119 resultaten.
nazomerdag
netgedicht
4.2 met 8 stemmen
529 de grassen fris en groen, met
licht bedauwde sprieten, staan
weelderig, met witte margrieten,
in het kleurig bont, van korenblauw
tot distelbol, zo donzig blond
midden in het veld, in rozerood
staat kruidig de zuring, op lange steel
met bloemenpluim, daar rondom heen
vliegt blauwig groen, doorzichtig
een waterjuffer heel voorzichtig
verderop…
Onvergetelijk vergeet-mij-nietje
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
440 Niet aflatende aantrekkingskracht
van bloemen met het helderste blauw
welhaast een hypnotiserende macht
als ik jou tussen het groen aanschouw
Of jij nu staat op weidegronden,
op akkers of langs de rand van een weg
langdurig houd je mijn blik gebonden
word je in mijn geheugen vastgelegd
Is het toeval dat jij die mij steevast behaagt
de naam…
Citroengeranium
netgedicht
4.0 met 14 stemmen
469 Zoals je daar staat, fier voor het raam,
en geur verspreidt, zo aangenaam,
gelijk het sap van verse citroen
met je sierlijk blad van heldergroen
dat bedekt met viltige harigheid
mij vaak tot strelen heeft verleid,
weet jij mij steevast elke morgen
een waar genoegen te bezorgen.…
randplant
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
407 en daar steekt
zomaar
madelief haar kopje op
ze wilde niet
tussen het gras
maar ze kon niet anders
naar de knoppen
opbloeiend, omdat
ze er anders niet was…
- Bloemenhart -
netgedicht
4.2 met 17 stemmen
747 Ooh bloemig hart,
waar bloeien ze,
de tinten van complimentjes,
van roos en kamperfoelie,
de verwachtingen van adembenemende geur?
Draag je een bloemenhart toe
vol poëzie, al deed het zeer
de zachte geurige noot als betovering,
de tweedimensionale schets van het leven.
Het bloemenhart, het opent zich, ingekleurd
het persoonlijk wikkeldeken…
- De vermaarde rozentuin -
netgedicht
3.8 met 15 stemmen
488 De vermaarde beroemde rozen
wensen niet te wijken,
ondanks hun doornen niet
rozenvariëteiten
schitteren voorbehouden vol betekenis
in het avondlicht der zon
de koele frisse avondlucht, begon
zwijgend als een bries
met wereldallures,
de vele kleine webben van spinnen te tonen
de bijhorende kleine cirkeltjes
een voor een krachtige…
gezicht
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
349 speel met bliksem
kick op de donder
wij klimmen op
maar het stopt
op zolder
de kelder in me kop
het huis gaat op slot
de ramen slaan dicht
het is een wonder
eindelijk een nieuw gezicht…
Rhododendrons op zondagochtend
netgedicht
4.4 met 10 stemmen
632 Zo fris, zo mooi, zo elegant,
zo chique, zo fijn, van plant tot plant
De kleuren een verrassing op zich
waarop de zon haar stralen richt
Van vreugdekreten tot stil als een muis
want intens genieten, dat wil ik nou juist!
Mijn adem, de vogels, insecten die zoemen
zijn al wat ik nu hoor tussen deze bloemen
Geruisloos en sluipend vervolg ik mijn…
Tuinpraat
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
472 Even luisteren.
Heel lang geleden
de brede borders
van mijn tuin
laten begroeien
met maagdenpalm.
Een maagdelijk tapijt
van glanzende blaadjes
en frêle bloempjes,
plus doorlevend asjeblief.
In 1990 plant ik
een bosje lelietjes-van-dalen in,
meiklokjes zeggen wij.
