Elke dag maakt zij haar balans maar de voortschrijdende tijd bepaalt de context om haar levensstaat te onderzoeken het huis aan kant, het glanst en wacht op de dingen die niet in vervulling zullen gaan de tikkende uren houden haar gezelschap, verguld en ingelijst verscheiden partners met haar vrienden, de kinderen gepositioneerd…

Ik vind mezelf niet in de hiaten van mijn versplinterde gevoel Ik kan er blijven zoeken zonder richting zonder doel Maar ik vind er mezelf niet Waar voel ik mij thuis? Niet in mijn herinnering mijn verlangen, de liefde die er voor mij is Voel de leegte de angst de vertwijfeling Voel het gemis Ik weet dat leegte werkelijk…

Je kunt er een speld horen vallen ieder kraakje van een vloerplank kan een voetstap zijn van een verloren ziel of een dolende geest die niet meer weet wie of wat hij ooit is geweest In het stille huis klinkt een ademtocht als een schrille kreet zijn de schaduwen tastbaar en is het verleden onverwerkt leed Daar woon ik daar verblijf ik…

Ik weet niet hoe, ik leven moet Elke dag weer stilstaand bij, Hetgeen dat mij dwars zet, de voet Hetgeen wat mij gelukkig maakt en blij. Ik leef hier nog, in kwellende eenzaamheid Niemand hier, om mij te verblijden Denkend aan wat mijn leven leidt Denkend aan wat mij van anderen zou afscheiden. Ik kan niet verder gaan, levenloos leven Er…

De oude man huilt, ik zie hem zoekend met zijn hoofd. Het verkeer raast eromheen en ik zie hoe hij zijn ogen uitpuilt, hij staat als verdoofd. Moeizaam zoek ik mijn weg, niemand heeft er oog voor. Ik neem zijn hand, terwijl ik het verkeer stilleg, hij zegt, ik weet niet waar ik thuis hoor. Ik denk hetzelfde maar hou mij stil, kom we gaan…

eenzaam staat zij voor het raam ziet de maan oneindig eenzaam tussen kobaltblauw en sterren gaan met slapeloosheid geslagen door plagen van de dag schreiend ontwaakt in koele nacht uit holle orkaan als vriendelijke maan haar toelacht geel en zoet als een meloen o, wonderdroom zo schoon teer als een zoen o,…

Stilte van alleen zijn probeer ik woorden geschiedenis vertelt bevrijd mezelf in zelfgekozen avond eenzaamheid, papieren zee wanneer ik aan je denk mis ik schaduw, leegte in het alleen zijn is er niemand zoals jij probeer je te begrijpen.…

Krijsend klieft een stem geduldige lucht "Hoor je niet goed of ben jij gewoon dom" Niet alleen straaljagers bijten in oren Statistieken bewijzen dat op veel vlakken Humaan leven serieus vooruitgaat De middenklasse regeert stilaan de wereld Traag maar gestaag worden we veredeld Dat zelfs Rwanda zijn wonden likt Daar heeft ze nu even geen…

Niet, niets, nietig Nooit nodig Overbodig Leeg? Neen! Volledig ledig…

ik ween om het zwijgen om de nacht die zijn zwarte slagader toont diep in het lichaam mij verbindt met het meest nabije voel ik nog het kloppen in deze stroom van stoïcijnse duisternis die elke waarde breekt zich wijdvertakt langs wanden van tijd vandaag of morgen zal ik mezelf herkennen wanneer ik midden in de nacht word wakker gemaakt…

rook stijgt roerloos van de dorpen op de verre nevel daar is waar de mensen wonen honden blaffen in de diepte van de stegen uit de hoge moerbeiboom kraait de haan geen dag geeft je een tweede ochtend het water wervelt om het fort een miljoen voor een brief van thuis…

Er lekt eenzaamheid weg uit mij, dun verlangen -- naar het laagste punt.…

De avond valt in droomschaduw slobberwijn op tafel, pantoffels radio mijmeringen over de zee vaak wanneer hij zich verplicht in het alleen zijn te peinzen vreest hij de eenzaamheid die in zijn jeugd voelbaar was het is hier niet heilig meer oude boeken door het stof gehaald liggen te huilen onder regenlaarzen achtergelaten in de hal;…

vanachter mijn raam zie ik de takken treurig in de grijze wolken hangen de wind zingt een droevig lied dat mijn peinzen drijft naar wat woordloos bleef het raadsel dat me tekent in de zwijgende stilte die het zingen niet verhinderen in het betoverend gouden licht dat me heilig is een vonkje poëzie in het gewoel…

Hoe triestig achtergevels, verlaten in regennevels met vensters, waarachter schimmen staren Dode meisjes die vrouwen baren. Zo verzinkt de jeugd in water en pas vele jaren later, sijpelen met het droeve water beelden van een puberende schoolverlater.…

In stilte van het alleen zijn proberen te verwoorden wat geschiedenis vertelt zelfgekozen schemeringen kleine kunstzinnige details tekeningen van de avond jezelf in kleur bevrijden genieten van liefde in eenzaamheid schepen bevaren papieren oceanen gedachten voeden het ondubbelzinnige hart de stille schaduw van leegte in het gemis in…

de naakte waarheid in onberispelijke vorm verglijdt onder mijn voeten en draagt de leegte die ijlings de ruimte vult op het pulserend veld van komen en gaan een vinding die rijkelijk had gebunkerd tot schuilplaats morst nu vloeibare alinea’s op het voorwoord dat herrezen uit een atoom nu blind in braille wordt gelezen vingervlug kraken de…

Op een bankje begroeid met mos ze zat roerloos gefixeerd op de stilheid van haar natuur, haar verloren blik verzonken in spiegeldelen tussen geest en haar frêle gestalte in een wit geklede wattendeken verpakt in de kwaal van het geleefde leven de mond gesloten geen zinnen zonder eenzaamheid, toen ik de ontmoeting verbrak…

In het cruising labyrinth kom je lichamen tegen, gespierd, behaard, bezweet, besmet. Lichamen met gloryholes om in klaar te komen, of pikken die diep doordringen in jouw eenzaamheid.…

mijn moeder was afwezig mijn vader was er evenmin alleen ik was aanwezig ik was er niettemin ik had een boek een boek met sprookjes in zo begon mijn leven een sprookje met een gat erin een gat van duizend dromen ‘t leek goed te gaan alleen alleen op eigen benen alleen, ik was alleen toen kwam die breuk die breuk die alles brak mijn…