Laat me alleen tot ik weer mens ben en doe alsof je niets geraden hebt niet hardop gezegd wat ik geheim houd : de splijtzwam die in mijn hoofd alles verscheurt Ik kan niet meer bestaan, ik word gek of een zombie Ik weet het jij wilt het niet jij wilt geen afscheid nemen Kom in mijn armen mijn dorst valt niet te lessen en jij…

November nat, grijs en stormig, Wandelaars diep in d’kraag weggedoken, Fietsers over hun stuur gebogen, Allen op weg naar de warme kachel thuis. ’t Snorren van ’t roodgloeiend houtvuur Overstemt ’t spinnen van de kat, De was hangt dampend voor de kachel, De beslagen ruiten druipend nat. Vader blaast de rook rond van zijn pijp, Moeder…

laten wij het geheel eens vanuit de lucht bekijken zodat het hoge water onze lippen niet bereiken kan en als het dan zo vast staat dat dit zangzaad niet goed is dan wil ik ook weten hoe het gaat met onze gebroeders of dat het gebroed gezond en wel de winter doorkomt -dit alles terzijde voordat ik werkelijk problemen opsom van boven ziet…

O krinklende winklende waterding met 't doodstil kabotseken aan wat zien wij toch geern uwe pimpelmeesvink al schrijvend op 't waterke gaan! Hij leeft en hij koert als een duifke zoo snel, al zie 'k u noch arrem noch been; doch gij weet uwen weg zoo wel, al zie 'k u geen ooge, geen één. Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?…

Ik zag tegen mijn leven met kerstmis op verdrietig met mijn zwerversverleden een eenzame dronkaard met een ezelskop zo vaak had ik om onderdak gebeden maar toen, de heilige kerst was al in zicht een vrouw met een vriendelijk gezicht gaf me wat centen voor een gedicht ik was helemaal tot niets verplicht ik schreef wat woorden over dure rode…

weemoed en vergankelijkheid bewonen elke hoek elke kier van dit huis en nestelen als jonge merels in elke vezel in elke cel onder m’n huid…

Lees! Er staat immers nimmer precies wat er staat - onuitwisbaar in groeven voor eens en voor altijd tot op het bot gebeiteld Ergo! Vat het in de hand voel het aan de tand laat het op uw tong smelten uw kiezen traag malen vat dit alles dan samen in l'écriture automatique kies voor doorsnee waren gewoon basale namen Echter…

Als een engel vloog de nachtuil Laag over de daken van huizen Met een herhalende roep Als boodschap voor de mensen Die niet sliepen Die de tijd van de nacht In wakkere staat verdreven Hij riep zo hard hij kon Om hen te laten weten Dat hun gebeden waren gehoord Dat morgen de zon schijnen zou Want hoe duister ook de duisternis…

Toen wij daar zaten We zaten daar, alsof de kilte elk moment kon breken. Jij lag stil, je gezicht een kleur van wat je was. Ik probeerde te voelen wat jij voelde, maar vond alleen mijn eigen schuld, mijn adem die bleef hangen in een te kleine kamer. Ik weet niet waar jij nu bent, maar ik hoop dat het zachter is dan hier— een plek waar…

Toen roem en eer nog leefden Naar geld aanzien en macht streefden Waren zij reeds doden Hun stoffige ogen hebben geen weerstand geboden Aan alle ellende en pijn En het deerde hen niet Roem en eer liggen nu op het kerkhof Roem ligt niet boven eer ligt niet onder Bij leven hadden ze al genoeg gedonder Zij liggen nu naast elkaar Met holle…

Hoogstens één procent van de tijd dat we leven dansen we, en toch lijken onze armen en benen ervoor gemaakt te zijn: de mens, het dansdier van de beheerste vrije balts het hoge spel van ons leven op het podium van elkaars ogen waar we willen bestaan in de rol die we hebben bemachtigd en volgehouden Ongedane zaken en zorgen vullen de…

De winter nadert, De bomen zijn ontbladerd, Bloemen al verdord.…

Je doodvonnis was getekend. Dat had het gesprek met de arts feitelijk betekend. Een maand of drie hooguit dan was het wel gedaan. Het leek zo kort. Maar je had nog een lange weg te gaan. Toe nemende pijn, zwaardere pillen. Niet meer kunnen werd niet meer willen. Ondraaglijk en uitzichtloos lijden woorden die bij anderen hoorden. Je was jong…

Noten in de wind het hart klopt in stilte mee muziek ademt ons Euterpe, jij die de lucht vult met klanken en stilte verandert in toon, die hart en ziel opent met noten als zachte regen, verhalen wevend van vreugde, melancholie, troost en vuur. Je toon zweeft over rivieren waar dromen elkaar ontmoeten, waar rust geen grenzen kent, en…

je ligt aan de rand van het moeras, het is donker en heel stil, je ademt niet: lucht en ruimte zijn je ontnomen je bent onzichtbaar nu, een vage, donkere vlek je zou van alles kunnen zijn: een weggesmeten tas, een afgewaaide tak of een plastic zak met afval gevuld, je ligt er alleen, gekneveld, achtergelaten, je ziet donkerte noch de bomenrij…

zij zagen het meteen: er is iets met Eva een gloed die op het gezichtje schemerde een ongeneeslijk lachje dat niet van wijken wilde weten ogen die schitterden als zonlicht niet gefilterd door schaduw zo legde zij haar glimlach bloot zo sneed haar lach het ijs door om het lekker te laten smelten vloeibare liefde ongefilterd recht…

Ik volg een pad op het scherpst van de snede op zoek naar een ongezongen lied, in een broos staccato van ondertonen, beladen en vol verdriet Een stille weg naar onbestemde plaatsen, in ontluikende onschuld gedoopt, dit is waar een rivier van tranen onvermijdelijk naartoe loopt Dit is niet de wereld, welke ik heb uitgekozen als speelveld van…

Een warme stem spreekt met blijde galmen over bloeiende tonen. Corry Konings zingt volk sterke wil, aangaande die geliefde bloem. Als fijne geuren verlaten klanken de mond van de zangeres. Reuk der muzen zwerft langs en naar alle mensen, treft begrijpend oor. De tonen brengen opbeuring aan een ieder, die zwaarmoedig is. Simpele…

Her en der staan groepjes van vooral mannen die met veel, opgewonden ‘oh-la-la’ en weidse armgebaren hun emotie uiten wanneer een werper met een droge tik van metaal op metaal de boule van de tegenstander wegschiet of juist als hij, doordat de boule met een doffe plof doelloos is stilgevallen, heeft gemist, onder de relatieve koelte van…

Advent: weer wachten op het Licht dat komen zal, al kan het even duren. We moeten eerst doorheen de vele muren en zien nog niet Gods aangezicht. Advent: de hoop bewaren, zacht en teder leven voor wat zwak is - Gods komst verbeiden, ook in gemis en dapper wachten in de nacht.…