De vervliegende tijd vervormt de lijnen van hun lichaam van strak en fier als kathedralen tot knusse aanleunwoninkjes 't gevolg van gezegende arbeid gedragen vruchten en tegenwind De kleur van het leven is gebleven ondanks de langstrekkende kelken waaruit soms bitter, dan weer zoet genipt of gulzig gedronken wordt het paar, gespaard en…

Daar in de kerk een schreeuw is opgemerkt open gaan ze zeker dus drink wat uit een glas of beker drink op de wereld drink op mij de wegen gaan open dat maakt u blij lezen en leren ik zal u eren maar neem nog wat zo zeker dat er meer is wij in het zwarte gat.…

Hoe groot is de macht van letters in de nacht we zijn aangekomen iedereen wil de troon bestormen waar leven de waarden of normen de troon is al bezet dit is zijn laatste zet hoe groot zijn macht ook is en de liefde voor de mens is er altijd nog de stille wens geen tijd met pijn paradijs zo fijn zijn wij stofdeeltjes in de lucht een…

onzeker zoeken, de jeugd in een notendop pinda's pellen en zoete Spaanse wijn, de vloer kraakte het maakte niet uit of het smaakte, naar meer, dat dan weer wel wat over blijft is de terugblik, halve liters…

ik verhaal u over de lengte van de dagen mijn barstensvol gemoed spreekt tot mij ik zeg u dat mijn ziel bedroefd is is het de wind, gestorven in een dal vol zand golven die vrijwillig op de rotsen slaan de zon die in een zee van rood ten onder is gegaan of het beest rondom mij dat overal aan vreet ik zeg u dat ik…

wat ga jij nog doen, vraagt vandaag aan toekomst voel me oud ik wacht niet meer op later fluistert ze tegen de ongeboren dag van morgen en gisteren is doodmoe die wil niet meer voor mij zorgen…

ik vraag me af als leven slechts tijdelijk is waarom gonst het dan zo in de bijenkast en krioelt het in de mierenhoop ik sta daarbij stil, in verwondering…

Als het ooit weer vriezen gaat de vaarten stijf bevroren de ramen met ijsbloemen bedekt jouw ogen die naar buiten kijken De tuin gelijkt een woestenij de bomen kaal tot op het bot op hun bast onze handen gelegd voel het kloppen van hun sap Zullen we blijven voor de maan of weggaan met de sterren Wil je niet meer het licht delen van een…

Nog éénmaal zou ik over deze wereld willen vliegen om de gouden halmen te zien wuiven in mijn laagland aan de zee. Nog éénmaal zou ik de witte zeilen willen ontwaren, scherend over het Pruisisch blauw satijn om, gezeten op die getaande duinen de gouden zon langzaam weg te zien gaan. Nog éénmaal mij in verliefdheid te verliezen en de tijd…

De tijd verhuist vaag gloort er een herfst dartelend blad en dansende nevels ze melden zich schuchter terwijl een zomer nagloeit het lome landschap verschuift de panelen vogels volgen de zonnewarmte En de mens? die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts…

terwijl ik door het raam naar binnen tuimel bekijk ik de aanblik vanuit 'n ander perspectief hetzelfde behang na al die jaren, de klok die oneindig door tikt toch heeft 'ie hier stilgestaan boven de schoorsteen hangt 't vergeelde schilderij nog even scheef waar de zeilboten nooit zijn aangekomen op hun bestemming, maar vast gezet…

vanmorgen bij het ontwaken hing er plots weer zo'n ontmoedigende damp over het land... zo'n damp die het gemoed zal ondermijnen en je belet om fluitend op te staan wanneer je dan eindelijk op de fiets zit voorover gebogen uit zelfbescherming tegen chronische eikelval dan weet je het wel weer 'het is herfst'…

oker ook, felblauw en een ringeltje wit rimpelend straten wolken en de zon klautert beschaamd vanachter de grens met Duitsland overstijgt ons nederig land en kletst bekend rood, eind einder, een zee sist dag dag…

spreek niet van vroeger tijden peilloos diep zat nog in de leden bij voorbeeld aangaande ping pong vereniging voor het vast verband vroeg men een representant bijvoorbeeld in het algemeen een tafel van hot naar her te rijden voor de grote tafeltennisshow of tewel wat een lid meer concreet tredend uit het vereend geheel achter zo'n meubel…

deze schitterende bloemen tegen een nog blauwe lucht vertellen mij iets over de verloop van tijd... zoals ook wij ons begeven van seizoen naar seizoen zo ontluikt een bloem tot bloem om straks weer te verwelken achter de einder van vandaag loert de haastige herfst van morgen Lejo van Kuijeren…

dat plotse besef hier en nu een helder moment is dit alles beleefd, meegemaakt ? en dat kind dan in mijn hoofd.....…

Alles wat ze schrijven heb ik al gelezen alles wat men zegt heb ik al gehoord, ’t is ongekend ik vierde mijn victories, mijn never-to-be-forgotten story's ik ben dus wat je noemt, wel het e.e.a. gewend Peterdw. Liever geen bloemen en ook geen langzame polka maar schenk rode wijn, en vele liters bier.…

De ziel was het zat spiegels in de geest het staat vast licht gaat aan aan het einde van de gang.…

Een nieuwe dag weer klopt je hart altijd een wonder ook als je het niet zo beseft Weer adem je in en weer uit het leven stroomt jij bent een deel van dit geheel Een schijn van zekerheid waart om je heen onaantastbaar iets van geluk komt nooit alleen…

Leegte schept verwachtingen van volkomen te leven zijn. Geen ruimte werkelijk vrij van onbreekbare levenslust. De droom is een verzuchten van steeds weer nieuwe doelen. Geen tijd verschilt momenten die weerloos verder gaan. De feiten blijven onbekend voor de hand liggen beelden. We zijn slechts even mensen en gaan dan op in eeuwigheid…