Zielig sta je daar te staan eenzaam starend uit mijn raam Dit is veel te kort dit hoort niet zo te gaan In de stralen van de maan en van schone schijn ontdaan word je een schim van je schamele bestaan Met je laatste restje kracht diepgeworteld, onverwacht beloof je mij dat je nimmer zal vergaan Maar je geel wordt nooit meer groen…

Gister heb ik aan de wandel aanschouwd dat haagjes spijklavendel cultivar zijn losgemaakt van elite en kapitaal zoals eerder de cavia en het cimbaal in tuinen van Sloten tot Aerdenhout Langs snel en dijkweg laan of straat het is al Hidcote Blue wat er staat blauw paarse lipbloemen met een dunne aar nergens het roze van Miss Katherine houden…

het regende gisteren dus knielen tuinstoelen vandaag voor de tuintafel van morgen de gemummificeerde laurier herleeft lichtgroen tussen de Zeeuwse knopjes, waar het ridderspoor van geen wijken weten wil onze lieve vrouw heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning…

als ge ’nen helen dag op trot zijt geweest het zonneke onze ruggen verwarmt en de dijken tegen ons uitrusten staan daar droevelingskes te bloeien, hun kopjes wiegen in de zilte wind composieten zonder blad zij ziet mij nog geren als we op een polleke gras de blommekes bewonderen zoeteke verbloemd nikske…

wat voelt vandaag toch raar mijn hart staat zomaar stil bloot vast op latten baar beweegt niets wat ik wil ben van alle contact afgesneden draag plastic huls om mijn hals oh heer dat heb ik weer altijd alle risico gemeden mijn brein zoeft van consternatie wat zingen kraai en kat hier vals dit ja is een open hart operatie witte zorgjas…

de gang van zaken op een uitgestrekt terrein verlegd naar vroege zaaiing in een ruime kamer een vrouwelijke lijfbediende mag het huis niet verlaten wie alleen is laat soms los verbijsterd aanschouw ik een jonge tak in nauwsluitend damesmantelpak je kunt het aannemen of niet…

landgenoten vrij gevestigd in gastvrij frankrijk klagen hun bramen groeien te heftig ze schrijven privé uit hun stulp om publieke steun tegen die plagen op hun landgoed en tegen fransen die communautair weer niet te hulp wel op trekvogeltjes raak schieten ze zeggen ga breken rukken en branden met glacé's tegen bloed aan je handen of…

Ze groeiden op onze hopen mest en poep waar het gewoon zuur was van de pis voor op de boterham vers bij de dis groentjes als vitamientjes in de soep Rond boerderijen werd vrij los gelopen door beesten nu allemaal vast op stal wij zeken zelf ook nog normaal overal tot normen hier kruisopwaarts kropen Zijn wij niet doorgeslagen in cultuur…

de wind speelt een symfonie met de bladeren in rake noten de wind raakt de boom zichtbaar zodat ze plots huilt van het lachen de wind wiegt als een moeder takken in slaap totdat de boom droomt de wind staakt haar wilde bui de boom komt tot rust de laatste noot valt…

met hun stelen mee wiegen zongele hoofdjes volgzaam heen en weer…

Ik had je al eerder gezien Blauwgrasland, beschermd Aan de rand van het bos Onverbloemd nog, maar De aar reeds in het verschiet Onverwacht ook, want ergens Moet je al hebben gestaan Immer weer die verrassing Als ik je zie…

zwartgesleepte sluier, soezende zomer tuimelt lichtvoetig als een vilten stemvork over ons glinsterdak, ondermaans bestaan krioelt van noten, zingt van opschudding, klinkt lentelijk, tot winterstof helderhoog zweeft, licht wordt als groeiend gras haar bloemen ten hemel richt alsof God spreekt, zij vergeten dat bangtrillende kou anders is dan…

wie zoekt zal vinden reeds meer dan een uur loop ik mijn neus achterna op humusrijke grond in het bos het waait hier flink de roze stinkzwam stinkt toch een uur in de wind zegt mijn zwamboekje zijn kleine rode broertje Multinus Carinus je zou van zijn stank zelfs om moeten vallen ga ik nu tegen de vlakte was zojuist mijn gedachte…

Bijna manshoog het gras hier Van watervogels hoorbaar vertier ´t roept en lokt Vragen stellen we uit aan de groengele oever van de trage rivier Wij nestelen ons wijken eerst aren en halmen leggen zich als bij wind neer Wij,gelieven weten van geen talmen geven ons blozend bloot En de vogels... - naar ik hoop - zijn met…

de oude koningin-moeder Victoria reuze in kussenblad lucht gevuld drijvend in stromen en getijden van de Amazone heeft in de Hollandse hitte haar kans genomen de oude Lady Lelie vijftig jaren oud zit te Utrecht voor het eerst in de knop met ananasgeur bloeit zij twee nachten toverend in kleuren van helder wit via licht roze naar diep paars…

van ouds willen we vijftig dagen na pasen een kruisbloem pinksterpaars ook al toont ze veelal lila rose onder aan de stengel in wortelrozet bloeit met hemelvaart vaak nog net late lente vertraagde groei nu staat ze in volle bloei kijk en pluk aan de slootkant met mate hou ze wel in stand zijn thans bedreigd als soort op gazon en veld groeigestoord…

klimop kruipt klampt klimt kruist in kransen trekt zijn plant over ruw of zacht verwarrend vergroeid doet wat ik nooit nabootsen kan…

wilde narcis bolgewas Griekse praal schittert in het gras je verwacht heel wat maar wat een prutbloem in de vaas slappe was kroon diepgeel toont trompet matgele slippen vormen bloemdek kleurt zoals het voelt alles zo week de schede kan ermee door bruin kleurt van perkament eenmaal gesneden droge doosvrucht ongelogen nat m…

van ouds voor schoon bij was gekozen bij Toetanchamon in pyramide gevonden 'n parfumkruik lavendel in z'n tombe is er de tuin van eden op nageplozen adam en eva namen het struikje mee zonder lavendel voor geur geen leven beseften ze eenmaal buiten gedreven in de olie tegen pijn en zielewee twijgjes maken geesten sereen in tijd kussens…

op de bast van de beuk groeit de vrucht van de vlok een web van schimmeldraden ik zie een tros van schelpen met een ingerolde rand van blauwgrijs tot grijsgeel ze rusten op een witte steel op een viltig behaarde voet gele lamellen dragen lila sporen als het vlies scheurt glippen ze weg wind draagt hen naar een toevallige plek naar…