3.711 resultaten.
Onvolmaaktheid
netgedicht
2.6 met 18 stemmen
36 Zomerzon gloeit heet
een bloem buigt zonder breken
zelfs onder het licht
Soms valt het licht schuin
door bladeren vol gaten. Juist daar lijkt
schaduw dieper, voller in betekenis. Wat buiten de lijnen
groeit, zoekt geen vorm, maar vindt zijn eigen waarheid in het onverwachte.
Een boom met een knoest
kan nog stevig staan — misschien…
Dichtgetimmerd dichtersoog
netgedicht
1.4 met 14 stemmen
50 Voor mij strekt zich het landschap uit
dat al zo vaak zouteloos beschreven is;
de torens die staan voor de verveling,
uitgestorven bloemen door de stikstof.
Het overschot aan bramen verraadt
hoe slecht het gaat met de omgeving;
de hitte drukt de diepe wanhoop uit
waartoe de aarde zich genoodzaakt voelt.
Mishandelde koeien grazen hoornloos…
Festina lente; 7a. To-To (Het Bos 1)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
39 Alsof het licht niet binnendringen wilde,
zo weinig was er te zien in het donkerste
midden van het meest uitgestrekte bos.
To-To bleef doorgaan, hem maakte niks
de tocht onmogelijk, geen plas of heuvel,
geen euvel dat hij niet te boven kwam.
Hij had alles nog op een rijtje, hij wist
het hele verhaal nog na te vertellen, én
de kleinste details…
Het blauw toont kou
netgedicht
3.4 met 78 stemmen
34 met lange witte
wenkende immense
slierten boven
het is juist de
stilte in die het
het voor ons
aantrekkelijk maakt
voor even geen
aandacht besteden
aan mensen die
daarom schreeuwen
en veel geld bieden
om die aandacht
naar het middelpunt
van de wereld brengen…
Festina lente; 6. De Oude Eik
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
80 "O, ego!", verzuchtte de oude eik,
"Hoe ver van hier kan het verleden zijn
als de wild verlichte grond en jong blad
aan ranke vingers zo groen
zo helder nog voor ogen staat?
Nog ruik ik de wildgroei
van zachte bedden klaver en mos
het grote donkerbos veilig ver weg.
Broeiend in de hoge zon druppels
gevallen uit de hemel op mijn kruin…
toeristenoord
netgedicht
3.4 met 38 stemmen
40 strak lag de plas
tussen de bergen
als spiegel van
de nacht bij een
rimpelende
opkomende maan
de wind strijkt
geen golven
die verborgen zijn
onder keiharde rots
schuren wel de kusten
met afkalvende kussen
pas met een strand
waar boten meren
en mensen zwemmen
kunnen zij hun
investeringen met
rendement veilig stellen…
Festina lente; 5. Het Gesponnen Lijntje (met To-To)
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
88 Boven de zoemende insecten en vrije vliegers
vliegt het tuig voor witte slierten uit.
Over keihard rechte paden stuiven de bedriegers
onnoemelijk vies en met oorverdovend geluid.
Zelfs de meikever heeft moeite met de buit
boven het kabaal te stijgen en hun schijt te vinden.
"Er komt alleen maar rook en stank uit
ik houd meer van het paard…
Festina lente; 4. Het Grote Feest
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
81 Het grote feest zou onder de eik plaatsvinden.
Ja, hij alleen was geschikt bevonden.
Het was voornamelijk haar familie die het zinde
omdat familie rog en vrinden niets zien konden.
De bijna even grote beuk vond het niet leuk
hij was te donker bevonden, en zonder zonlicht
en de kale, dorre grond bezorgde teveel jeuk.
Beter was het zachte mos…
Zonsondergang - Oostende 28 juni 2025
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
61 De late wandelaars
achter een muur van strandhutten,
blijven deel van de stad.
De kleurenstroken van zand, water, lucht,
schitteren adembenemend,
buiten hen,
zonder hen.…
Meeuwentaal.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
94 ijle lucht was koud en zilt
liep waar strand zich liet
verdringen door de branding
meeuwen kliauwen in hun vlucht
hun schaduwen op het natte zand
sommeerden mij te wachten
hurkend bij een stuk drijfhout
waar een veer lag, zilvergrijs
achtergelaten met betekenis
even was er niets dan adem
niets dan huid in de wind
licht genoeg om door…
Ze lag daar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
77 Ze lag daar in haar huid,
De zon gaf haar een gouden glans
Van koesterende zonnestralen,
Briesje koelde zonder geluid.
