gezang van nachtegalen ontdoornde rozen op een klein wit graf rose elle a vécu ce que vivent les roses l'espace d'un matin de tijd lacht oorverdovend zingen de nachtegalen…

Een rups wordt vlinder gesmolten ijs is water ik ben tijdelijk…

vier de vrijheid die je vrij laat kiezen die jou zeggen laat wat jouw mening is die jou beminnen laat van wie jij houden wil vier de vrijheid te geloven of niet de rijkdom ook van diversiteit en verschil het eigen pad dat jij gaan mag behoud vrijheid voor jouzelf net als voor de ander met elke stap die je zet in elk woord dat…

een paradox die twee minuten van stilzwijgend herdenken geven veel tumult...…

Wanneer ze schrijft lijkt het alsof elk woord haar streelt, haar huid met de zachtheid van een veer van ouderwetse ganzenpennen wordt aangeraakt, alsof er 100 vlinders op haar gezicht gaan zitten zachtjes met hun vleugels slaan een heerlijk aroma van bloemen verstuivend, met daaronder een liggend gevoel van wakker en waakzaam zijn…

stil staan twee minuten hen herleven die voor vrijheid het leven lieten stil staan twee minuten bij de betekenis hun doen en laten voor ons zijn nu stil staan twee minuten voorbij de dood in eeuwigheid met hen verbonden stil staan twee minuten in hartslag en gebaar voorbij de dood hen koesteren stil staan twee minuten in…

het moment bleef gehuld in vooravond onthield zich van voortgang in verzet tegen koers en bakens om het gewicht van hart en ziel en aan het onbewaakte voeteneind lag in een onbetreden land het goede met mate en het ongewisse voorbij de Rubicon…

In oranje licht zoemt ’s nachts heel het wijde land: het gasveld staat aan.…

Er zijn stenen verzonken in straten en pleinen die als historie verslijten Er zijn mensen met blijvende herinneringen die voor toekomst in verdraagzaamheid pleiten Er zijn tijden om stil te staan op verhard steen om zacht te helen bewustwording te delen van dankbare vrijheid dat ooit verdween Er zijn boeken vol geschreven met letters…

en weer kortwiek ik spastisch mijn balans kent geen evenwicht tussen vallen en opstaan het is gaan tot de dood erop volgt toch heb ik barricades om de vaart te vertragen weer even tijd om bij zinnen te komen voordat de realiteit van mijn dromen effect sorteert en ik alsnog probeer te ontsnappen uit het overschot dat mijn…

Gebeden aan Hem Luisterend in de stilte Wanhoop, er komt niets Smeekt om een teken Haar geloof is eenzaam Niemand die het ziet Het huist in het wezen Niet in religie Het lijntje altijd open Veelal onderhavig aan ruis Door de dingen des levens Niet goed afgestemd Sprankjes zoekt zij Lichtpuntjes in de moeilijke tijd Zodat haar innerlijk…

In mij gloeit het heimwee naar die zondoorstoofde dagen Als mijn moeder, 's morgens vroeg schermen neerliet voor de ramen Mijn ogen streelden van opzij haar weelderige haren en trefzekere gebaren waarmee zij mijn moeder was Met haar dood is ons verleden bars verbloed; de navelstreng ten tweede male doorgesneden Nu voorgoed…

zomerzachte wind strijkt over het haverveld rust rond de dorpen…

wat zij voelden zal ik hopelijk nooit hoeven me niet eens kunnen voorstellen wat zij deden zo onmenselijk zo onvoorstelbaar en meedogenloos wat anderen niet zagen of wilden zien – de radeloze vragen gebrand in hun ogen over wat er staat te gebeuren en waarom met ons antwoorden werden niet gegeven vooral niet op het waarom twee minuten…

Er bruist jeugdige energie uit jouw eigenzinnige bron onder gevoelens verborgen om geroezemoes te ontlasten eenzamer in het tumult niet ver weg van de mensen onder een dalende avondzon in een zwijgtaal vol emoties nu je danst als een lentebloem bikinimeisje omdat het goede leven aan nieuwe avonduren begint in de schildersschaduw…

Haar jas kapot, verrot en oud, werd uitgedaan twee jongens die deze baan, ontdeden haar van haar goten, haar regenpijpen uit Twee and’ren stripten haar veertig jaar oud hout, waarin een goedje dat goed fout. Ze zaten in een hoogwerker en hadden gele pakken aan en maskers op in dit warme weer, waardoor ze ‘t heel benauwd. Z’ is…

O Bellefleur, ge zijt een hele schone Met appelwangen, huid van abrikozen Een kinky hankypanky pinky lady Je zit bij mij als goudreinet op rozen Im Haus am See, als in la vie en rose Ge zijt een reine claude, kom, ga mee Niet naar die melige, maar toffe peren Die een meloen of twee graag consumeren Geen type groenteman, maar …

't Is ongelofelijk maar waar, Ettina 'k Dacht gisteren nog aan die toffe peer Z'n lintjes en dat zomers lenteweer 'k Ben ook gekruld van binnen, zegt Amina, Mijn lief in tegenspoed, me telkens weer Net als Annet en Kitty uit Cortina Maar 'k hef het glas op jou, miss Orangina Jouw Lenteliedje vraagt voorwaar om meer Dan…

ik zie takken tegen een blauwe hemel ze wuiven me toe met kleine cirkels maar ik weet niet waarheen ben overal geweest maar alleen het blauw geeft de geest en boombladeren zingen het lied ik klap en lach op de maat van de wind en ik voel me gelukkig dolblij en eindelijk weer helemaal kind natuurlijk ben je verdwaald hoorde…

dag oude vriend zei ik net aan het station of misschien dacht ik het alleen de weg wordt krap en ik moet achter je gaan lopen ik herkende je aan je jas nu over je smalle schouders als een vaatdoek op een houten stoel het stof paste zich aan je jaren aan…