117 resultaten.
Citroengeranium
netgedicht
4.0 met 14 stemmen
423 Zoals je daar staat, fier voor het raam,
en geur verspreidt, zo aangenaam,
gelijk het sap van verse citroen
met je sierlijk blad van heldergroen
dat bedekt met viltige harigheid
mij vaak tot strelen heeft verleid,
weet jij mij steevast elke morgen
een waar genoegen te bezorgen.…
randplant
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
370 en daar steekt
zomaar
madelief haar kopje op
ze wilde niet
tussen het gras
maar ze kon niet anders
naar de knoppen
opbloeiend, omdat
ze er anders niet was…
- Bloemenhart -
netgedicht
4.2 met 17 stemmen
706 Ooh bloemig hart,
waar bloeien ze,
de tinten van complimentjes,
van roos en kamperfoelie,
de verwachtingen van adembenemende geur?
Draag je een bloemenhart toe
vol poëzie, al deed het zeer
de zachte geurige noot als betovering,
de tweedimensionale schets van het leven.
Het bloemenhart, het opent zich, ingekleurd
het persoonlijk wikkeldeken…
- De vermaarde rozentuin -
netgedicht
3.8 met 15 stemmen
455 De vermaarde beroemde rozen
wensen niet te wijken,
ondanks hun doornen niet
rozenvariëteiten
schitteren voorbehouden vol betekenis
in het avondlicht der zon
de koele frisse avondlucht, begon
zwijgend als een bries
met wereldallures,
de vele kleine webben van spinnen te tonen
de bijhorende kleine cirkeltjes
een voor een krachtige…
gezicht
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
301 speel met bliksem
kick op de donder
wij klimmen op
maar het stopt
op zolder
de kelder in me kop
het huis gaat op slot
de ramen slaan dicht
het is een wonder
eindelijk een nieuw gezicht…
Rhododendrons op zondagochtend
netgedicht
4.4 met 10 stemmen
587 Zo fris, zo mooi, zo elegant,
zo chique, zo fijn, van plant tot plant
De kleuren een verrassing op zich
waarop de zon haar stralen richt
Van vreugdekreten tot stil als een muis
want intens genieten, dat wil ik nou juist!
Mijn adem, de vogels, insecten die zoemen
zijn al wat ik nu hoor tussen deze bloemen
Geruisloos en sluipend vervolg ik mijn…
Tuinpraat
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
432 Even luisteren.
Heel lang geleden
de brede borders
van mijn tuin
laten begroeien
met maagdenpalm.
Een maagdelijk tapijt
van glanzende blaadjes
en frêle bloempjes,
plus doorlevend asjeblief.
In 1990 plant ik
een bosje lelietjes-van-dalen in,
meiklokjes zeggen wij.
Hoe giftig ze ook zijn,
altijd een zwak gehad
voor de klokjes en de…
morgenplantjes
netgedicht
1.8 met 6 stemmen
421 ik ga morgen plantjes kopen
voor mijn lief in de tuin
alles dat groeit en bloeit
maakt de zon in haar wakker
ik ga morgen plantjes kopen
voor mijn lief in de tuin
maar eerst snoei ik haar takken,
zet ik mijn spade in haar aarde,
morgen kust zij zijdezacht
een brekelijke ochtend
neemt het tere groen in haar handen…
- De Waterhyacint -
netgedicht
4.6 met 18 stemmen
527 Ze had er geen betrouwen in,
de kleine hyacint,
toen het voorjaar kwam
en kriebelde tussen de wortels
ze wenste dat alle mannen haar op handen
zouden kunnen dragen
en voelde enkel de zware aarde die haar bedekte,
eenzaam was ze en niet op haar plaats.
Was ze maar een waterhyacint,
waarop een prachtige bloem stond
drijvend op het waterland…
De Wilde Hyacint
netgedicht
4.7 met 36 stemmen
1.060 Onderweg vangt men haar speelse blik
geworpen in de schoonheid van het moment
aangekleed met schoon gewassen naaktheid
gedragen door geestgronden van verbeelding..
wild van smaak en vooral oogstrelend
verflauwt de streekverwant sterk in oorsprong,
bescheidenheid siert het omschreven…
BOOMKWEKERIJ
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
393 Jonge tuja's staan in lange rijen.
Streng verleden, vol knedende handen,
kneep, duwde, snoeide, deed hen belanden
op grond, verkruimeld als omwoeld door bijen.
