je zou oud kunnen worden met ‘n kogelronde buik waar geen jurk meer overheen past met driedubbele kin en hangborsten die tot je navel reiken en dat dat dan niet erg is omdat toch niemand meer kijkt maar ‘t zou ook anders kunnen langzaam en bijna ongemerkt met een craquelé gezicht of doorschijnend als het gevallen blad van de Ginko…

Daar kwam weer een nieuw object waar hij zich aan laven kon even uitdagend als toen hij zijn carrière begon woorden van de leermeesters in wie hij altijd had geloofd vastgepind in zijn achterhoofd zijn eigen pijn diep verborgen kon hij zo indirect verzorgen de zieken keken hem naar de ogen en hij ging meer en meer in zichzelf geloven…

Ik zal de plekken van mijn verleden niet meer betreden, want ik houd de betovering intact. De bezieling gaat verder en laat een spoor van leegte achter. Alleen in mij dansen de herinneringen als onverwoestbare filmbeelden. En in anderen anders, maar ook dat gaat voorbij, waarna zelfs het verlangen het opgeeft. Diep in de oceaan…

als het vliegen niet gaat als je nooit echt hebt gezwommen als je het wroeten door de aarde liever aan wormen en mollen overlaat en als je dan opeens beseft … het meeste heb ik al gedaan toen je uit je moeders water het leven bent ingeklommen toen het ooit begon en dat je je geest maar laat begaan met het nog resterende vliegen later…

Als grootsheid mij zo angstig maakt mij zo vaak doet verstijven dan wil iets in mij al te graag steeds klein en onbelangrijk blijven Toch voel ik mij soms groter dan ik doe dan ik tot uitdrukking kan brengen hoewel ik niet echt heb geleerd hoe grootsheid te herkennen Toch ben ik belangrijker dan ik weet ik toelaat en bewust voel…

In de tuin speur ik vermoeid naar nieuwe vijandelijkheden, dat valt mee, een stadstuin is de Gaza niet al valt er een merel door de heg, het maakt niet uit, de kat is comateus thans. Ik orden mijn gedachten, in stilte nu want Feind hört mit al ben ik zelf mijn ergste vijand, misschien, wellicht.. Move over rover and let Jimi take over…

Geen dag hetzelfde al is de omgeving onveranderd De ene dag voelt alles iets lichter De volgende ga je bijna buiten je oevers, je meandert Chemicaliën ondersteunen minder dan ze slopen Ben jezelf de aanstichter? Waar is de omgeving op uit Wanneer je voorgoed de ogen sluit Duurt nog even, wil je hopen De ene nacht valt als een doek De ander…

Zij zou je zo graag willen helpen de draad te vinden naar je bestaan de knoop ontwarren totdat de schellen van je ogen vallen en de schaduw van ‘t verleden in de zon is ondergegaan…

de dag is als de wolken die boven haar voortjagen als golven op hoge zee het geschreeuw van meeuwen de stem van de herinnering besloten in haar ziel zwart als poëzie…

mag ik binnenkomen in jouw begrensde wereld het eiland waar jij niet af kan maar waar ik naar toe kan zwemmen zelfs in het meest eenzame gedeelte van je bestaan ben jij iemand je bestaat zelfs uit velen dat geeft ruimte je kunt je niet onttrekken aan het leven je doet er altijd toe nooit ben je niemand mag ik naar…

het vlees van de oorlogszuchtige mens is op zoek naar wat hem aanzien kan geven hij bladert door oude rommel en puin om het in het heden als tegenwicht te laten herleven kanonnen vuur aan wakkeren hij hekelt de vredelievende daden door zijn voorgangers verricht de berijders van donkere paarden staan te trappelen om stoom af…

ik hoorde je huilen vannacht om hem die je zo lief en dierbaar is ik hoorde je schreeuwen vannacht ga niet weg lieve pappa, ga niet weg ik hou van je kom terug.. ik zie je hollen op het perron overal is het donker rondom waaruit de droomster gehuld in deernis voor het kind met een schok ontwaakt en vervolgens alsof het een profetische…

Der zotheid lust Mengt zich getergd Vanachter katheder Met kwaaie kop Dogmatisch dragonder Stotterend prevelend Met kromme tenen Nochtans onvervaard In het polemisch Hoogdravend daverend Controversieel getint Vroedvaer debat Vraagt gunsten aan Houders van aandelen, Heren van heemraad En banken van lening Op spillebenen…

dit zijn is het bindend pact de speling der natuur het vel strak op het frame van bestaan dat trekt met ‘t krullen van tijd mijn huid slinkt en krimpt mijn kim daalt neder verstrijkt tot avonduur bochel schaduw verzwindend het tafereel zo is mijn verschijnen versneden naar binnen het moment kromt naar willekeur de kruin uit zichzelf naar…

het water troebel en rimpelig omspoeld met dode vissen glijdt langs de witte toren met het kruis er wordt een deur gesloten het zal niet lang meer duren dat de dag zal komen dat er helder water over de stenen zal stromen op deze plaats springlevende vissen…

Kan ik me niets meer herinneren waren misschien dwaze verbeeldingen over trouwe liefde die zo op de tocht van de straat, in drift en onbeholpen bezield denkend aan jouw armen met een ander om de eerzucht vocht.…

Ik hoef niet te eten zei ze, ik leef van het licht - Een glaasje water is voor mij genoeg. En ze at niet, dronk alleen water en bleef leven. Dunner en dunner werd ze tot ze op een dag in de klas hier bij mij vooraan In de mouwen van haar trui verdween.…

Kooien, die ons gevangen houden. Mensen, die gekooide vogels zijn. In een gevangenis leef ik, waarin ik me veilig waan, met gedachten als cipiers. Een onbewuste kerker is het, waarin ik me ongelukkig voel. Een gevangenis waarin ik zoek, naar wie vrije mensen zijn. Naar wie ik werkelijk ben. Angstige mensen zijn wij allen. Angstig is bijna…

Als ze zwemt duwt ze heel de wereld van haar weg wereld van zorgen…

Leven zonder onnodig denken. Alleen maar aanwezig zijn. Zien en fijn luisteren. Ruiken en proeven. Bewust voelen. Echt genieten. Bovendien. Kunnen zonder moeten. Zonder onnodig doen. Niet hoeven worden. Geen bemoeienis. Alleen maar zijn. Verwondering. Laten waaien. Bovendien. Alleen maar hoeven denken, wanneer dat echt nodig is.…