naar 1 korintiërs 13 als mijn leven onder gepast snikken eindigt zal m’n verstand wel zeer begrensd blijken mijn geliefde zintuigen uiterst onvolkomen wel was de wereld tot ‘t eind mooi genoeg de beslagen spiegel wordt langzaam helder een nieuwe dimensie verenigt alles in een ik zal mijn beschermengel eindelijk beleven die mij behoedde…

Zijn hoofd aandachtig naar 't klavier gebogen deint zachtjes mee in wiegende cadans. Zijn mond vertrekt en in zijn donk're ogen komt langzaam aan een diepe, blijde glans. Hij domineert niet bij het begeleiden, maar dienstbaar steunt hij de gemeentezang. Zijn voorspel is maar kort en heel bescheiden; de preek duurt immers ook niet meer zo lang…

Do ut des En zo zal ik U dienen met gedachten met woorden met symbolen maar dat zijn mijn gedachten mijn woorden die ik voor U symboliseer geen daden maar woorden symboliserend voor Uw dienaar ver van U…

Naast hem lag een vrouw die hij niet kende. Hij was bewogen om haar lot. Ze was verguld met een beschreven kaartje. Zielsgelukkig gaf ze het door aan hem. Hij las de woorden uit het Woord van God. Toen hij ze uitsprak hoorde ze Zijn stem. Ontroerd door haar geloof zag hij hoe door een mistgordijn een hand naar hem toe…

Het is zo verleidelijk om nieuwsgierig al te bladeren aan het begin om te ontdekken hoe het slot zal zijn het is zo aantrekkelijk vooruit te grijpen dwars door de pijn de uitkomst van het verhaal willen weten zodat ik mag rijpen mezelf herwin het is zo aanlokkelijk zelfs te beginnen bij het slot ik voel bladeren mag…

regelmatig ontsnappen aan vreselijke gevaren redenen voor veel dank plots stoppen voor de bus die langs je gezicht raast o lieve onzichtbare engel je redde ook onze dochter van neervallend geweld op de seconde nauwkeurig eeuwige dankbaarheid betoon ik reeds hier niet alles is toevallig uw hemel is engelenrijk en ook nog zo vol muziek…

Engelen vliegen af en aan verbinden hemel met aarde als Jezus nog niet spreken kan doen zij het hoogste woord God geeft het Jozef in de slaap en net als toen die naamgenoot in lang vervlogen dagen is deze meesterdromer geschokt en aangedaan zoon van David ongehoord Jozef stelt geen vragen hij ontfermt zich als een Vader over…

Toen kwam de verlichting Hunkerend naar de waarheid Een ontkenning van het patent Twee benen verweekten Een onweer in het brein Een ondraaglijkheid van pijn Schokkend raakte een lijf de grond Beklad met tranen en verlangen Een hart al brakend eruit God heeft zich verhangen omwille van mij…

Gloeiende kolen branden door mijn leden mijn gedachten worden met vuur geblust mijn lichaam weert elke druppel water handen tasten gloeiend ijzer ogen kijken in verblindend licht en voeten dansen op rode platen van sulfer en vloeibaar glas. Deuren openen naar witte nevel omgeven door helder blauw zachte tinten pastel onder verkwikkend…

Ze hield niet van verhulde taal uiteindelijk gaan we allemaal we kunnen veel zei ze ik leefde zo intens met liefde en genoegen maar kan geen dagen aan het leven toevoegen wel leven aan mijn dagen zei ze zacht daar zal ik om vragen ja zo was ze dat was haar kracht…

Fiets ik door de Wilgenlaan over geasfalteerde wortels dan denk ik onherroepelijk aan haar. Getrokken door haar geliefde paarden reed hier de rouwkoets met de lege baar. Onze wegen scheidden op weg naar ‘t einde van haar lijden. De wilgen zijn geknot en uitgelopen, voor haar gaat ver van hier een nieuwe toekomst open waarop ik hier…

Wilde het niet weten hield je veilig als een vreemde voor mij kwam ook niet voor je op wilde ook snel vergeten wanneer men zei daar gaat weer een hoofddoekje voorbij alles in mij zei stop het werd hoog tijd ik wilde niet meer meedoen aan die opkomende hufterigheid om onze samenleving te vergriepen in plaats van me te verdiepen in het…

Kleuren in het oneindige, een trilling door je lichaam in de diepte van je wezen. Kracht en genezing, energievol en koel, warmte en licht. Het groen, van de natuur. Het blauw van de lucht en de zee. het geel van de zon en maan. Het bruin van de aarde. Het rood van de bloemen. De kleuren van de regenboog, omgeven in stilte. Gods…

In de hemel is altijd brood zei de Afrikaan hij sprak woorden van hoop waar zal na mijn dood het verlangen dan naar uitgaan want hier is al geen nee te koop…

Rechtlijnig kwetst zij teveel mensen met haar scherpe heilige driehoek waarin liefde soms verdwenen lijkt de wereld vernauwd tot een boek je komt er wel achter het leven is toch niets de heer is mijn herder besluit zij dan zachter je kunt wel een goed mens zijn maar toch nooit voldoende als het belangrijkste ontbreekt mis je de hemel…

Voor Theresia van Lisieux ( 1873 - 1897 ) In jou zie ik de genade van de hemel, die zich uitstort als een waterval van bruisende Liefde, via jouw open hand van heiligheid en voorspraak. Dankbaar herinner ik mij jouw geschriften, als een troost in mijn eenzaamste nachten, in een groot klooster nabij de Noordzee, toen ik wenste te sterven om…

Met nieuwe oren hoorde ze de zegen, ’t was al zo lang geleden, stil onderging ze deze mooie bede. Er trok een rilling door haar heen, of ze voor ’t eerst de woorden hoorde, hoe troostend was dit, hoe sereen. O Heer, verzuchtte ze, dat U mij stoorde in mijn verlatenheid, ik ben niet meer alleen. ----------------------------------------…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst, van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de mond want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt voor…

Oh prediker tot wie de vissen spraken om wie de broden liepen u bent de heerser over zon en zee. Voor u, slechts voor u, gaat de zon op. Zo bent u niets, gelijk u alles bent. Lucht én leegte. Was uw aangelijnd, en uw halsband vol nare spijkers, dan nog droeg u het lijden vol trots en gratie. Ongetwijfeld ook de vlag van uw land…

Stil zit ze naast me, haar oogjes spelen met de contouren van het glas in lood. Ze wordt geconfronteerd met eeuwig leven, dat, wat beloofd is na de dood. Zilver omrande wolken drijven schaapsgewijs voorbij. “Ik zie de Goede Herder” fluistert ze naar mij. “Zou oma het al weten? Dan is ze bijna vrij”. Veelbelovend zwijgen we, voelen Hem…