Grootvader zaliger, verbleekte foto aan een grafsteen in de rij, trotseert zo nu al twaalf jaar lang om de driehondervijfenzestig, -zesenzestig dagen mijn oprechte poging tot jaarlijks één, twee minuten ingetogen stilte. een blad dat valt een blad dat valt. wind. 't spinnetje dat stilletjes 't moordend web herspint een spinnetje klost…

Mijn neef Roland was zo somber dat hij eruit stappen wou. Nachten tobde hij over de zin die tante Ans verscheuren zou tot: Eergister zijn hart plots stopte (en dat is echt waar). Eenmaal in de hemel, in dat milde licht, kijkt hij met de anderen neer op de ironie van zijn casus. Hij is pas twee- en dertig.…

Stond daar in de regen Een pad, kruislings langs de bomen Ik kom er namen en getallen tegen Stenen tonen het einde onzer dromen. Wandelend, wenend met kop en staart De hoofden in treurnis gebogen Gaan allen, zo stond het op de kaart In kleurloos zwart; de dood is opgetogen. Aan het einde: het is toneel Lachen, grienen, een traan een stem…

Laten we samen van de avond genieten -- Na ons de lente!…

ik had je handen zien ontluiken toen jij naar mij wuifde met de intense warmte van hart en ogen in een bewogen afscheid in je soepele gebaren las ik de taal en tekens van je ziel die zonder opzien te baren vrijwel altijd binnen het begrip van ons mensen viel in perspectief vonden zij de paden gaven veerkracht aan onze passen…

De dood, de dood dan haal je geen adem Aan adem geen nood Dat is de dood Leven is even Dood dat is lang een dik stenen muur met een laagje behang Jij bent zo anders zo een geeneen dood gewoon dood verscheiden en heen Nooit uit de mode past iedereen dood met zijn allen en ieder alleen…

er was een spreeuw in voorgaande lente zwevende veertjes in onbevangen licht het huiverende fraai gevlekte verenpak gevederd afscheid in slowmotion van dwarrelende pluimpjes er waren ragfijne botjes van een roerloze spreeuw in de voorgaande lente…

liefde overwint de dood wat ook dat moge zijn het blijkt, zo lijkt, terugkerend en voedend soms al meer dan rouw en gemis met verdriet of het gemoed, woedend liefde overstijgt soms de grens van het bestaan en vervangt al maar meer in stilte, een mensen wens ik wil met de onzichtbare afstand leren omgaan langs een duidend hart…

de rivieren volgen uit koers raken steil naar beneden vliegen wou ik met jou dwars over de grote oceaan loodrecht naar beneden storten kijken naar zon en sterren met jou vlak voor de grond te raken weer steil optrekken hoog en laag vliegen wou ik als gevleugelde paarden de wereld verkennen de zwaartekracht opheffen de aarde…

Als ze je gaan vertellen wie je bent en wat en vooral ook wat niet Als ze je verleden willen doen vergeten maar je weet niet waarom Alsof de herinneringen niet hebben bestaan als was het slechts een waan Maar jij weet uit de grond van je hart dat je je best hebt gedaan Dan is het tijd... om weg te gaan, de hoogste tijd om…

mijn lieve kleine piranha jij dook diep in de zee altijd in de diepe zee je brak mijn kluisters open naar vrijheid je schonk ze aan de zon je hield me nooit tegen in mijn liefde voor de regen die op mijn dromen viel…

diep vervlochten zit jij in mij nooit zal iemand dat plekje innemen daar woon jij lief, mijn grote lief verloofd, om onze liefde te bevestigen voor de hele wereld al wisten wij, dat wij voorbestemd waren tot plots het licht doofde ons moment gestolen werd moest ik je loslaten veel te jong mijn hart versplintert mijn rots lief mijn…

De smalle weg Riekt nog naar kerkbank Boenwas en mirre De brede weg Naar parfum, rum Dood en verderf Een tussenweg zou Mooi zijn geweest Proeven van beide Hoe kun je in godsnaam Kiezen, zonder te zijn Beproefd Voor verleiding te zijn Bezweken? Levensgevaarlijk Om een van de twee routes Niet te hebben genomen Laat ons een Bergrede…

schrijf met zwarte verf het korrelige verhaal van jou noch van mij schrijf over het eiland zonder beschutting waar de boot je bracht schrijf niet over het afgesneden zijn van het vasteland schrijf niet over slagregens het gebrek aan een paraplu schrijf niet over liefdeloosheid en onwrikbare dingen schrijf als het niet…

slechts veertien lentes verruil je als tiener de basis voor de grote school nieuwe vrienden en vriendinnen schoolagenda vol huiswerk en idolen zware tas vol boeken zoekt lokalen wisselen sporten hobby’s af tot op een donkere donderdag in december de tijd haar adem inhoudt…

Nee ik ben je niet vergeten zat niet om woorden verlegen, nee opgeslokt door de tijd om te zorgen maakte dat mijn zinnen stil vielen wel heb ik je opgezocht nog altijd vlinder jij door mijn gedachten ik beeld me in hoe je nu in het leven zou hebben gestaan als tijd je een boeket aan mogelijkheden had voorgehouden waaruit jij kracht…

Een zanger, de knappe droom van een jaar geleden ligt in mijn gedachten nog naast mij nadat hij me genomen heeft in de stank van zijn adem en de strop van zijn hand om mijn nek Mijn lief snurkt met tranen in zijn ogen, en wodka in zijn hart I sta op en ga weg uit mijn hel hier wensend dat hij een tijger was wetend dat ik een panter…

Kittige hakjes mantelpakjes verloren in de kast een voor een bekijk ik ze houd ze even vast naar de kringloop is geen optie ook al viel voor mij het doek iconen uit het verleden vervangen door de joggingbroek…

De Geus Een reus Geen keus Maar hardcore Hoolie Veel gevoelens Komen Los Vaak de gebeten hond De klos Maar schijt aan alles Een piraat puur Het leven is leven Bier Vol vuur Voetbal En vrouwen We gaan je eren Jij Geus Er is geen later Is geen keus Rust zacht maatje…

op de stenen weg langs witte berken horen we een marche funèbre in de verte van het licht naar de verste duisternis op handen gedragen op de maatslag van de tijd een buizerd hangt in gebed de wind waait onze wangen kil voor het laatst het laatst kwam jij voorbij…