Ik zag tussen ragdunne twijgen en loten een kunstenares in het spiegelpaleis op golvende wiekslag van zingende vogels een principessa die niet echt bestaat een jokkende lokeend die danst met haar geisha's in Russische sprookjes die soms echt bestaan Al lezend was ik in de zwevende hemel van advocaat slagroom met vanille-ijs…

Hier moet mijn geest zich eerst over gaan buigen terwijl mijn ziel een diepe buiging maakt mijn onbewuste heeft het zelfs geraakt zij vielen alledrie haast van hun stoel als je begrijpt wat ik daarmee bedoel Et ego in Arcadia vitae ook ik zie grenzen aan de groei des levens erken als nooit te voren juist de noodzaak het dichten als…

Tussen een wikkend hoofd en een onvermoeibaar voortijlende hand verrijzen de magische krachten der vlijmscherpe pen als schier onbereikbare tedere muzen minaretten in dichtvorm in honderd coupletten aan zijn floret ontweken strofen die schrijvenderwijs aan inbeeldend beeld prijsgegeven in dichtwoorden zijn ingelijst…

Ik wensch u heel veel sterkte in deze allerminst opbeurende turbulente tijden Het wakend oog op morgen moge u tot richtsnoer dienen en in de modderpoel des wereldleeds meer reflectie dan het strekken van uw onderdanen bieden Wat voor een dichter niet is bij te benen zijn alle schermgazellen tot overmaat van ramp in overvloed Aurora…

Gelukkig is er nog de ander het ander, dat, als ‘k ontevreden over mijn spiegelbeeld mooi is, kan bewonderen liefde op voel wellen Een bloem haar best wil doen, een kind, haar gave huid en lach, zo stralend de vogels, hun geluid bananen smoothie die ‘k nog in de koelkast vond de verfkwasten die wachten op mijn hand en mijn ideeën…

Stilte omarmt mij zacht fluistert het binnenin woorden vinden rust Soms voelt alleen zijn niet als gemis, maar als thuis- komen op een plek waar niets meer hoeft te worden uitgelegd. Mijn huid ademt rust als stemmen verstommen, en ik zak. Wereld is vaak te luid, te scherp aan de rand van gevoel, ik vang zoveel meer op dan woorden…

Beauty is only skin deep, blijkt maar weer bij veilinghuis Derkmans in Ernem een antiek vijfdeurskastje mahoniefineer met laden, tenminste, dat las je Kijk, aanbieden is 1 ding maar wat als 't object al sinds het jaar kruik van achter en erger, gans het interieur der laden in geen eeuw is onderhouden noch van grijze draden…

Zomerlicht stroomt zacht vleugels dragen het gezang stilte wordt geluid De nevelige ochtend opent zich traag, alsof het verstilde bos eerst luistert voor het ademt. Tussen stammen hangt iets ongezegd — een stilte die niet leeg is, maar vol verwachting. De grond ademt nog de koelte van de nacht, terwijl het eerste zonlicht het vocht uit…

Attica, het broeinest van the Sea Of Thieves, rovend en stelend tussen Aegeïsche Sporaden speedkings op hun ijlings voorglijdende triremen waardige Punische zonen van Sidon, Byblos en Tyros Piraeus, haven der dieven, Delische schatkistveroveraars hegemonen der Cycladen waar ooit hun vloot het zeegat koos naar een kolonie,…

Een prettige bijkomstigheid is dat een welwillende meid je toch even stiekem verblijdt geen blaffende hond die je bijt zo spaar je zowel kool als geit geen opspraak in publiciteit op tiktok viraal wereldwijd 't blijft immers privé, vast geheid al is het een zomerzotheid zo'n glimlach, breed smilend en wijd geen staat bij elkaar in…

Zomaar ineens had ik iemand perongeluk gebeld mijn mobiel, niet ik ergens tegenaan gedrukt, gestoten? Telefoon op videostand ik zag een mooie vrouw, zij mij, ‘k verontschuldigde me geeft niet lachte ze me toe ik zei, toch leuk u te zien zo ze wenste me een onvergetelijke dag. ‘t Was net voordat we weggingen, naar Groet met al haar herinneringen…

Klein als het maar is een druppel, een blik, een woord en ik voel het groots De geur van vers gezette thee op een grijze, stille ochtend doet iets met mij — niet uit te leggen, alleen te voelen, alsof het leven even buigt en zegt: je hoeft niets, je mag er gewoon zijn. Een onverwachte blik van een onbekende, oprecht, zonder haast of verwachting…

I Kleur mij in voor het te laat is niet morgen maar gisteren in voltooide tijd als een wolk alleen in ogenclaim ongezien gelanceerd in het ochtendlicht dan spoelen golven de panacee door mij heen op het bijna aanraakbaar terras bij de bron van de liefdesfontein waar kletsmeiers en binnenvetters in opschortende werking soms best weer…

Ik voel jouw stilte zonder dat je iets zegt mijn hart antwoordt al Er zijn ochtenden waarop de wereld te luid binnenkomt, waar elke stem snijdt, elk gebaar een echo achterlaat, en zelfs stilte te vol lijkt om in te schuilen—dan zoek ik de plek waar mijn adem weer zacht mag zijn. Ik voel alles, vaak te veel, als regen die blijft vallen,…

In onze vrijstaat van de republiek der meandertaalletteren staat het een ieglijck vrij zijn of haar intergalactische verbaliteiten al dan niet AI gegenereerd mens onteerd stroboscopisch tentoon te spreiden tot welke neopoëticageneratie de awater mens sana in corpore sano zich rekent, zonder overdrijving en exageratie wachten wij…

Lichte vleugelslag stil op mijn trillende huid zo breekbaar als ik Soms voelt de aarde als een storm onder mijn huid. Elke blik, elk woord — een echo die lang blijft hangen. Ik draag geen pantser; ik luister met mijn hele lichaam, en zelfs stilte kan soms te luid zijn om te dragen. In een ruimte vol stemmen zoek ik naar zachte, veilige…

Amechtig buig ik plechtig voor een eruptio mentis, een slang van brandend lavavuur en asregen van Thira waar Eva's eeuwenoude waarheid in pathos en langs passiewegen van al haar voorgangsters de moed en ontmoedigde volgelingen in klare rode wijn hier ten tonele wordt gevoerd op podia waar militia en ecclesia patriarchalia…

De zee fluistert zacht golven raken mijn wezen de horizon roept De mens en de zee, een dans van kalmte en storm. Ze ademt in mij, haar ritme stroomt door mijn bloed. Haar fluisteringen raken de stilste verlangens, ze onthult wat in mij verborgen ligt. De oceaan weerspiegelt mijn angsten en dromen. In haar diepte vind ik pijn, maar ook…

Verscheen zij plots weer voor mijn geestesoog gespleten twee-eenheid der trinitas die zinsbegoochelende genitas dan wist ik niet meer wie het zwaarste woog het zinderend meanderen van Mei de vlam uit het herwonnen paradijs de sidderende slang altijd op reis met variaties op een schone lei wie kan dat exenleed het best verzachten Erato…

in het zwartboek van het bijtend woord zie ik de sterren weder hemelen in twee minuten onbewogen stilte hangt er een glazen brug in 't slotakkoord rivieren hebben ook geen goesting meer want zij citeert niet in haar laatste snik al kwam voor overlevenden op tijd een nieuwe lente vol hypocrisie zwart zelf is nooit genoeg, ook niet…