Ach de onvervulde wensen ze vormen een combinatie van zoetgevooisde sirenen en het zwaard van Damocles Alles wat zou moeten drukt op wat zou kunnen de schaduwen zijn sterker dan hun eigen spiegelbeeld Hij wil verzwinden in obstructie maar twijfelt nog over het begin die eeuwige hang naar perfectie is sterker dan zijn levenszin…

Een danseres ben ik van kruin tot tenen ben ik danseres Je leert van mij de zin van bewegen 'n wijze les: Zoek lucht op om adem te halen zoek hemel op voor ziel en roerselen.…

Je ziet me op het bankje, Op jóuw bankje, met papier en pen In de weer, vraagt wat ik aan het doen ben, Op jóuw vaste woon- en verblijfplaats, Ik zeg dat ik de stad, jóuw stad, In woorden vangen wil, in regels, In zinnen, in een vers - Je ontbloot je half vergane Tanden, en zegt, terwijl je kegel Mij omverblaast: Zoek niet verder, Je…

wat je ziet, ben ik maar ook weer niet mijn stem is in de tijd het kind in mij zingt nog immer zijn lied wat ik zie ben jij maar ook weer niet ja, voor een moment mooi, elegant en speels dan weer de ouder op je schouder; aan de schuivende panelen raakt een buitenstaander niet gewend wat ik voel, ben ik ook voor jou kan dat zijn als…

Wie ik is Weet ik niet meer, Weet niet of het Ooit een naam Heeft gehad - Alleen mijn stem Herkent mij nog, In mijn stotteren en stamelen Word ik bekend, Word ik als mensenkind Gekend.…

Ik ben.... een rare heb menig schip en schuit bevaren als bootsman soms als stuurman aan bak - en stuurboord nooit... als kapitein Daar zijn...... er al zoveel van die willen sturen -als beste- vanaf de wal Ze zijn.... groot in getal maar 'het scheepsvolk' is 't moeilijkst te sturen Daarom... zal hun reizen nooit lang…

Jij noemt het groen, Diepgroen zoals de Bladeren zijn wanneer Het hoogzomer is - Ik noem het lila, Paars als het gezicht Van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het Over dezelfde kleur.…

ik verwaai gedachten schrijf brieven vol ongerijmdheden voor later speels dans ik op tonen van geluk die ooit voor mij geschreven waren om zo tot zinnen te komen die mij voor altijd zullen doen verbazen…

Het wilde beest heeft me verslagen, Zijn vlerken houden mij in hun ijzeren greep, Mijn vechten helpt niet meer, Het schuimt en bekt en doet met mij, Schuimkragen overheersen wat er rest van mij - Ik rust even uit, Heel even maar, Leg mijn doodmoeie hoofd Op mijn linkerarm, Slapen wil ik, Heel even maar, Het beest trekt zich Niets van…

Wil bij ons zijn Bij dag en bij nacht, Bij verdriet En bij feest, Wil het licht In onze ogen zijn, De lucht in onze longen, De adem van onze geest.…

ik heb dit nieuwe huis gezegend mijn naakte borsten vol vertrouwen aan de lege kamers laten zien nu durf ik naar binnen schroomloos bovendien de drempels zonder hink-stap-sprong te nemen buiten in de grote tuin verraadt een rijke bloei dat heden in verleden heeft gesnoeid ik gooi niets weg de opstap naar opnieuw verraadt…

ik reikte mijn hand en zij, zij legde haar broosheid in de dragende palm en toonde aderen van bejaarde schoonheid de hoge zetel waarin zij zat met gewelven aan beide zijden op hoofdhoogte en kussens die haar droegen, doch nauwelijks steunden ( ze was statig van aard, zodat ze niet leunde) toonde wat nog aanraakbaar was haar lijf…

waar ik tegen muren leunde bescherming zocht achter deuren die zich sloten tegen kwaad dat huis waar ik geschreeuwd heb in de wanhoop van wat leegte zeggen wil en waar geborgenheid tussen alle witte wanden zacht vervloeide tot een massa warme handen rond mijn lijf dat huis verlaat ik, ik laat het voor een ander ik wens de stille zegens…

Ik groeide op, Dacht veel na En speelde niet - Spelen deed ik Alleen met een Gedachte, Eén gedachte: Gooi alles op De toekomst, Vergeet het Hier en nu, Maar doe alles, Werkelijk alles, Voor later, Voor de tijd Die komen gaat, Want dan moet Het gebeuren, Zo werd mij gezegd - Ik groeide op, Dacht veel na En speelde niet…

vandaag was ik alleen neen, niet alleen, maar met mijn gedachten ik was op weg naar beelden in het verwachten dichtbij een einder die ook best nog veraf kan zijn, dat is aan de machten ik volgde de hoop in haar facetten zij voedt de aderen kan de geest verdraaien de toekomst achteruitzetten met de wind meewaaien de adem pletten maar…

Het zou fijn zijn om je hoofd een tijdje op slot te kunnen zetten zoals bij een fiets een tijdje weg aan het wandelen bij terugkomen weer fris verder maar wat als de fiets weg blijkt te zijn hoofd geblokkeerd op hol slaat misschien toch liever dat aan-uit-knopje met een pauzestand als hoofdschakelaar…

zij schrijft zinnen in de wolken in alle kleuren net zo lang niet dat iemand ze kan lezen gaan woorden geruisloos over in gezang zo vervreemd zijn van het daar kust zij de regen in de zoektocht naar hetgeen zij ontbeert hopend dat zij vinden zal wat ze zocht springend tegen vuurrode muren vliegt ze met hoge snelheid door ’t geluid tot…

Op het bruggetje Boven de sloot Staat hij, jongen Van het dorp - Waar hij vroeger In kinderlijke onschuld Voorntjes ving, En af en toe Een stekelbaars, Staat hij nu Doelloos te kijken Naar hoe het water Onder hem stroomt, Hij ziet takjes Voorbij komen, En af en toe Wat blaadjes - Ook zijn gedachten Worden door het Water meegevoerd…

zij is een weggeworpen fles met woord en boodschap binnenin en drijft op golven naar de overkant…

Zonder handige dingen kan geen modern mens leven. Zonder leuke spullen in huis is een woning ongezellig leeg. Spullen van gisteren gebruiken we misschien nog morgen. In ieder geval is het zonde om ze zonder schuldgevoel zomaar weg te doen. We puilen ze uit op zolders. We bewaren ze in kasten en in schuren. Mensen jagen op goedkope koopjes…