan haar overzij het jonge vee dat uitgelaten dartelt in de wei. Waar reigers roezemoezen tussen riet een kievit waakzaam op zijn eega wacht daar kweelt de karekiet een liefdeslied. En populieren schuiven in een rij gezien vanaf het dravend boerenpaard dat lenteluchten ruikt in natte klei en…

wij glijden af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij…

Schemerlicht sluit de ogen van de nacht tot een zacht schitteren van de sterren aan de einder hun hoopgevende knipogende lach en pracht verkoelende rust kust mijn voorhoofd en dooft de gedachten die op de morgen kunnen wachten…