De woorden vallen als blokken ijs als houten kegels als loden kogels uit zijn mond Of hechten zich als vishaken aan zijn lippen geen mens verstaat zijn oergeluiden Doch in zijn geest zijn ze gedrenkt in honing en mirre als hij in haar ogen zich weerspiegeld ziet…

ik had haar nachthemd zorgvuldig om mijn kussen gevouwen m'n hoofd vol warrige gedachten in haar geur gelegd en het hielp ik was niet langer eenzaam de leemte van de nacht werd gevuld met de herinnering aan het samenzijn toen ik vanmorgen wakker werd met het zout van m'n tranen nog in de bedding van mijn wangen wist ik die koude ledigheid…

Vanaf hier is niets meer van mij Ze heeft de mouwen opgeschoven tot ver boven de ellebogen Het huis wordt stofvrij onder mijn voeten weggezogen Waar het om gaat mag een tante weten Als door de microbe gebeten zwaai ik met een zwangere pluim Zij maakt met mijn scheerschuim kammen en borstels schoon Ze zegt dat ik de lakens onder de dekens…

Het is nog niet over fluistert zij Ik heb je liefde nog altijd nodig We hebben nog die kans Haar hand streelt vragend mijn dij Rillend onderga ik dit alles Verstard kijk ik haar aan Zie haar vreemd liefde bedrijven Gepassioneerd is zij vreemd gegaan En terwijl mijn lendenen verstijven Doet geilheid verdoven mijn venijn Dring ik diep verdwaasd…

De relatie een Levend ding in de groei dat We opvoeden tot Iets moois dat 't geluk bindt Of 'n monster dat ons verslindt…

ze liggen eindelijk stil te bed, daar aan het begin van opnieuw een lange nacht waar ze zolang beiden op hebben gewacht tussen koele lakens wat hij en wat haar met de sterren als onaanraakbaar getuigengestaar eindeloos getwinkel boven de minnekracht als eerst hij en dan zij aanvankelijk zacht onvermoeibaar zwelgen kan in elkanders liefdesgebaar…

ze weet dat als ze weggaat het missen begint, het niet zonder elkaar dus laat ze hem gaan, breekbaar vervuld van een langzaam zweven waarom zou ze niet alleen er is zo weinig in zoveel niets eens schreef hij voor haar dat als je "n" aftrekt van niets er altijd iets in haar buik rollen de tonnen om op dat geluid kuiert ze door het huis…

De trekken van je gezicht, het krullen van je lippen, je haren zilver in het licht, niemand kan aan jou tippen. De vormen van je lichaam, de ronding van je billen, al loop je al wat moeizaam, ik zou het niet anders willen. Stilaan word je ouder, al voel jij je nog achttien; je wordt me steeds vertrouwder, en ik blijf je steeds graag…

laat maar betijen door wat oprecht geweld tussen gewillige dijen is nog nooit een vrouw geveld hij neemt haar zonder vragen antwoordloos te laten sterven in zijn eeuwige roes tot behagen tot alles in staat haar te verwerven ze maalt er nooit lang om geeft steeds weer schokkend terug zonder ooit de vraag naar waarom immer langzaam noch…

Soms kan ik zo verlangen naar die arm om mijn schouder die arm van jou. Soms verlang ik zo naar die lippen op de mijne die lippen van jou Soms verlang ik zo naar dat lichaam dat lichaam van jou. Als het verlangen te groot is en ik denk waar ben je nou dan doe ik wat ik normaal niet doen zou, Sla mijn armen om je heen en denk dan doe…

hedendaags vrij gelijk leven vraagt geestelijke gymnastiek menigeen is echt lenig perfect in evenwicht kris kras op balken luchtig vederlicht waar ik bedeesd en stijf wankel loop te zwalken soms komen er tranen iets gaat dan te snel intense prikkeling van nerveuze organen teer en terloops geraakt door een kwieke passante je denkt die…

hij heelt haar, nooit heeft zij geloofd dat hij haar zou helpen, ooit samen verder thuis avonden voor de buis waarna het slapen na het gapen het rapen van dromen in warme armen en de tijd die doet wat de tijd doen moet lepeltje kommetje tweeëntwintigen met de verliefde ogen dicht en zie je me nog graag het ritueel, elke dag oprecht…

Gordijnen toe te moe te weten dat ik bekeken zonder ogen zwerf in de geworpen blik, verdwaal in duister. Zien verteert mijn kracht; in slaap wens ik loom weg te dromen van hen die door me heen kijken en niets weten van mij. Zo begluur ik de nacht staren uren als seconden denk ik mij eindelijk vrij om jou te kunnen vinden, liefste vrouw…

laat ons nog even samen de nacht scheiden van de dag bij een beker galmende koffie palaveren over het weer dat er weer niet was in de stilte van de avond mijmeren over morgen waarom die nog niet is en nooit vandaag zal zijn jij en ik en weten dat het zo slecht niet is…

Weet je nog, Esmee de stormdag van appelen rapen en dat jij een rot appeltje opviste uit de mand, het wegsmeet en zei: Weer een zwaargewonde Nee! Trouwens op die rot dag streken vier visarenden op bedjes van koolsla neer, en ze verrasten daarbij acht baby- slakjes in hun slaap Nee! De oude houthakker dan, wie het moorden…

zoals het er nu naar uitziet redden CDA en VVD het niet met maar één bijwagen achter geheime Haagse telramen worden rekenmeesters hoorndol van het schuiven met de kralen slotsom christendemocraten liberalen gaan straks Wilders en Rouvoet samen zoenen tot een unieke vaderlandsche rol met kleine lettertjes is voor de koningin al vast…

in zijn hoofd weerklinkt nog het geluid van haar naderen dat geklepper harer sandalen als los geslagen leren luiken tegen een winderige muur die nacht staat gegrift in zijn uiteengereten hart met haar kwam immers ook de geur mede van hem wiens zijde zij verkoos boven zijn gewillige lende zijn naam doet er niet toe heeft het nooit gedaan…

ze slaapt, de slaap der onschuldigen straalt vanaf haar verheven gelaat de nachten van haar zijn jong en fris, zonder rancune ze weet slechts lief te hebben hij loutert zijn geest dwingt zich ook lief te hebben een ander is een ander is elkander, hij vecht de degen in zijn hart vecht koud terug komt de ochtend hem verlossen, het is…

Mijn liefste, wat gaat er in je om? Gun mij een blik in 't diepst van je gedachten. De ruzies, de geschillen, zijn de som van wat je voelt. Ik wil de pijn verzachten. Waar mogelijk zocht jij de dialoog. Ik trok mij terug in mijn ivoren toren, maar wat bij alles steeds het zwaarste woog was het vermogen de ander ook te horen. Jij kunt, wat…

mevrouw zei hij ik ben vandaag nog vrij maar ach neem mij maar niet deze ouwe plukker schooiert in 't rond als straatfiguur ben ik voor u te duur trouwens ontrouw in den vreemde is mijn pakkie an bij al het ontvankelijk vrouwelijk wezen is mij om die reden binnen elke week de deur gewezen…