Mensen zitten in hetzelfde schuitje. Gelukkig is er koffie aan boord. Koffie spreekt al onze zintuigen aan. Koffie brengt ons bij onszelf terug. Koffie vertraagt onze snelle tijd. Leven is als varen in een schuit. Ervaren mensen houden van rustig. Grote problemen ervaren ze klein. Wonderen maken ze groot. Dagelijks drinken ze koffie. Koffie…

voordat ze die gingen verdelen lag de boermarke van Veele rond de Oeleweg de Veelerweg. boerenerven laten het verleden niet sterven samen houden zij in ere de oude namen. Jolingh Arve Eusinghe Arve op de gevel staat 't Scheltens op een bord aan de straat de naam 't Hakkelingh een ontdekking net als Arve Rensingh Arve Hilveringh…

Traag meandert de beek - door mij hervonden – voorbij de bosrand; op de bodem, zonbeschenen, bewegen schaduwen van kringen op het stromende water, helder oplichtend, verdwijnend, om, op een andere plaats, weer te verschijnen. Hier leven vissen, soms flitsend zilver, dan weer als een donkere streep boven helder zand, nauwelijks bevatbaar…

je lachte in je hand bloeide en vervloeide tijd de deur stond aan liet de uren ongehinderd gaan de scene heeft eeuwigheidswaarde tot ingrijpen het verstrijken stopt actie en reactie nemen de draad weer op in het regisseren van nu de ingreep heeft de deur op slot gedaan en tijd buiten laten staan of zijn de uren meegelopen…

Het gordijn van nevel opentrekken de herinneringen ontsluiten durven omhelzen wat eens was achter elke traan een voltooide tijd niets keert weer alles is eindig met trillende handen de foto’s bekijken van het lijkt een veel te ver verleden leren dealen met het heden waarin het martelend besef van niet meer nooit meer een terugreis…

Het kan niet langer wachten. Een eerste merel zingt. Het is nog nacht. Mijn liefste vrienden koester ik. De allerliefste kinderen. De allerliefste vrouw. Het kan niet wachten. Schrijven moet ik het. Nu. Niet later. Later is nu. Van het leven hou ik. Van jullie hou ik. Ik hou van jou.…

Waar oude boeken samenkomen. Waar boeken verder moeten gaan. Waar overleden schrijvers leven. Waar dichters inpiratie vinden. Waar schrijvers voortbestaan. Waar harten sneller kloppen gaan. Harten van schrijvers en van lezers. Zoekend naar boeken en De Boekerij. De Boekerij is een gezochte oase waar goede tijden stil gaan staan. Boeken…

Ik droom wel eens weg naar een betere wereld zonder poespas Dan concentreer ik me op een stukje echte werkelijkheid waar ik anders geen oog voor heb Ik vouw mijn leven open uit de verdeelde aandacht van de tijd, dat gevoel van weglekkende energie naar dit en dat, deze en gene van nu en ooit later uit de netten van mijn herinneringen…

Verwacht onze wereld dat ze zichzelf verlicht? Door mensen die stoppen, met het vernietigen, van haar natuurlijk evenwicht? Ondertussen, kijkt onze aarde geduldig toe, hoe mensen elkaar bestrijden. Hoe een plaag vanzelf verdwijnt.…

Ik mis de tijd De tijd zonder zorgen Een tijd van vreugde Op een zondagmorgen Een tijd van mooie momenten Met broer en zus Een tijd van jonge liefde En de eerste kus Die tijd komt nooit meer terug Ook al zou ik dat soms wensen Maar helaas gaat dat niet Alles heeft zijn grenzen…

Nabij de poort die mensen koppelt, met de stad en met het groene land, ligt het Amersfoorts Lokaal. Vanouds kwamen hier burgers samen om samen naar de markt te gaan. Ooit werd hier groene zeep gemaakt. Nabij de Eem, die tijdloos stroomt. Nu wordt hier toekomstige tijd, uit vervlogen tijd gemaakt. Mensen kunnen hier weer komen kopen, van…

Terwijl je die droom nog probeert in te halen slaat de tijd al toe kan het laatste beeld nog net worden herhaald maar het is als een losse bladzij uit een onuitgebracht boek dat zonder enige context weer al te snel vervaagt om spoorloos te verdwijnen in het dromenheelal ik zoek nog een ruimteschip…

In het volle licht beweegt een vlag op de maan – maar de tijd staat stil.…

stop, hier vliegen geen kraaien de lucht lijkt helder maar ongeklaard, zolang blijft een woord zonder beweegreden roerloos en in ijs gevangen ondiep als het zicht in hoogte -onderhuids- zonder gedicht blijven vuurstenen koud en is nadere toelichting overbodig een zomer is er om zich staande te houden tussen voetnoten van voortduren…

Alles beklijft En het lijkt Alsof de tekst Niets opheft Regen voor de droogte In je mond Stil verstomd Klaar voor de storm Mischien een worm Door materie heen Uniek als geen één Mens de tijd is allles wat ge hebt Niet alles is nep Morgen weer vooruit En fluit…

bijna passeerde iets van vroeger in de gedaante van toekomst lijken bomenrijen op vergeten en langs elkaar in de vorm van oplijnen of een gebeurtenis voordat het landschap zich sluit nog eenmaal overdenkt zonder omkijken of zondebok is het tijdstip reeds gedaan ligt het water voor ons uit klinkt als kannen en kruiken…

Moeder aarde draait om haar as. De maan draait om onze aarde. in een onmeetbaar groot heelal. Mensen draaien dol. Onze klok draait onbekommerd door. Totdat een zelfgemaakt projectiel, ter grootte van een virus, in onze zelfgegraven vijver viel. Ons aller leven werd tijdloos stilgezet, voor een paar weken maar. Tijdloos staat gelijk aan…

wij keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij paal en perk aan eigen grenzen een grens aan het zien een grens aan de groei een grens aan het leven kortom wij keken en zagen voor zover wij het konden verdragen…

respect nog wel, maar houden van... dat was een lange termijn grap hoorde ik ze nog zeggen. terwijl de radio een nummertje van Leonard Cohen speelde waarvan de muziek stilletjesaan wegdeinde alsmaar... verder en verder weg!…

we waren gulzig niet zo lang geleden we verslonden dagen slurpten achteloos van de tijd in versnelde uren namen we hier en nu alles wat we wilden de ontastbare tijd in jonge onwetende handen…