Ik streelde je wakker in een morgendicht , onderzocht wat je eerder hebt beloofd vervloek de gisting tussen engel en z’n sater, waarin je z’n minnaar werd in donker licht, ik verdoof de duivel met gelijke munt en waan die rondwaart ver van mij vandaan, als dat had gekund. Ik wil niet strijden met de verwachting, die de geest verwart…

je verdween ’s ochtends naar de overkanten tijd terwijl starend uit het raam ik zocht naar woorden waarmee ik zeggen kon hoeveel ik jou nodig heb je vertrok stilletjes zonder de deuren te sluiten naar de kamers van liefde die ons elkaar verbonden dus mis ik je meer nu meer dan ik eerder deed je voer in je eentje weg uit wat mij haven…

Je bent er niet, maar ik draag je in me mee. Je hoort me niet meer, maar in m’n hoofd vertel ik je alles. Je ziet me niet meer, maar in m’n dromen kijk ik je in de ogen. Je kan me niet meer voelen en toch raak je me. Mijn verlangen heeft geen stem meer, maar het zal blijven verlangen... M’n handen zijn gebonden, maar m’n hart niet. Jij…

daar sta je dan niet meer alleen een plek waar je eindelijk schitteren kan met al die anderen om je heen nooit meer zul je je eenzaam voelen jullie zullen met z’n allen hetzelfde bedoelen een richtpunt in het donker zijn voor hen die zoeken samen voor de ene een lichtpuntje in het donker wezen en jij zult voor altijd bewonderd…

Ga met God en laat je leiden door de zon Speel lichtvoetig in grazige alpenweides Dans op de wolken van de seizoenen De engelen zullen je vergezellen Een lentewind wijst je de weg. Ga met God en laat je leiden door de zon…

Plantjes neemt ze mee niet te groot ze moet er nog mee reizen plantjes dus op schoot in bus en trein tot ze met z'n drietjes bij de voorlaatste halte zijn. Voor hem en haar was het het eindstation wel met een tussenpoze van vier jaar maar nu liggen ze daar parmantig naast elkaar. Elk jaar onderneemt ze deze reis soms vaker dan 1 keer…

Ik heb een afspraak met de dood een contract getekend over de dag, het uur, de seconde ik heb het gedaan met een lach geen moment van twijfel mijn beslissing staat vast en zo ben ik niemand tot last ik kijk tevreden terug op het leven iets mooiers is mij nooit gegeven.…

Ween niet voor wat gestorven is, de kim blijft gericht naar het onvoltooide licht, onttrokken aan de duisternis in een smetteloze vlam, die de menselijke ziel heeft ingericht uit al het as van mensen die ik lief had en werd ontnomen, een gebalsemd hart een drijvende kroon in een gelauwerd bad, hun hoofden gekranst met geurend duizendschoon…

weinig woorden waren nodig om pijn te voelen in de blinde nacht afgeworpen tot aan de laatste draad de kleren van de taal de zoute poëzie van afscheid brandde weerloos op onze lippen…

Ga met God en laat je leiden door de zon. Stel je open voor verdriet De wind zal je tranen drogen Je stappen in het zand zullen vervagen De aarde zal je zorgen dragen. Ga met God en laat je leiden door de zon.…

Het lot ver van het gevoel gebracht in de lusten en de lasten verzadigt mij in het eenzaam doel, doet bezweet ontwaken in een voortdurende gewetenspijn tevergeefs in dromen op je gewacht, toch zal ik je eens ontmoeten, de ochtendstond gaf mij je hand en beeld, je zonden zal ik strelen in het kleed van lief en leed in verlangens…

DOLENDE JULIA Soms staat zij opeens naast me met haar geur en drukke gebaren natuurlijk zegt zij geen woord strijkt geen vingers door mijn haar immers lang geleden overgegaan Zij komt zomaar wat bij me spoken voelde mijn eenzaamheid, het samen zijn de afwas doen of het Indisch koken Dan gaat ze weer want ze is bang dat ik boos word en…

Achtervolgd worden door een monster, is angstaanjagend. Het verleden. Vluchten voor de duivel van de toekomst, is als de dood zijn voor zijn macht. Laten we denken aan de grote David, die moedig op zijn Goliath wacht. Wanneer een angstig mens, alles te verliezen heeft, opent zich een enge poort. Eindelijk vallen de schellen, van zijn betraande…

waar ik welbewust mijn ogen sluiten zal weten jij en ik eindigt het samen zijn in het hier en nu het gelijktijdig weten wat jou en mij blijft is het eindeloze boek vol altijddurende verhalen dat jouw eeuwigheid opent in wederkerig samen zijn ieder aan de eigen oever van de overkanten tijd zal het blijven inspireren wat wij elkaar…

ik denk niet aan jou liggend in natte klei op een verlaten kerkhof ik zie jou lopen op het pad daarlangs tussen de populieren op weg ben jij naar het station dat naar de overkant voert een zomerse dag ooit ontmoet jij mij daar om mij weer te omarmen ik denk aan jou over een landtong lopend vol rust in herinnering ik zie ons…

Nog steeds Hoor ik je woorden, Fluisterend uit je mond. Draag zorg voor mijn kinderen Ze zijn nog zo jong. BLIJF!!! Schreeuwden mijn ogen. Maar je ging Naar ’t eeuwig licht. Nu, is je leven uitgewist als golven over 't strand. Verstrooid als as, verscholen in het gras nog steeds ontmoet ik je gezicht, bij iedere avond, teder licht…

en het zal weer stil zijn geen blad zul je horen vallen geen regendruppel uiteen horen knallen geen eierschaal doorboord horen worden door een kuiken geen bloem zich horen ontluiken het zal weer stil zijn stiller nog dan het geluid van groeiend gras zoals het ooit eens was voor je was en alles kan opnieuw beginnen…

Elke avond dat wij welterusten zeggen Is elke keer een beetje meer afscheid. Dit begreep ik dezelfde dag dat vele jaren geleden wij waagden 1 te zijn voor de 1ste keer. Stilaan Lijkt het slaapwel de laatste keer.…

meer dan ooit ben jij aanwezig juist nu nu jij niet meer hier bent nu is er het weten nog voor ik was keek jij uit naar mij en toen ik was beschutte jij mij meer dan ooit ben jij aanwezig juist nu nu jij niet meer hier bent nu is er het weten de eerste stapjes met vallen en opstaan de eerste woordjes jij leerde ze mij meer dan…

Mama Ik heb je hand moeten loslaten Jij hebt ons moeten verlaten Je strijd is heftig geweest Elf dagenlang heb je gestreden Je hield je vast aan het aardse Nu is dit allemaal het verleden Op het laatst nam je mijn hand stevig vast Je keek recht in mijn ogen Net of je mijn gezicht wilde blijven zien Voor je het aardse ruilde voor hierboven…