In het ochtendlicht ritselt stilte, waar takken spiegelen in de slinger van het water, en zonnevlammen het wolkenspel kleuren met penseelstreken van roze en goud. Rimpels trekken sporen langs het oppervlak - een eendenpaar steekt voorzichtig over tussen drijvende bladeren, waar de dag zichzelf losweekt uit de nacht. De lucht ontvlamt…

maak een businesscase van vlinders een pretpark waar je de bijtjes ziet in hun natuurlijke habitat zonder opgedirkte muurbloempjes of andere stadse fratsen waar mensen in de rij gaan staan voor diversiteit met eigenheid de vrijheid om eigengereid te zijn niet als kostenpost of terreinverlies maar als aanbodsverrijking der waardencultuur…

De zon stond laag en hing roerloos In een alles verhullende nevel. Over de velden vloeide haar tedere licht. Koeien stonden stil aan de sloot, En staarden gedachteloos in het ondiepe water. Terwijl de zon steeds hoger steeg.…

Herfst - een kwetsbaar blad in de wind, nog even maar, dan is het voorbij Het blad laat los zonder haast, al wist het dat vallen geen einde is maar een mild terugkeren naar wat het altijd al was. De lucht vangt het op zonder oordeel, en even lijkt alles gewichtloos. Diepe kalmte blijft achter in de tak, dun als adem, nog dragend de herinnering…

De ijskap wordt ongevraagd verwarmd, haar glans verdooft, haar rust verarmt. Ze ademt uit wat eeuwen zweeg, en zinkt waar water wegen kreeg. De zee verruimt haar zilte grens, verslindt de koude zonder wens. Wat ooit het licht nog zacht bewoog, verdwijnt ten slotte, uit het oog. Wat bleef van wit smelt in het licht, het oude zwijgt, het…

Getijdig neemt de zee het land ze aarzelt, proeft en strandt dan zwelt ze aan en laat haar golven gaan Ze vult, omhelst en dekt tot alles is verwekt gelouterd en bevrijd van schroeiende gelatenheid Soms mint het water als een beest is het liefdesspel te ruw geweest gehavend, murw gekust het land ligt uitgeblust Getijdig neemt de zee…

Reigers zetten hun vlucht naar het oosten voort. De hemel wordt doorsneden. Genoeg beschutting geeft de bamboehut. De zon staat nog niet hoog. De meester lacht: hij is tevreden.…

Onder knoestige bomen over het kronkeldijkje aan de bosrand lopen de nabije wijdte zien eindeloos moerassig grasland vol blinkende poelen drenkt verspreide peppels en een rij grote wilgen met hoog opgestoken vingers die gezamenlijk vragen hier wil de tijd terug gaan Goudeneeuwse schilders roepen om hun herboren kwasten driftig…

Samen met jou hand in hand, Op blote voeten in het zand Langs de branding op ’t strand, Van ons mooie Nederland. Meeuwen vliegen krijsend rond Onze hoofden. Af en toe duikend In het zand of ’t water van de zee, Rallen rennen langs de waterkant. Op de vloedlijn bergen schelpen, Zeewier, schuim en ’n enkle kwal, Plastic flessen, netten…

Druppel op een hoed wereld weerspiegeld in klein stilte van de herfst Eerste traan rust op een dor blad. Hij glijdt langzaam naar de rand en blijft daar even hangen, alsof hij luistert naar het zwijgen van iets dat voorbij is - een stem die nog nadraagt tussen de bomen. Daarna volgen anderen in een ongekend ritme. Ze dalen neer op mos…

Een herfstwind fluistert groen blad luistert even mee tijd om om te slaan Elke kleur spreekt tot mij met een zachte stem, nog vóór mijn ogen haar werkelijk zien. Het goud van het blad beweegt door mijn borstkas, en ik adem trager, voel de wereld in mij verschuiven. In de ochtend ademt het licht haar eerste toets over dor blad, over tak…

Waar licht water raakt ontwaakt even het leven en keert weer tot rust Het water ligt kalm, maar leeft in elk licht dat het vangt. Een blad drijft langzaam voorbij en verdwijnt zonder spoor. De stroom herinnert zich niets van wat het aanraakte - juist daarin wordt alles heel. De oude bomen buigen licht onder hun eigen gewicht. Hun schaduwen…

Wat is er over van de ruige wildernis die in haar jeugd zo woekerde rond groene landerijen alles lijkt keurig aangeharkt zelfs tijd wordt niet vergeten het land opnieuw ingericht geasfalteerd en volgebouwd komen er nieuwe berichten over natuur die niet standhoudt omdat de mens geen grenzen kent in zijn hebzucht om te blijven wat is…

lang kan ik zitten kijken naar deze boom in ernstige verkleuring van de herfst vol twijfel nog hangende en al afvallende bladeren vergeeld of als fout oranje tuimelend naar vuil bruin waarbij zij doorrotten in de meest ranzige plassen jonge zwakkere twijgjes trillen maar mee in elke opgeblazen wind om niet direct…

De stille meren van het groene eiland blinken soms op zijn dan weer dof denken vol verborgen geestdrift aan volksvertellingen welke eens om hen heen klonken in vredige heuveldalen grazen en drinken schapen bij een vrolijk kabbelbeekje terwijl de grashellingen danken voor de jonge verhalen over Tom Poes en heer Bommel die zij steeds…

De ziel van een boom groeit wortels zo natuurlijk klimt dan naar de zon In stilte ademt hij het licht dat tussen bladeren zwerft; wortels luisteren naar de taal van het grondwater. Tijd beweegt traag door zijn vezels heen, als herinnering zonder begin of einde. De seizoenen schrijven hun letters in zijn bast; elk litteken draagt het gewicht…

zwak geruis overwaarts met de brede slag het gevorkte teken van de herfst bepaalt de tijd in eigen beheer tegen de hemel van october de koers is in volledige rust met het zwak gegak vooraan over de matte hemel met de trage spoed inbegrepen de gestrekte halzen lome peilen aan het lijf achterwaarts stijf opgeborgen in de verenhuid lang…

Kleine paddenstoel buigt onder oude bomen leven fluistert stil Geworteld in het vergeten van tijd, ons ruisen leest de wind als geheime namen. De maan bewaart onze zilveren dromen, de aarde fluistert haar tijdloze verhalen door onze wortels. Ondergrondse draden raken elkaar zacht en traag, dragen slapende herinneringen van steen, regen…

Zon der rechtvaardigheid Oorsprong des levens Glans van het eeuwige Licht in de duisternis Allerverduldigste Minnaar van zuiverheid Waarheid en schoonheid en eeuwige wijsheid Minzame hoeder der broeders van zonden van stenen des aanstoots van ledigheids oor kussen listen des duivels van onkuise deernen en vallende vrouwen Zon…

Verdord herfstblad rust nog even aan de tak vast voor het loslaten Ochtend strekt zich uit over de velden, mist wiegt de bomen zachtjes heen en weer, en elk vallend blad fluistert over het loslaten dat de weemoedige herfst onvermijdelijk brengt. Dauwdruppels glinsteren op een spinnenweb, teer en kortstondig, en ik blijf staan, luister…