geestelijk uitgeput een zoveelste aderlating uw vinger drukt mijn gezicht bijna stuk omringd door ziekelijk wit uw handelingen uit angst egocentrisch vernietigingsdrang ik ben u bang u smeekt ik fluister en blijf een door ademhalen wachtend u zult bedaren bloedvriend dag en nacht jackhals van het duister…

ik fiets een dijk aan weerszijden de zee waarvan de golven hoorbaar beiden kanten de helling aan slaan zijwaarts duwt mij de wind de handen stevig aan het stuur trap ik de pedalen die niet vloeiend draaien vanwege een knik ik druk zwaarder door mijn voet en schiet dan even in het luchtledige enzovoort en telkens waait mij een harde wind…

Ik ruim mijn leven op Zoekend naar verloren herinneringen, kapotte gedachten Pluis ik de kasten uit. Bakken vol rotzooi en gebruikte spullen gaan met het vuilnis mee. Wat ligt mij te wachten als ik de laatste doos met leven open? Een porseleinen popje met armetierige beentjes, gebroken armpjes. Haar bruine ogen zo beschadigd, dat…

Ik wil geen zozocamera compleet met ziezomuziekspeler rot maar snel op oh zozoheler uit ziezozomersankara Ik mot geen ziezo-p-d-a en ook geen zozo-u-p-s die gij zo zonder scrupules gratis uitdeelt aan minima Gaat hene met uw ziezoles dat al een ieder zozo heeft u mag die ziezozakzooi houden ga er maar vliegtuigjes van vouwen ik wil…

Het gras is dood. De vogels verdwenen. De lucht is rood. Nooit meer regen. De ramen zien grijs. De deuren verrot. Uit de gang komt gekrijs. Het plafond kapot. Alles verdrongen. Rotzooi in huis. Voel je niet gedwongen, maar welkom thuis.…

Een gedicht knaagt aan mij als een onbevredigende honger. Tot de keuze komen waarover te schrijven is als lopen in een supermarkt. Ik kies een product ik leg het terug en zo menigmaal: de keuze is mislukt. Onbevredigd ga ik weg. Bij de bakker hebben ze tenminste brood. Ik bestel het laatste avondmaal, de ultieme bevrediging.…

Al het groene verdwijnt in het grijs Mijn bewustzijn valt uiteen in een innerlijke krijs: Hoe bedacht men gedachten die wijzen op nut en streven Nu ik veracht al de rationelen en volgens wijsheid dien te leven Wat is het meer dan hoop verpakt in alles van het heden Vroeger staat nu voor dat wat we zo fout en slechter deden Ons nu is…

De dode boom werpt zijn vruchten af en hij lokt kleine meisjes om hun darmen te spoelen in zijn ongenadige bijzijn, opdat zijn wortels zouden struiken in weeë grond. Ze kokhalzen de ondode afscheidingen naar de wereld van zaadjes en nieuwe kiemen. Het meisje was allang afgestorven, maar ze baarde een vers nageboorte. En hij; het levende…

De bus rijdt nog; eindbestemming onbekend. Ergens in het midden zit ik. Aan het raam Kan er onderweg niet uit. Dienstregeling doemt tot de remise. En donker is het. Alleen binnen neemt het de tijd mee. Neemt het de tijd. Het buiten spiegelt slechts en de voerman laat ons raden. Waarom het daar doorgronden? Het donker duiden.? De klokken…

  Ik kijk in de lucht, de wolken samengedreven door de koude strakke wind vinden hun weg naar gebieden meer landinwaarts gelegen. De vogels die zijn gebleven waaien wapperend met hun vleugels alle kanten op. De volgende bui dient zich al aan, druppels parelen al spoedig langs plantenstengels naar omlaag en verdwijnen voor eeuwig in de…

tijd tikt heel gestaag bladstil rusten haar ogen op het vensterblad tussen cactussen tast zij in haar gedachten…

Ik voel mij authentiek Als geen ander in staat om slechte gedichten te bedenken Ik ben poëtisch ziek Maar benieuwd hoe lang ik dit nog volhou Tot ik bezwijk…

Sui ci Ling heeft het geweldig naar haar zin gevangen in de klauwen van haar ‘leuzenspin’ op het pretparkplein van je win win win Sui ci zweef Sui ci vlieg Sui ci Ling klim klim in het touw van je wirwar en spring spring spring uit de tralielilaklauwen van je ‘leuzenspin’ op het pretparkplein met je kin kin kin Sui ci zweef Sui ci vlieg Sui…

levend is alles wat je nog weet van wat er destijds is geschreven en dood dat wat je niet meer weet bijvoorbeeld de verzen van vergeten dichters... zelf herlees ik het werk van mijn favoriete doch ook al bijna vergeten dichter Buddingh'regelmatig misschien wel als een vorm van reanimatie van zijn gedichten want waarachtig sommige van zijn…

Zo kreupel als hout zwoeg ik door het bos de boomkronen kreunen dissonant mijn gezucht. Dennennaalden prikken mijn zenuwen door verbijt zure lippen wansmaak kin op borst. Oefening staalt spieren schuurt erosie weg ik zweet stofwolken korrels zout in zand. En zie een reebok spichtig wegschieten een onbewaakt moment valt op slag dood…

meisje met je rode haren ik zag je in een andere tijd de eerste helft van onze wedstrijd won ik de tweede won niemand…

De roker heeft het koud onrust stookt hij niet kranten leest hij niet lachen doet hij alleen als niemand hem ziet. De koffie is op tijd en de trein vertraagd. De zuil brandt offers slierten rooksignalen zwalmen zwijgzaam. Er is iemand per fiets banden hard opgepompt, harder dan de longen aan nicotine zuigen, zuurstof er gratis bij…

het stel schoenen staat klaar voor het boenen een veter achteloos los denkt toevallig andersom de kamer vol met specerij speelt het kale kader voor een drama zonder weerga als de veter start met domineren treft hem de gladheid bij languit de zwoele omhelzing korstig bruin gevlekte getuige als een eiland in de ruimte die nog geurt naar…

onzeker, beperkt door metrum en ritme begeef ik mij op het ijs, met als enige steun de stoel van mijn gevoel laveer ik, intuïtief en handig rakelings langs jambe en trachee, dactylus en anapest, doe ik wanhopig steeds mijn best; omzeil, al doende, hexameter - om amfibrachus niet te raken mis ik zo ook alexandrijn - waarom moet…

ik groeide uit m’n lijf ze gaven me gratis verblijf in een vel met te wijde bekleding leven is blijven stilstaan omkijken en vooruit turen een, twee, drie, vier mijn even duurt altijd aan te doen was er niets ik hield mijn armen wel op met mijn mouwen verjaren zonder tussenstations is immers nooit te vertrouwen…