ik heb mijn koffer al ingepakt beer heb ik in mijn hand voor wanneer het moment daar is geroepen wordt door Zomerland ik op reis ga over berg en dalen niet voor even maar levenslang met mijn beer zo dichtbij me ben ik helemaal niet bang ik ga springen over wolken glijden over de regenboog zal ik kusjes naar jullie blazen ook al houden…

In het water van de Nieuwe Rijn kijken de karkassen van fietsen tellen vandalisme vanaf de Boterbrug Op het water kapen takjes en piepschuim gedachten van de oeverkant stemmen kiezen het ruime zog om over de Westerzee te verdwijnen achter de steeds nieuwe horizon Ook hier is geen rust in blijven twee duiven klapwieken in de lucht…

Vandaag besloot je niet meer te leven was de grijsheid meer dan zat had je niets om nog te geven voelde je je al tijden mat boekte geen kleur noch vooruitgang vond jouw bestaan niets meer waard kon jij de lasten geenszins dragen verliet deze aarde in sneltreinvaart…

Til me op uit die wereld van tranen waar alle doden gestorven zijn waar stlle woorden steeds zwijgen blijven en aan de einder geen morgen gloort. Voer me weg van dat uitzicht op graven waar elke droom ook gestorven ligt naar een plaats waar de bloemen nog bloeien met hun kopjes nog steeds naar de zon gericht. Zing een lied over…

Voor R. Ogen struikelen over gebroken glas over versleten regels die ooit in onmin het daglicht zagen Mijn handen vouwen je beeltenis samen Met betraande ogen kijk ik richting de overwoekerde tuin waarin de boom een tak breekt Het regent vragen in late uurtjes er wordt druk gespeculeerd vanuit te strakke keurslijven In een terugtrekkende…

Zoek jij mij ook zoals ik jou in alles wat veel verder gaat dan het voorbij of slaap je zacht in mijn berusting droom je met me als de nacht ons album openslaat hoor jij mij ook zoals ik jou om antwoord vragen in de echo van oneindigheid en schreeuw jij dan net zoals ik het stille van jouw naam *Zoals elk jaar…

Er past daar rouw als herfst voor de zwarte esdoorns uit zwevend zaad ontstaan zodat het op kan houden roekeloos en geschift te zijn Zonder haar geen zin meer kunnen vinden in zonder haar verder gaan geen rode draad van jaargetijden bij zonsopgang en ondergang…

Een ster straalt boven aan de hemel Deze ster is speciaal voor jou en mij Iedere avond als wij hem zien maakt hij ons blij Sander is het mooiste wat ons ooit is overkomen Sander is altijd bij ons, ook in onze dromen Wij zullen jou missen voor altijd Maar nemen nooit van jou afscheid! xxx papa en mama…

ik zag de dood met lede ogen een strak gezicht met stijve grijns verzonken in ver weg maar zag zij mij toen ik zachtjes afscheidswoorden fluisterde nog maar half in het besef van hier en nu want gelukkig wat lig je hier vredig net onderweg naar zonder pijn een goede reis wens ik nog na het verdriet zal nog komen…

je ligt er zo stil een glans op je gelaat lijntjes, fijntjes kunstig besnaard de handen rank en wit rustend op je tooi je oogt zo vredig verheven mooi en och, ik kan het niet beredeneren waarom een leven een fonkelend kristallen glas brak in talloze scherven de schaduw zijn best deed zich deze zonneplek op aarde te verwerven…

Aan ziel is nog nooit iemand overleden Aan wijsheid evenmin Weet je... Soms sterven mensen wel... Maar dan een heel klein beetje…

Onze reis nam zijn start in dezelfde haven en we dansten een tijd op dezelfde zee, onze ogen gericht op dezelfde verte en dezelfde golven namen ons mee. Soms waaide de wind ons naar andere oorden, ver van elkaar en van waar het begon, maar we wisten elkaar in dezelfde waters, want we zeilden nog steeds in dezelfde zon. En als wolken die…

aan de hand van jouw slingerende levenspad werd je gegrepen door noten die de toonhoogte bepaalden met zacht stemgeluid wist je vele jaren mensen te raken doch de keerzijde bleek de bottel der vergetelheid de trouwe steun die verdoofde en kracht gaf maskeerde vertwijfeling waaraan je geen gehoor wilde geven verscheurd door de scheiding drong…

M'n lieve vader zei nog even voordat-ie stopte met het leven: 'Ik kom een dag en nacht te kort, zodat ik nét geen tachtig word. Ik blaas m'n laatste adem uit. waarna ik graag m'n ogen sluit. - Niet voor een poosje, maar voorgoed. Wat heerlijk, dat ik niks meer moet!' Ik ben er zometeen niet meer, ook niet bij Onze Lieve Heer, die volgens…

Voor M. 1961-2010 Als het leven geruisloos loslaat in verborgen leed en geslagen wonden niet meer helen zingt de raaf zijn nachtelijk zwart in verdoofde schelpen overbrugt de te zwakke adem de kloof naar gemiste liefde tevergeefs wanneer het kind van de rekening de belofte overneemt de hoop op grazige weiden voor heilige…

Zwarte nevel daalt en verslindt grijze muren, met smart en pijn beklad. Angstkreet klinkt op uit de donkere massa. Schimmen deemsteren tussen uiteenbarstende slierten rook, alles vermorzelend op hun pad. Een lichtstraal wordt langzaam gewurgd: nooit bereikt hij zijn doel. De zwarte nevel trekt op en laat kale, grijze muren achter…

Zo moet dan ook sterven zijn als het afleggen van gewaden te wijd voor kleine levensvragen te nauw voor sturm und drang in veel te strakke naden Zo moet het zijn als het achterlaten van gedachten van dromen, wensen, daden liefde in goede en in slechte dagen aan vriend en vijand of aan wie het wil want blijven doe je toch een beetje…

ze had eenvoudige verlangens de vraag was nu hoe die ongeremd door goede zeden en manieren onbevreesd voor maatschappelijke verdoeming bevredigend tot uitvoering te brengen voordat ze toch nog onverwacht zou overlijden…

onwerkelijk hoe stilte het witte daglicht draagt alsof winter over haar heen groeit en wenst te horen dat woorden ongezegd blijven leven in zijn handschrift ik loop er heen, de bomen trager in het water, aan het einde van het onlangs gestorven huis het is vandaag, een dag zonder schaduwen alles lijkt anders van vorm * bloemengeur…

Dit is de plek waar mijn ziel brandt waar de boombladeren fluisteren in diffuus licht waar ik mijn hielen licht als de tijd gekomen is als ik voorgoed naar binnen keer verdwijn in een innerlijk vergezicht slaap ik hand in hand met zilverster, zo ziele-zacht levend in nalatenschap zo anders dan gedacht immer weer…