Elke ochtend hetzelfde tafereel. De kater van de buren, de jager, loert naar tuinvogeltjes: het roodborstje -echt een ettertje-, de rusteloze meesjes, een vink. Dan loopt hij, statig-langzaam, over het tuinpaadje, voorbij de ontbijttafel. Uitdagend loenst hij naar binnen. Wie doet me wat? Mijn vrouw haat hem. Hartgrondig.…

Laat je niet ontmoedigen zeg je terwijl je met jouw handarbeid over mijn wulpse vormen streelt je neemt het afscheid van een ego tot je een laatste kus, een warme wang je schenkt voor jezelf een borrel in om de geesten te bezweren het is nu geen tijd voor twijfels we moeten onze tanden erin zetten trots als een pauw, sterk als een beer…

In het morgenbos tikken talloze druppels, geboren uit mist, zacht en keurig in de maat op takken en harde grond. Nevel daalt traag, laat steeds meer voor de dag komen, geeft de boomstammen, die dood en vermolmd liggen, nieuwe, frisse levenslucht.…

hoe het kind het dwarrelend blad van een plataan met zachte vingers vangt de ogen over kleuren en nerven glijden laat hoe het het kwetsbare op handen draagt voorzichtig toedekt in een deken van papier te drogen legt onder opa’s nagelaten sprookjesboek…

Roodborstje op tak winterlucht houdt even stil een klein wonder kijkt De zilverwitte nevel van een vroege decembermorgen sluipt traag tussen de bomen en legt een dunne stilte over alles heen — zo breekbaar dat ik bijna bang ben te ademen. Het ijs aan de randen van de donkere sloot glinstert in bleek en aarzelend zonlicht, en wanneer een…

Inmiddels was de ervaring van To-To die van Mei overweldigend overstegen, en zou hij zelf terug naar school moeten gaan om de lessen te geven; na Mei had natuurlijk Juni, en daarna Julius, de taak overgenomen, en misschien zelfs nog August, die toch al niet altijd de snelste was. Ach, zou het geen verademing zijn, een slim torretje voor…

halfgans zowaar als helft der onderfamilie maar als duck-achtigen der watervogels leven wij het liefst in duinen als beste broedbiotoop in slikrijk gebied in binnenlanden bij de grote rivieren op kwelders en veenweiden breiden wij onze levens uit bergen onze legsels achtentwintig dagen lang in een leegstaande rabbithole de dolste…

Ergens vergeet een blad dat het groen is, als het zich laat dragen door de fluistering van herfst. Het verlangt naar één laatste blik, één zachte bevestiging van zijn bestaan, voor het oplost in de onvermijdelijkheid van vallen. In wijde spiralen dwarrelt het naar beneden, als een traag vloeiend verhaal dat de wintergrond met stille gaven zal…

De sterrenhemel vertoonde zich naakt aan hem Elke avond weer De nachten waren zoel of stervenskoud Het deerde hem niet Zo leefde de gesjeesde architect In een lege regenton Hij at het water dat neerdaalde als het regende En dronk het eekhoorntjesbrood dat aankoekte Aan de zijkanten van zijn ton Zo was zijn leven fel en grof gekarteld Iets…

Herfstblad dwarrelt neer fluistert zacht over de tijd stilte omarmt land Avond daalt neer over de laatste glans van het bos, wind schuift langs verweerde takken, en elk dwarrelend blad fluistert over het zacht verglijden dat november met zich meebrengt. Licht vervaagt sluipend op natte paden, broos en onherroepelijk, en ik blijf staan…

de wolf weet dat het dader wordt als de redeloze prooi vecht, vlucht, bevriest zolang dat het lot van het slachtofferschap niet kwalitatief als waar aanvaard heeft het subject kan zich verstoppen achter de techniek van leven en dood van het zijn of het niet-zijn van dialectiek tot retoriek een object zal nooit weten wat de nasmaak van…

de maan licht koel is in zijn lichte veld begrijpbaar maar als je iets wilt vragen zegt hij laat maar de maan drijft een zwaan hoogmoedig onaangedaan in het meer waar bleke vrouwen met monomane zang zich wassen de maan haalt de wolken uit een mistig verwarde hoop over de grote zee geeft hij de loop van een koers zoals begroot de maan…

Herfstig licht breekt zacht regenboog kust de nevel morgen ademt kleur Als dauw vochtige aarde innig omhult en gouden zonlicht door nevelen breekt, als zilveren druppels die de herfst streelt, als een regenboog die voorzichtig ademt in de vroege morgen. Als een brug van kleuren die het oog streelt, een zachte melodie die tussen wolken…

In het ochtendlicht ritselt stilte, waar takken spiegelen in de slinger van het water, en zonnevlammen het wolkenspel kleuren met penseelstreken van roze en goud. Rimpels trekken sporen langs het oppervlak - een eendenpaar steekt voorzichtig over tussen drijvende bladeren, waar de dag zichzelf losweekt uit de nacht. De lucht ontvlamt…

maak een businesscase van vlinders een pretpark waar je de bijtjes ziet in hun natuurlijke habitat zonder opgedirkte muurbloempjes of andere stadse fratsen waar mensen in de rij gaan staan voor diversiteit met eigenheid de vrijheid om eigengereid te zijn niet als kostenpost of terreinverlies maar als aanbodsverrijking der waardencultuur…

De zon stond laag en hing roerloos In een alles verhullende nevel. Over de velden vloeide haar tedere licht. Koeien stonden stil aan de sloot, En staarden gedachteloos in het ondiepe water. Terwijl de zon steeds hoger steeg.…

Herfst - een kwetsbaar blad in de wind, nog even maar, dan is het voorbij Het blad laat los zonder haast, al wist het dat vallen geen einde is maar een mild terugkeren naar wat het altijd al was. De lucht vangt het op zonder oordeel, en even lijkt alles gewichtloos. Diepe kalmte blijft achter in de tak, dun als adem, nog dragend de herinnering…

De ijskap wordt ongevraagd verwarmd, haar glans verdooft, haar rust verarmt. Ze ademt uit wat eeuwen zweeg, en zinkt waar water wegen kreeg. De zee verruimt haar zilte grens, verslindt de koude zonder wens. Wat ooit het licht nog zacht bewoog, verdwijnt ten slotte, uit het oog. Wat bleef van wit smelt in het licht, het oude zwijgt, het…

Getijdig neemt de zee het land ze aarzelt, proeft en strandt dan zwelt ze aan en laat haar golven gaan Ze vult, omhelst en dekt tot alles is verwekt gelouterd en bevrijd van schroeiende gelatenheid Soms mint het water als een beest is het liefdesspel te ruw geweest gehavend, murw gekust het land ligt uitgeblust Getijdig neemt de zee…

Reigers zetten hun vlucht naar het oosten voort. De hemel wordt doorsneden. Genoeg beschutting geeft de bamboehut. De zon staat nog niet hoog. De meester lacht: hij is tevreden.…