Hoe giftig ze ook zijn,
altijd een zwak gehad
voor de klokjes en de…
morgenplantjes
netgedicht
1.8 met 6 stemmen
455 ik ga morgen plantjes kopen
voor mijn lief in de tuin
alles dat groeit en bloeit
maakt de zon in haar wakker
ik ga morgen plantjes kopen
voor mijn lief in de tuin
maar eerst snoei ik haar takken,
zet ik mijn spade in haar aarde,
morgen kust zij zijdezacht
een brekelijke ochtend
neemt het tere groen in haar handen…
- De Waterhyacint -
netgedicht
4.6 met 18 stemmen
568 Ze had er geen betrouwen in,
de kleine hyacint,
toen het voorjaar kwam
en kriebelde tussen de wortels
ze wenste dat alle mannen haar op handen
zouden kunnen dragen
en voelde enkel de zware aarde die haar bedekte,
eenzaam was ze en niet op haar plaats.
Was ze maar een waterhyacint,
waarop een prachtige bloem stond
drijvend op het waterland…
De Wilde Hyacint
netgedicht
4.7 met 36 stemmen
1.101 Onderweg vangt men haar speelse blik
geworpen in de schoonheid van het moment
aangekleed met schoon gewassen naaktheid
gedragen door geestgronden van verbeelding..
wild van smaak en vooral oogstrelend
verflauwt de streekverwant sterk in oorsprong,
bescheidenheid siert het omschreven…
BOOMKWEKERIJ
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
429 Jonge tuja's staan in lange rijen.
Streng verleden, vol knedende handen,
kneep, duwde, snoeide, deed hen belanden
op grond, verkruimeld als omwoeld door bijen.
Geuren van hars en bezweet geld vrijen
hier met elkaar, willen zich verpanden
aan onstuimig leven zonder banden.
Laat die kooplustige toekomst betijen.
Avondzefier streelt de kleine…
BREDASE BOMENTAAL
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
396 De hoge blanke toren
van de ruimdenkende Grote Kerk
ziet met voldoening neer
op die brede levendige Markt
en oude straten daaromheen
waar mensen gezellig samenzitten
onder zoele platanen
wier luchtige onbekende spraak
de geest der Middellandse zeekust
naar deze stad roept om er te toeven
vol bezadigd rijk gemoed
de zachtgroene top
met…
Wintertuin
netgedicht
2.6 met 11 stemmen
884 een waterig zonnetje belicht met haar stralen
het roze van het laatste roosje aan de stam
wat restjes boterham op mijn rondje
liggen er te wachten op bekjes die het op komen halen
een merel staat met schuine kop
de snavel gericht op de nog natte aarde
zijn pootjes trappen plots omdat hij wat ontwaarde
aan de clematis hangen nog wat pluizen…
- Duizendschoon -
netgedicht
4.0 met 54 stemmen
688 Ooit was jij de eerste,
tweejarige schoonheid
oogverblindend scherm,
bestaande uit kleine bloemen.
Waar kom je te wonen?
Duizendschoon,
jij was even mooi,
als bekende snijbloemen,
jij bleef jarenlang.
Zomerboeket, randbeplanting
in de rotstuin
trouw in mijn tuin...
en je deelde.
Toen ik voor je koos,
heb ik een stukje
van mijn…
De tuin der poëzie
netgedicht
3.7 met 19 stemmen
797 Een beetje Pokon doet meer voor groei
dan het knippen van bonsaiboompjes
Mijn bloementuin is leeggebloeid
Het oude hout is blijven staan
maar verse loten weggesnoeid
De jonge takken zijn gerooid
De tuin bleef achter, leeg berooid
waar alle groei werd uitgeroeid.…
Een bloempje blauw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
639 Een bloempje blauw satijn en zacht
Vol ermee een tak
Groei een stamper en een steel
Bloei een draadje met wat meel
Wees met jou de kracht…
gedicht in elf: cactus
netgedicht
2.7 met 10 stemmen
1.247 cactus
stekelige plant
met rozewitte bloem
opeens een zachte schoonheid
verrassend…
even bomen
netgedicht
3.8 met 20 stemmen
1.174 In mijn armen wieg ik de wind
en draag mijn takken tot de hemel
mijn wortels blijven in de grond
waar ze de wormen voedsel geven
Mijn bladeren verdragen elk verhaal
doet rupsen glanzend weer ontpoppen
en stuur ze dan de wereld in
om elders weer iets nieuws te zoeken
Mijn twijgen zijn steeds nestbelâân
opdat de vogels rustpunt vinden
totdat…