Per saldo is het streven van een transmigrant Door noch verraad, noch ontvoogding 'n vast dienstverband Door quota een beperkt kwantum, dus huiduitslag Door bijvangst, 'n opgelopen burn-out: spijtoptant Onlust zorgt voor woede. Wrij- vingswinst als redding Met moedwil meer passie. Re- sultaat: geen falingsangst Op het jaagpad vol weegbree…

Mensen hebben leren leven, volgens zelfbedachte plannen. Planten groeien spontaan. Ooit een angstige plant gezien? Ooit een slak zien rennen? Ooit een zelfbevrijd mens, overspannen aan het werk zien gaan?…

vrijheid is ontspannen achterover leunend voelend hoe de golven van het samen zijn in een smeltende zon ons de rug wassen terwijl wij de ogen dicht genieten van stralende warmte vrijheid is eindeloos kijken naar weerspiegelende wolken die van vroeg ochtendrood naar schaapjeswit kleuren tot helderblauw de hemel over de bloeiende heuvels…

Ik geef en wens je met hart en ziel echt vrede, geef je een intense gedachte, een universele echte rede, 'n onbewuste menselijke betekenis. Wellicht uit 'n nis een wijsgerige glimlach en blos los uit mijn mouw geschud 'n sterke scheepstros. Dat rolt terstond nu uit mijn mond over mijn lippen vandaag zonder trillende benen om deze of gene.…

altijd is er de massaliteit die broeit waar anonimiteit de kiem is voor kwaadaardig verzet alleen stilte en het persoonlijk gebed laat onze weerstand komen tegen de dwazen die op wereldmacht azen zwarte schapen worden als eerste geliquideerd omdat zij de kudde met onrust omgeven in hun niet gemanipuleerd leven nog steeds restten…

De dood speelde een zwarte mars in een toonsoort met een kruis dat zich haakte in het hart dat zich haakt zonder veilig huis herdenk ... hoeveel noten passen in de melodie hoeveel noten passen in de maat hoeveel tonen passen in het ritme van een valse ideologie wanneer is een maat eigenlijk vol herdenk ... wat waanzin van een kan…

laatst liep ik tussen witte stenen ze droegen namen en hier en daar een ster maar ook kwamen er naamloze witte indrukken voorbij voor hen neem ik vandaag een extra stil moment ik vraag me af wie hen heeft gekend of zelfs nog mist van deze aarde weggewist en klankloos opgetekend in de zwijgende curven van een wreed verleden in…

vrijheid is zelf kiezen mogen een eigen mening hebben en minnen mogen die jij liefhebt het is achterover leunend ontspannen genieten te mogen van een verschil in het debat vrijheid is de ruimte ervaren voor jezelf en ieder ander gewoon te zijn wie jij bent het is de grenzeloze erkenning van mogen kiezen voor jezelf zoals ook de ander…

adem kwam binnen maar gaf mij geen lucht ik paniekte in nog dieper en sneller zuchten zonder soelaas alleen in ontspanning bleef ik mijn angsten de baas voelde mijn hart als een bonk zonder kracht wist van lekkages dotteren stands en defibrilleren ook dat als dit voorbij zou gaan ik het leven opnieuw mocht proberen…

In magere jaren verlangen wij knechten op het land naar een gunstig teken om terug te keren naar een vrij bestaan en het is gekomen Donder en duisternis De hoge heren honen Dat komt er dus van! Ze laten ons gaan zonder vee, wij lachen hen vierkant uit en blijven zogenaamd We pakken stiekem in gaan 's nachts het dorp door vermoorden…

Het hart aan het platteland verpand aan het blonde stro en blond haar Tijd gaat niet voorbij, maar verdwijnt Elke herinnering wordt opnieuw voorbij opgebouwd, er verdwijnen stukken uit jij bent hier in zomers land en blijft in mij…

Als wolken zijn wij, die komen en weer gaan. Wij zijn als wilde vlammen, die weer moeten doven. Mensen lijken op wilde golven, die op het strand te pletter slaan. Zijn we als smetteloos witte rook? Zijn we als vlammend zonnevuur? Zijn we als oceanisch water, dat we hoogstpersoonlijk dwingen, om te druppelen uit een kraan? Zijn levensfilms…

hoe zou het ze vergaan als de attractie van rechte lijnen verbleekt door vrije curves en ruige kronkelpaden?…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

hoeveel vijanden heb je nodig op de dag dat de wereld in enkele rake minuten onbenoembaar eenvoudig zou zijn?…

in mijn tuin staat een kleine amandelboom een begrensde wereld met kalme regels verre van eindeloos ik neem alles voor lief…

Ik voel opa’s ziel in mij krimpen van verlangen naar grond, geen akkers maar eigen graslanden niet langer verdreven worden door de boerenzonen met hun honden, muizen en wantsen in de bedden voor hun zieken en hun zere rug van het ploegen en het planten wieden, oogsten en malen van het graan Ik ben verder gegaan…

jij waart door gebieden raakt aan vrijheden met de status ongezien of nog niet vertoond waant jezelf los van alles wat met aarde bindt alleen nog ik maar wij zijn elkaar goed gezind het zijn vreemde transfers zo zonder materie alleen de gedachte is al snel genoeg om onopvallend meteen ter plaatse te zijn als een geur de wereld…

gedenken en elk jaar weer afsluiten en steeds weer opnieuw gedenken hou de vrijheid vast zwarte foto's van het verleden dat zich tussen ons denken schuift met een bede om de vrede het licht knippert de muziek waait zacht golvend over de gracht het koningspaar lacht dat zich weerkaatst in de weerspiegeling van het volk gedeeld in…

vandaag meer dan anders vieren wij van ons de vrijheid te kunnen gaan en te staan waar ik en jij dat willen het bevrijdend weten ook dat wij alles zeggen mogen wat wij denken en menen ook als dat verschillend is dat vrij en goed de keuze is in wie of wat wij geloven eender of dat jezus of allah is dan wel anderen of juist niets dat…