De duisternis spoelt aan als een olievlek op het strand vangen we wat laatste bellen licht alvorens onder te duiken in de smurrie van de nacht. Het zout op onze lippen brandt, maar de piña-colada en ook de exotische vrouwen helpen ons de afgelopen dag te doen vergeten. Blindelings slingert mijn saxofoon zich uit zijn koffer in mijn armen…

De hemel, dat moet na het eeuwig ogen sluiten, Ontwaken zijn in het land van water, vuur en ijs Op een eiland, nauwelijks ontsloten, Kaal en ruw, nog in de steigers Maar onwezenlijk mooi. Monotoon en afwisselend tegelijk Klaterende bergrivieren sterven in het dal Watervallen stuiteren over rotsen of Kijken in een onmetelijke afgrond Zeehonden…

Al dertig minuten dondert het boven de Obersee, Urs de Raclette Baron laat van ellende de Käse uit zijn handen vliegen! Er is een limiet aan de hoeveelheid Bengaals Vuur en Romeinse Kaarsen die een mens verdragen kan. Wow, Aah and Gottfriedstutz! De menigte schijnt er geen genoeg van te kunnen krijgen. Bij de chiropraktikers zal het…

Op zonnige ochtenden in augustus ligt Zürich er warempel prachtig bij. De Limmat slingert zich als een alternatieve gordel van smaragd om de taille van de stad wat er verdomd strak uit ziet, zo strak zelfs dat de treinen bij tijd en wijle een kijkje onder haar rokken nemen. In het oude centrum, zo rondom de Münstergasse, zitten op de…

Ja ik ben in lijvenland beland Italianen lopen dicht langs elkaar in badkleren Bruin, wit, dik, dun, oude meiden naast jonge heren Zo gaat het er hier aan toe aan dit bom volle strand Betonnen daken beschermen je tegen de zon Water wordt uit flessen gedronken Iedereen lijkt onverschillig juist niet naar elkaar te lonken Is dit zoals in 't paradijs…

Al lang geen dorp meer doop ik mijn lichaam ouder dan de schelpen voordat ik middelbare leeftijd betreed afgescheept langs wegrestaurant zonder water in de wc. Een vrachtwagen uit het warme Zuiden verliest het ijs rond de verse vis in dampende hemelse zalen mijn onderbewustzijn voelt schraal dit is een tijd voor een bidet een goedkoop…

vanmorgen vloog hij nog "de meeuw van Tjechov" op nauwelijks 10 meter van de caravan lag de dode meeuw vleugels weerloos uitéén de kop geknakt en ogen gebroken zomaar uit de lucht gevallen als het pijnlijk bewijs van vluchtigheid... met iets van melancholie heb ik de meeuw voorzichtig in een greppel onder het dichte struikgewas…

Tanger, Huizen als blokkendozen in het prachtige witte licht Waar mannen het terras bemannen en geen vrouw goed is te zien Gesluierd en in djellebah eten zij couscous en tajine Rabat, Le capital du Maroc Mondaine stad, evenbeeld van Parijs Casablanca, doet haar naam geen eer aan Vuil, rommelig en grijs Marrakech, Een sprookje, van duizend…

ooit een meeuwenpaar op tederheid betrapt..? ik wel onlangs in juni aan het Lesjömeer in Varmland tot drie keer toe aan de bouw van een nest begonnen voordat ze eindelijk hun draai hadden gevonden hetgeen gepaard ging met ongekende tederheid…

Tot mijn opgestaan genoegen zag ik eenmaal nog genegen met mijn ogen er de Kaap mijn hartlam uit een erfenis en ik dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen…

anoniem op weg naar een eigen bestemming in de late bus is er ineens een vrolijk ontmoeten dat hartelijk doet groeten bij de deur de montere chauffeur die zijn klanten welkom heet ontspanning weet te brengen voorkomt dat stress en angsten mengen tot een barse rit hij slingert met een lach woorden in de gang feestelijk van hier naar…

Punaises op de stoel gelegd Zo voelde ik Voelde ik te leven. Meisjes die geen kusjes geven. Mannen vragen om een zoen. Mijn hoofd in de wolken gestoken: Zo sompig, donker, nat. Met wijn als grote vriend genomen Had ik altijd zat. Was ik altijd zat. Nee dan de liefde Die zich aan het oog ontrok. Met kaarsen die de weg verlichte.…

op elke hoek zijn Ampelmännchen ze regelen het verkeer in Berlijn de rode, met zijn hoedje, zegt: Ho zijn groene broer vervolgens: Go Ossies wilden ze na de Wende lozen maar Wessies zorgden dat ze blijven er zijn zelfs winkels, waar de heertjes gedrukt staan op tig soorten souvenirs thuis springt het licht op groen als ik uit mijn nieuwe…

Het was in een droom dat je kwam nieuwslezeres van het laatste journaal op vakantie aan zee met een boek dat ik in mijn jeugd gelezen had We spraken over wat ons het diepste beroerde in de helden van de roman hun diepste smarten, hoogste geluk onze gezichten dichter bij elkaar Jij begon met de eerste kus en meer jouw…

zijn uitzicht op een blinde muur belet hem niet te reizen in de ruwe structuur vindt hij zijn weg door een berglandschap van verweerde voegen... zover is het gekomen dat verzonnen kilometers hem vermoeien als een niet onaangenaam soort zeer die na een gezonde nachtrust spoedig zullen verdwijnen…

Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

meer dan ooit schrijf ik woorden zonder inhoud dicht ik mijzelf gedachten toe die niet de mijne zijn en zwijg ik om het hardst over ledigheid die woekert betrapt op eenzaamheid volgt vrees mij op de voet wanneer ik weer huiswaarts reis... achter beslagen ruiten zijn wij slechts schimmen in het ruwe spel dat geen winnaars kent in de waan…

De wereld is een pas verschoond bed buiten bruist iedere molecuul blauw en langs de nog uitgestorven autobaan wapperen fonkelende kleuren van de rastette ik sla het laken verder om ons heen de ochtendnevel ruikt naar wasverzachter eindelijk samen op reis alleen het kussen nog wat opschudden we omhelzen elkaar nog even tanken.…

bij de heilige Mont-Ventoux denk ik altijd aan Petrarca aan zijn voettocht naar de top met als beloning het uitzicht op verwondering in een wereld die nog mystiek was... toen ik eeuwen later in zijn voetsporen de weg omhoog vond heb ik een stukje van de top meegenomen als versteend bewijs daarna besefte ik pas werkelijk dat hij mij…

wegdeinen in mystiek zweven als zwanendons op warmte van de Rustrivier jij streelt mij als ik mijn hoofd neerleg in jouw hals ik vaarwel je als jij wegdrijft naar China ons land waar jouw ogen behoren…