Zo maar gelaten, een ongemeubileerde kamer met de gordijnen dicht, kieren zonlicht in de leegte waar het evenbeeld van achterhaalde motieven op verbleken, strepen op het behang waarvan de wind en waarden zich hebben losgerukt. In een laatste groteske snik, de neuzen tegen de beslagen ramen drukt, zich naar binnen keert en aan de…

Nog even en dan moet ik ook mijn huis verlaten omdat ik de rekeningen niet meer kan betalen en omdat ik uit liefdesverdriet gekrompen ben tot een wanstaltige tuinkabouter. Kapotgeramd. Met mijn scherven dwaal ik zielloos voort, eet uit de vuilnisbakken bij de Mc Donalds, koude Cheeseburgerresten, wat patatresten en soms een halfafgekloven Big…

in liefde ontkiemd is de tweedeling spoedig tot stand gekomen de vreugde over dit prille begin euforisch doch ingetogen bezegelde dit ons geluk totdat onheil zich aandiende en jij niet langer de onze bleek ~ Voor Suzan & Gabriel ~…

Japanners tonen geen emotie, zegt ‘t nieuws plompverloren, alsof die ellende zichtbaar en wel, er domweg bij is gaan horen. Huilen mag je daar alleen, achter je eigen voordeur maar er is er geen een, die nu nog een deur heeft. Men lacht, en is al blij dat familie de narigheid heeft overleefd en wij? Wij huilen voor hen!…

Japanners tonen geen emotie, zegt ‘t nieuws plompverloren, alsof die ellende zichtbaar en wel, er domweg bij is gaan horen. Huilen mag je daar alleen, achter je eigen voordeur maar er is er geen een, die nu nog een deur heeft. Men lacht, en is al blij dat familie de narigheid heeft overleefd en wij? Wij huilen voor hen!…

ik weet het nog, hoe uw hand de goudvissen in de vijver bracht het tere vogeltje verzorgde een warm nest gaf voor de nacht hoe uw ogen lente lachten zo kostelijk konden dromen bij de kleinste ontluikende knoppen van de welige vruchtbomen ja toch ik weet het nog, dat u de paarse velden de zilverstammen van de berk aanbad het veen,…

Jouw ogen kijken mij aan ze spreken zonder woorden zijn gevangen in verdriet wanhoop het niet begrijpen ik zie ook het strijden. Geen lach of vreugde alleen de tranen die langzaam langs je wangen glijden, spreken hun eigen taal ze laten zien angst en onzekerheid.…

Je kwam om mij terug uit een ver land, ik rook nog de buitengewone geuren en je passievolle verhalen pakten me in. Een dikke week waren we samen in mijn armoedige flat, die jij met vrouw en macht schoonmaakte. Ja, de erotiek was bij jou verdwenen, een zware depressie verpeste alles wat we zo graag samen wilden. Als dichter en amateur-sjamaan…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Als storm je hart heeft gebroken raap dan de scherven weer bijeen lijm ze aan elkaar tot een geheel. Barsten zullen nooit helemaal meer helen maar probeer het mooie van het leven te gaan zien. Klim weer omhoog uit het dal kijk naar de regenboog hij zal je leven weer verder gaan kleuren.…

Slechts één kus verwijderd van onze droom ben ik ontsnapt aan verharde grond om je mond te stillen heb ik verslikt en verzwegen slechts één lief verwijderd van de hemel dacht ik met liefde de pijn te doden maar slechts in één adem heeft de dood mijn liefde gepijnigd…

De deur is open, hij blaast in mijn gezicht de muren omarmen mij de vloer ondersteunt mij het plafond onderdakt mij het gekraak van de vloer ‘ik hou het bijna niet meer’ het plafond is zwanger, hangend naar benee de muren zijn bejaard, ze krimpen een beetje de deur blaast mij in het gezicht, spiksplinternieuw is de deur met een koude grijns…

Wanneer haar tranen gemeten zouden worden, zou er in haar leven, een emmer worden gevuld, echter: de ongeschreide tranen, zijn die stromende beek! Dus als je dat water stromen ziet, denk dan even aan haar stille, ongetoonde verdriet!…

Nooit heb ik je zo gemist, als juist nou, nooit heb ik je meer nodig gehad, dan juist nou. Nooit, nee nooit eerder dacht ik zoveel aan je, als juist nou, juist nou. Nu ik je zo vreselijk nodig heb, ben je er niet meer, en dat, terwijl ik je zo nodig heb, ik mis je zo, juist nou!…

Wat is geluk, soms loop je er gewoon zo aan voorbij niet beseffend hoe fijn het is om gezond te mogen zijn. Tot je wakker wordt geschud het verdriet van een vriendin ziet en beseft wat voor betekenis gezondheid en geluk kan zijn.…

Ze maskeert haar huilbuien, door het kleinsnijden van uien, wil geen mens laten zien, dat tranen van verdriet haar zwak maken misschien?…

met een verse pen schrijf ik dit lied streel de losse letters die ik naar je toe zweef kijk naar je donkere ogen of de sporen paden vormen soms is een woord genoeg om de nacht te troosten soms niet eens alle zinnen om een tel te koesteren al wat ik kan is hopen dat je het wel leest…

laat me verlaat me gelaten rust ik mijn wolken bevolken lucht zonnestralen rijgen verlegen mijn regen wat brengt het einde van de regenboog ?…

Toen jij je luiken open deed en ik recht in je ziel mocht kijken stond ik als genageld. De vrouw in mij was verdwenen. Schoorvoetend vond ik mijn weg in jou langs wegen water en weiden en ‘s avonds toen de luiken zich sloten heb ik in stilte mijn tranen vergoten.…

Zoals een schip steeds verder weg vaart over de grote zee, zo ging jij ook van ons heen op weg naar een ander bestaan. Ver achter de horizon naar het warme licht vol eeuwige vrede, waar geen verdriet of pijn is daar in het hemelse paleis. Als een ster in de nacht zal je warmte en liefde gaan stralen, zal je over ons waken, kracht…