Geuren van hars en bezweet geld vrijen
hier met elkaar, willen zich verpanden
aan onstuimig leven zonder banden.
Laat die kooplustige toekomst betijen.
Avondzefier streelt de kleine…
BREDASE BOMENTAAL
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
362 De hoge blanke toren
van de ruimdenkende Grote Kerk
ziet met voldoening neer
op die brede levendige Markt
en oude straten daaromheen
waar mensen gezellig samenzitten
onder zoele platanen
wier luchtige onbekende spraak
de geest der Middellandse zeekust
naar deze stad roept om er te toeven
vol bezadigd rijk gemoed
de zachtgroene top
met…
Wintertuin
netgedicht
2.6 met 11 stemmen
831 een waterig zonnetje belicht met haar stralen
het roze van het laatste roosje aan de stam
wat restjes boterham op mijn rondje
liggen er te wachten op bekjes die het op komen halen
een merel staat met schuine kop
de snavel gericht op de nog natte aarde
zijn pootjes trappen plots omdat hij wat ontwaarde
aan de clematis hangen nog wat pluizen…
- Duizendschoon -
netgedicht
4.0 met 54 stemmen
651 Ooit was jij de eerste,
tweejarige schoonheid
oogverblindend scherm,
bestaande uit kleine bloemen.
Waar kom je te wonen?
Duizendschoon,
jij was even mooi,
als bekende snijbloemen,
jij bleef jarenlang.
Zomerboeket, randbeplanting
in de rotstuin
trouw in mijn tuin...
en je deelde.
Toen ik voor je koos,
heb ik een stukje
van mijn…
De tuin der poëzie
netgedicht
3.7 met 19 stemmen
763 Een beetje Pokon doet meer voor groei
dan het knippen van bonsaiboompjes
Mijn bloementuin is leeggebloeid
Het oude hout is blijven staan
maar verse loten weggesnoeid
De jonge takken zijn gerooid
De tuin bleef achter, leeg berooid
waar alle groei werd uitgeroeid.…
Een bloempje blauw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
600 Een bloempje blauw satijn en zacht
Vol ermee een tak
Groei een stamper en een steel
Bloei een draadje met wat meel
Wees met jou de kracht…
gedicht in elf: cactus
netgedicht
2.7 met 10 stemmen
1.203 cactus
stekelige plant
met rozewitte bloem
opeens een zachte schoonheid
verrassend…
even bomen
netgedicht
3.8 met 20 stemmen
1.133 In mijn armen wieg ik de wind
en draag mijn takken tot de hemel
mijn wortels blijven in de grond
waar ze de wormen voedsel geven
Mijn bladeren verdragen elk verhaal
doet rupsen glanzend weer ontpoppen
en stuur ze dan de wereld in
om elders weer iets nieuws te zoeken
Mijn twijgen zijn steeds nestbelâân
opdat de vogels rustpunt vinden
totdat…
Anthurium
netgedicht
2.7 met 6 stemmen
689 Zielig sta je daar te staan
eenzaam starend uit mijn raam
Dit is veel te kort
dit hoort niet zo te gaan
In de stralen van de maan
en van schone schijn ontdaan
word je een schim
van je schamele bestaan
Met je laatste restje kracht
diepgeworteld, onverwacht
beloof je mij
dat je nimmer zal vergaan
Maar je geel wordt nooit meer groen…
Lavandula angustifolia
netgedicht
3.3 met 9 stemmen
592 Gister heb ik aan de wandel aanschouwd
dat haagjes spijklavendel cultivar
zijn losgemaakt van elite en kapitaal
zoals eerder de cavia en het cimbaal
in tuinen van Sloten tot Aerdenhout
Langs snel en dijkweg laan of straat
het is al Hidcote Blue wat er staat
blauw paarse lipbloemen met een dunne aar
nergens het roze van Miss Katherine
houden…