Op een ochtend word ik wakker. Door de gordijnen ontwaar ik licht, diep in mij een immense duisternis die mij doelloos lijkend verstikt. Alles om mij heen ademt beweging. Dynamisch de wereld buiten mijn bed met ontluistering in mijn hoofd, stilstand in rusteloze gedachten. In de verte slagen van een klok die mij oorverdovend luid wekken…

‘Is Pasen en de wind is krachtig Mijn windsels liggen op de grond Er speelt een glimlach om mijn mond Er zijn weer vele schapen drachtig Het is en blijft toch raadselachtig Ik fluit mijn trouwe herdershond Die blij is nu hij mij weer vond Hij likt mijn wonden, het is prachtig Ik was slechts enkele dagen dood Het is met recht waarlijk een…

en toen was er Jezus als synoniem hoop, geloof en liefde: een groots wonder een klankbord, bijna niemand kan zonder vooral liefde troont het hoogst bovendien zonder dit kan men niet ultiem leven bezit jij geen praatpaal in je bestaan denk je nu echt: het is overbodig? knieën en tranen zijn er niet voor niets Jezus leeft in jouw twijfelachtig…

Bij 't laatste Avondmaal spreekt de Heiland over de wijnstok, die door God is gevoed. Wie verlangt niet vol herboren gemoed hieraan te groeien met hoogste bijstand? Elke druiventros voele de scherpe tand van 't snoeien, ondanks scherpe pijn steeds goed. De boom der eed'le drank verplaatst zijn voet, dankzij mild heersend apostelverstand.…

nu ik hier zo sta ja ik zal eeuwig onthouden hoe jouw palmen alles rondom hoeden voelen en voeden ik mag niet vergeten hoe je damp vervluchtigen doet met twee linnen lippen een wade van gezwachteld speeksel in lagen bracht tot basilieken – koralen van eenvoud zo zoet - hoe je gewelven van niet bestaand been de processie laat dragen…

Nee Petrus, ook jij redt het niet, al doe je zo je best, ook jij bent niet voornamer of beter dan de rest. Wie zonder zonde is heeft ook geen Redder nodig, daarom was Jezus’ reddingstocht voor niemand overbodig. Al zal er altijd iemand zijn die zegt ik ken Hem niet, de Heer die ons doet leven is ‘t die ook hem doorziet. Al horen we…

Met regelmaat haal ik mij lieve doden Zo leeftijdloos nu helder voor de geest En sprakeloos ervaren wij het feest Door de geheimenis ons aangeboden Met om ons heen weer volop lenteboden In mij dobbert een pril zoetwater beest Waar ben ik toch zo angstig om geweest? Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het…

Het boek Openbaring toont een gitzwarte zon een bloedrode maan waarbij sterren van de hemel vallen angstwekkend kondigt zich de dag des oordeels aan engelen blazen zelfbewust dienstbaar op bazuinen de tonen beduiden dat men bereid moet zijn op het grote gebeuren maar niet omhoog kijken in alle rust het werk van zaaien planten arbeiden…

in het aloude Mokum vonden zij na pogroms een wijkplaats aloude zeden en gewoontes leefden voort in tijdsspan tussen leven en dood bruiloften waren uitbundig na de huwelijkssluiting vertrapte de bruidegom een glas de brute laars van haat vermorzelde miljoenen levens toen, maar ook nu N.a.v schilderijen door Mels Sluyser…

geen omhelzer de priester hij ziet met ons het duister in die pijl hij wijst mij aan hoeveel verloor ik niet…

We maakten een wandeling zo maar een keer in maart, zonder navigatie of kompas zelfs niet met een routekaart. We dwaalden in onmetelijkheid, verloren ons in 't Ughelse bos. Vrij richtingloos liepen we daar en maakten ons van de wereld los. God weet waar we in gedachten waren maar net toen we Hem de juiste weg wilden vragen was het dat…

Hij ging naar Naïn en raakte de lijkbaar aan Hij ging staan ging terug naar haar en sprak: "Hij heeft zich om ons bekommerd en is opgestaan"…

Ik behoor tot het ras van aardbewoners die vechten voor hun leven net zoals vlammen die vonken spatten dodelijk doelbewust maar ook onverschillig zoals steenslag op de wegen. Ik behoor tot het ras van aardbewoners die wonen in een land waar staal- en napalmbomen weelderig bloeien en het brood gemalen wordt uit levend beenderenmeel. Het…

Omzichtig kijk ik de straat door, niemand. Snel stap ik naar binnen de deur bonst achter mij dicht met een dof geluid. Langzaam schuifel ik de kerk door eeuwenoude grafstenen, versleten tegels rijen banken, vaal donkerbruin als het bier van gisteravond, hoog het bewerkte gewelf. De stilte is benauwend, stroperig muf alleen God weet hoelang…

De waarheid die ik aanhang, Die vind jij niet deugen, Maar maak je met dat oordeel niet Jouw waarheid tot een leugen?…

Ze had kanker toen ze zei: Geloven is voor mij als kind bij vader achterop de fiets vol overgave, benen in de fietstas, leunen tegen vaders jas, Hij kent mijn bestemming zonder routeplanning. Ze kende haar vader maar even. Toen hij stierf was zij pas zeven maar de band met Vader is altijd gebleven. Als Vaders gang lijkt te vertragen…

kloppend hart gekluisterd aan het nu hoor de stilte van muziek waarop we morgen dansen we zijn de nacht voorbij als alle kaarsen branden…

Na de zondvloed geeft de blij glanzende regenboog zuivere levenszin aan de schone aarde spreekt van Gods hoede over heel de wereld de stad Babel beeldt echter de eigenwijze mensheid die tot elke prijs naar steeds hoger streeft tenslotte een grote verwarring van allerlei spraak is zonder begrip voor elkaar reinheid en warboel gaan samen…

‘God is groot,’ riep hij ‘Ik ben een martelaar!’ en blies zichzelf op Zijn kruis van eerzucht werd te zwaar, het kostte hem de kop.…

'Ik strijd vóór de waarheid,’ riep hij, maar schrok zich intussen lam, toen hij door die strijd opeens àchter de waarheid kwam.…