Ik ben het woud ontvlucht van de woeste kroegen, zweterige ruimtes vol oeverloze prietpraat, de straten deinen onrustig op en neer, het is heel vroeg, maar veel te laat. De zon heeft de huizen al in brand gestoken, vreemd schokkend schuiven ze langs elkaar, het plein is een traag golvend meer, waar ik onzeker dwarrelend over vaar. Graag…

De kroegbaas, van onbestemde leeftijd, niet meer zo jong, eer wat belegen, staat stategisch opgesteld achter de bar, buiten valt gestaag de lenteregen. Hij spoelt wat glazen, rangschikt flessen, tapt een pilsje met het gemak waaruit jarenlange ervaring spreekt, hij is gepokt en gemazeld in het vak. Als een veldheer staat hij in zijn kroeg…

Wilde blauwe vlinders bespieden sluwe wolven op Russisch grondgebied waar de Veluwe veel groter is lenige wilgen deinen weemoedig met de wind mee in een strijdlied zie daar de wilde paardenbenen onder de heldere blauwlucht van bonte horizonnen uit de verstilde verte rivieren drinken bloeddoorlopen labiele emoties monsterkoppen…

Er is geen weg terug, het gaat gebeuren ondanks de mistroostige regendruppels de knoppen staan op springen de bomen krijgen bladeren, fris groen en jij daar in jouw heuvellandschap met de fruitige geur van verse vruchten laat me weten dat je nuchter bent bijgekomen van alle dwaze dromen misschien later in het voorjaar als de warmte meerdere…

Het is misschien in werkelijkheid vijftig dwaze dromen verderop een volle fles whiskey aangespoeld op het strand hij weet het waarschijnlijk al het is een gevoel diep in zichzelf de oude tekenaar wordt langzaam dronken terwijl de wereld aan zijn voeten ligt hij struikelt over zijn eigen benen totdat hij de laatste droom vergeten is…

De wijn die jij mij gaf was groen Deze kun je drinken zei je toen Je dronk zelf ook uit het glas dat jij mij gaf Want onze wijn was groen…

Vroeg in de morgen geurende koffiebonen tot kopje verwerkt. Wanneer ik mij in de vroege ochtend laat verrassen door onbekende geur met heerlijke tinten als stille verleiding die ik niet direct kan thuisbrengen daar ik ook niet weet waar het vandaan komt maar mij wel heeft beroerd om mee te stromen op deze golven; dat smaakt naar meer. Zich…

Mijn kleine rivierenlandschap is voor jouw dorst te nauw geschapen ben je om te drinken mijn zoete water is voor jou te flauw het schip zal spoedig neerwaarts zinken je hangt wat slingers naast het bed beschonken begin je luid te zingen geen mens ontroer je met jouw pret bezig is men met serieuzere dingen mijn nauwe riviertje is voor jou…

Bergen glas in ijzeren bakken Het gekletter in de nacht. De alcoholist is niet te pakken Hij heeft ze op het stille uur gebracht.…

De wiet is zo top vandaag dat ik er spontaan van in hoger sferen geraak en o ja: het perfect gekoelde bier ook tjeezus, tis weer zo'n dag half zeven 's morgens en al danig ja, dànig onder invloed van een royaal scala aan middelen en, niet te vergeten natuurlijk: de zogenaamde na-ijl-effecten van een week of vijf, zes keihard drugs gebruiken…

Gaarne moge ik den lezer niet alleen heil wensen, doch evenzeer verwijzen naar de snelsonnetteur van de dag, Coenraedt van Meerenburgh, in zijn lofzang op de waarheid die zich ophoudt in den man ("In vino veritas"), zodra nog enkel wijsheid schuilt in den kan... ------------------------------------ BLAUWE KNOOP Ik was een maand lang…

De wonderlijke geur van verse kruiden Het rustgevende geluid van het kokende water Kalmeert mijn stressvol wezen Weer een lange dag voorbij De pijn verlicht, zodra het theekopje mijn lippen raakt Het eerste slokje verdrinkt de kleine zorgen Zo warm en kalm, een deken voor mijn weemoedige ziel Thee is zoveel meer dan een drankje alleen.…

je legt rookgordijnen smijt met jeukpoeder je woorden zijn schaduwen van de pointe zinloze kringen in een vijver zij komen, zeg je, uit vergeten bronnen en verdrinken de ratten die 's nachts knagen aan de spanten van je angstige ziel maar uit elke fles drink je de geest en dooft dan het eerste licht dat achtelos sijpelt langs de drankkegel…

Omdat ik tijdloos koffie drink, neemt koffie me mee op reis, terwijl ik door de ramen kijk. Door het venster van de tijd. Ik droom van oude koffiehuizen, die heden nog in Mekka's staan. Een koopman van de VOC zie ik, opnieuw naar Mokka gaan. Terwijl ik geurige Birdsong proef, hoor ik Panamese vogels zingen. Peet is weer terug in Holland…

Geen filters mijn somberheid verdraagt geen smuk Wel wodka en gin ! -die breken deze avond stuk - en ook wel trage meisjes die behagen, het monster aan de horizon is nauwelijks te bejagen. Ik ben een woudloper, Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos maar lunchen doe ik op een tra daarna laat ik mijn dieren los, gisteren nog was ik een eekhoorn…

Liefdevol koffie maken. Gelukkig laten smaken. Het is een edele kunst, die barista's verstaan. Barista's weten wat koffie kan. Weten wat liefhebbers wensen. Maken hartjes in cappuccino's. Espresso's met moderne kennis, van het eeuwenoude koffievak. Barista's die met passie werken, maken vrienden en vriendinnen. Ze kennen de smaak…

De nieuwe oogst is binnen. Panamese vogels zingen. Genietend luister ik. Met mijn neus. Met mijn oog. Met de tong. Het is een heel oud liedje, dat steeds opnieuw begint. Een oeroud sprookje is het, dat ik vandaag weer proef. Lang geleden al begon. Birdsong is de smaak. De smaak van koffie. Smaak van geluk.…

Voor hij de fles aan zijn mond zet leest de clochard tevree op het besmeurde etiket “Appellation Controlé.”…

Craigellachie, Glenmorangie, Arran, Ardmore, Banff of Bowmore, Tamnavulin, Lagavulin, Cardow, Cardhu, en Dallas Dhu, Bunnahabain, Saint Magdalene, Coleburn, Millburn en ladyburn: Schotse whisky’s, Ierse Whiskey’s, whisky’s uit Wales. Ze zullen het verliezen, want als ik zelf mag kiezen: Hobgoblin Ales !…

Een vriend was hij ooit voor bekende gezichten in huiselijke kring een vreemdeling is hij geworden voor mensen die hem niet kennen zijn vriendschap zoekt hij voortaan in de drank en drugs en maanlicht soms schrijft hij een gedicht over onherkenbare gezichten mensen die hem ooit zagen geen antwoorden, geen vragen die met hem lachen…