Een leeuwerik begroet de zomer,
Koeien herkauwen traag,
Uiers vullen zich gestaag,
Lage zwaluwen vliegen af en aan.
Als scheemring d’avond luidt,
Verovert stilte stad en land,
Kruipt zij in haar tweede huid.
Nog een…
Waar stilte mij heelt
netgedicht
1.4 met 7 stemmen
81 Vlinder op de knop
verblijft in het bijna-zijn
ik wacht op mezelf
Ik voel de aarde ademen in
kleuren die jij niet ziet, stilte tussen woorden
weegt zwaarder dan geluid. Soms is één blik genoeg om mijn
hart vol te laten lopen, en nog voordat de dag begint, ben ik al vol van leven.
Ik geef zonder vragen, vang
wat onuitgesproken blijft, een…
ZAARTBOS
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
86 Aan de Zuidzij van Breda ´s Heuvelkwartier
ligt jonge wildernis. Vergaan boerenland
toont nog bescheiden, vluchtig zijn hand.
Gewezen boomgaard, weide ademt hier.
Tussen dichte doornen krijgt menig dier
hecht tehuis, beschermd aan elke kant,
verlaat de strenge struik, speurt over drijfzand,
vindt in open galerijoerwoud vertier.
Een vinger…
Het regenwoud
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
100 De zon danst op de blad’ren,
Doen de regendruppels flonkeren
In ’n betoverend décor van luchters
Van duizenden briljanten.
Het geritsel van de blad’ren
In het zachte lentebriesje rinkelt
Als de kristallen champagneglazen
Van het feestelijk banket.
Het gezoem van muggen en bijen
Vormen de klank van ’t symfonisch orkest,
Waarop de…
Paarden in de Lommelaar. Een zondagmorgen.
netgedicht
3.4 met 27 stemmen
103 Hoe schoon de paarden.
Een graast, het ander bekijkt me.
Weemoed in zijn oog?
Beide oren bewegen even.
Een siddering loopt langs zijn flank.…
Festina lente; 3. De Muis
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
91 "O, was iedere dag als de eerste lentemorgen
dan zou ik gouden stralen schenken aan jou.
O, had iedere dag de geur van verse bloemen
dan zou ik zilv'ren zoeken alleen voor jou.
O, zou iedere dag voor de eeuwigheid gelden
dan zou ik nog meer houden van mijn en jou.."
"Hmm, misschien moet ik dat laatste toch veranderen."
mompelde de…
Wat de natuur me vertelt
netgedicht
2.3 met 11 stemmen
411 Zacht wiegt de bloemkop
pendelvlieg danst door de lucht
licht glinstert erin
Als ik de wereld even laat,
hoor ik alleen de wind die zacht om mij
waait. Ik loop, de aarde neemt mij langzaam in haar
ongekende kracht, alsof zij wist dat ik op weg was naar mijn eigen pracht.
Hier is stilte geen leegte, maar
nabijheid zonder woorden. Het ritselen…
Festina lente: 2. De Jonge Eik
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
171 Voor de eikel goed en wel begrijpen kon
waarover de uil sprak met de maan en de zon
bleken zij klaar met vechten en filosoferen.
"Zo zal ik nooit welsprekendheid leren
of schermen met woorden die ik dan zelf verzon
maar ik kan het natuurlijk ook anders proberen."
De jonge eik luisterde naar allerhande
stemmen en geluiden
waaide met winden…
Koester elk moment
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
99 Rustig bos fluistert
beek zingt een melodieus lied
natuurs harmonie
Onder een oneindige hemel, waar wolken zacht fluisteren in hun vlucht
ademt de lucht haar stille kracht, een eeuwige bron van leven en pracht.
De wind streelt bomen en bladeren met een tedere onzichtbare hand
en weeft zo een lied dat zingt van harmonie tussen mens en land.…
Ik Groeide, Jij Schreef
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
118 overal bordjes om je heen.
“hier woon ik”, “niet aanraken”, “pas op, kwetsbaar”.
naambordjes, waarschuwingen.
zodat je zeker bekend en zichtbaar bent.
verkleinwoordjes die je kleiner maken
dan je bent.
elke dag zie je me groeien.
elke dag word ik sterker.
de eerste jaren leerde ik
hoe ik rechtop moest blijven staan.
tegen storm en stilte…