Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

meer dan ooit schrijf ik woorden zonder inhoud dicht ik mijzelf gedachten toe die niet de mijne zijn en zwijg ik om het hardst over ledigheid die woekert betrapt op eenzaamheid volgt vrees mij op de voet wanneer ik weer huiswaarts reis... achter beslagen ruiten zijn wij slechts schimmen in het ruwe spel dat geen winnaars kent in de waan…

De wereld is een pas verschoond bed buiten bruist iedere molecuul blauw en langs de nog uitgestorven autobaan wapperen fonkelende kleuren van de rastette ik sla het laken verder om ons heen de ochtendnevel ruikt naar wasverzachter eindelijk samen op reis alleen het kussen nog wat opschudden we omhelzen elkaar nog even tanken.…

bij de heilige Mont-Ventoux denk ik altijd aan Petrarca aan zijn voettocht naar de top met als beloning het uitzicht op verwondering in een wereld die nog mystiek was... toen ik eeuwen later in zijn voetsporen de weg omhoog vond heb ik een stukje van de top meegenomen als versteend bewijs daarna besefte ik pas werkelijk dat hij mij…

wegdeinen in mystiek zweven als zwanendons op warmte van de Rustrivier jij streelt mij als ik mijn hoofd neerleg in jouw hals ik vaarwel je als jij wegdrijft naar China ons land waar jouw ogen behoren…

Haar hakken klinken heldere sterren op de vloer van ongebondenheid. Daar voorbij die mensen grenzen is enkel het grote niets. Onbestemd is zij met mij. We zijn er altijd al.…

Nog maar kort geleden was ik ginder, dus ver van hier en toch ook daar: storm en regen en mensen die liever elders waren maar niet het geld hadden of de mogelijkheid om hun dromen in werkelijkheid om te zetten. Wat was het heet soms, maar ook mooi en zonnig en de kinderen die probeerden fruit te plukken door met mekaar een levende ladder te…

Gewoonlijk voel ik kou en zie de mist in deze kille maand november, maar in dit verre land (de Filippijnen) is het zo heet, zo brandend-heet dat ik niet slapen kan, geen rust ken, geen verpozen... Toch zie ik kinderen die blij zijn, groeten, zingen, die nog niet weten hoe zo ver van hier in andere streken nu de winter nadert; Zo voel en zie…

Yes he can and what the hell who are you guys in this place you look like a poet my friend you are yes, i can awel, ja wij zijn van Vlaanderen ieverans vlak bij de ruisende zee waar leeuwen tussen koeien staan zij kunnen er wat van zunne die Vlamingen, ze blijven bougeren look, there’s the river in his fall surrounded by yellow leafs…

het resultaat van een fotosessie op billboard formaat aan de Avenido de la Constitution maakt grote indruk... een serie overrijpe vrouwen in de meest uiteenlopende poses die men bij nader inzien beter maar gisteren had moeten plukken na een zorgvuldige en nog lastige keuze schiet ik een foto van een foto Lejo van Kuijeren…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor Lejo van Kuijeren…

Blik nog op oneindig onder gezangen is bij het honderdjarig KNBLO-bestaan de Vierdaagse aan de wandel gegaan Met eerst te Dalian banket in gangen later deed ieder meer zijn eigen ding Jan Los als Los(t) Emperor in Beijing* Het IUAES-congres** in Kunming werd wel afgelast al jaren tevoren gepland was de gedachte gerezen dat antropologen…

Aders vol stromend licht nacht gevuld met dromen van liefde, eenzaamheid en wachten. Bedrijvigheid op andere plaatsen van deze kleine aardbol druk-doend en vervreemd. Wie leeft hier? Wat doen we hier? Waar komen we vandaan? Trachten te slapen, trachten te denken, danken en dromen.…

Haar gestalte is sensueel Een paradijs van puur genot De eerste stappen op Cyprus Het eiland van Aphrodite Verblijfplaats van veel geliefden Die een kort leven met zoetheid Zien betoverd.* Moskeeën en Kerken: Turks en heel veel Grieks Nicosía. Mandolines Veel bespeeld en heel erg mooi Iconostase in mooie, kleine kerk Als voorgerecht…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor…

Iemand bedacht zeven manieren om een rivier over te steken en maakte daar werk van in mijn dromen kruip ik alle keren uit een nat pak over een vloer van beton om het angstzweet van het lijf te spoelen een kou walst in brokken door me heen alsof het resten van de muur zijn waar ik onafgebroken tegenaan loop zonder brug is geen andere…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…

kom ga met mee loop met me mee ik weet niet waarheen kom neem mijn hand beleef het avontuur ik weet niet hoelang kom leef met mij ga van hier naar daar ik ben hier klaar…

Wandelen zeg ik je, lopen loopt, zie ginds in de verte, de grachten, de sloot; pas op voor de plassen, niet met je nieuwe kleren, kijk uit voor je schoenen, mama wordt boos, stop met knoeien; niet te diep in het water, je kan nog maar pas zwemmen, papa is moe, hij wil zonnen in zijn stoel, papa heeft een kater, gisteren was het laat…

eierdoppen in het gele gras veranda's met de maandagwas keukens met de geur van gas kaakjes in de plastic tas glanzende spoorrails waar ik op plas Remco Campert…