Wat men breuk noemt is soms slechts een opening die te lang is genegeerd. Niet alles wat barst wil terug naar vroeger. Sommige lijnen ontstaan om licht te geleiden. Aan tafel ligt ervaring opengevouwen: code naast compassie, structuur met adem. Een mens die systemen leest en daarin mensen blijft zien. Wat uiteen viel werd geen…

Ze praten, glanzend van zekerheid. Beloftes als plastic bloemen, altijd mooi, nooit echt. “Alles komt goed,” alsof woorden ooit konden repareren wat al gebroken is. Ik grijns, koud, vanbinnen stil. Vertrouwen is een dobbelsteen in handen van iemand die niet kan gooien. Ze beloven hemel en aarde, maar hun handen zijn leeg. Iedere glimlach…

We dachten eerst: kennis woont in rapporten, in grafieken met nette assen en besluiten met voetnoten. Maar toen schoof iemand aan met modder aan de schoenen en een verhaal dat geen samenvatting kende. Een ouder, die zei: het gaat over míjn kind, en ineens werd de tafel groter en stiller tegelijk. Een jongere, die niet vroeg om oplossingen…

Bijtend in een stuk peperkoek alsof het iets kan redden, alsof suiker en kruid het verleden kunnen herschrijven. Het plakt aan mijn vingers zoals dingen blijven hangen die allang voorbij zouden moeten zijn. Ik zie mezelf zitten, figurant in een ochtend die nergens heen gaat— met brood dat te zoet is voor mijn leeftijd en te droog voor…

Sproeten van een vergeten leven liggen als roest op mijn huid. Sporen van een tijd die niemand meer kent. Ze liggen verspreid, zoals herinneringen altijd liggen: te dicht om te negeren, te ver om te begrijpen. Ze fluisteren wat ik zelf vergat— zomers die nooit zacht waren, handen die nooit bleven, woorden die vielen als hagel op een…

Zij groeten u vanuit het transparante panopticum der zonbeschenen hemel met traag passerend wolkendekgewemel dat ochtendlicht doorlaat van alle kanten - de zon en, met een knipoog rechts, de maan Dat klinkt toch beter dan het obligate "hoi!" danwel het in iets mindere mate "good morning!" dat brengt mij in alle staten van euforie, dan…

We vechten elke dag. Dat zeggen ze. Maar niemand ziet wat er in ons beweegt. De kleine breuken. De vragen die blijven hangen. De blik in de spiegel die je liever ontwijkt. Het zijn die kleine dingen die vastklampen aan de rand van je gedachten: twijfel, schuld, oud zeer dat nooit zijn naam is kwijtgeraakt. Maar de echte confrontatie…

Vandaag verjaar ik, en niemand merkt het, behalve de muren die mijn adem tellen. De klok tikt stil, blijft stil, zoals een hond die niet meer blaft. De geur van vroeger in het koude brood, in het glas dat ik niet vul. Er komen berichten, woorden vol goede bedoelingen, maar ik hoor mezelf niet antwoorden. Ik glimlach voor de vorm,…

In elke mens een stille bron, een kern die ouder is dan naam of tijd. Mystici fluisteren door de eeuwen heen dat wij meer zijn dan losse golven op de zee. Het licht dat door de ramen valt verkleurt in vormen, maar blijft hetzelfde licht. Boeddha onder de boom, Eckhart in zijn cel, het zijn sporen van één en dezelfde stilte. Niet van…

Rossig, een vinger in een bleke wereld— te zichtbaar om te verdwijnen, te zacht om te blijven. Ze lachten. Niet luid, maar net genoeg om iets te horen scheuren. “Uniek.” Het woord dat mensen zeggen wanneer ze bedoelen dat je nergens past. Jullie zijn geweldig, zei ik met een glimlach die nergens hoorde. Een kleine buiging naar…

De nacht komt niet vanzelf meer. Ik moet haar lokken met kleine, witte leugens die smelten op mijn tong. Dus slik ik zwijgend in. Witte rondjes die beloven dat ik even niets hoef te voelen. Ze houden woord — iets wat mensen zelden doen. Ik lig weer klaar voor het gevecht dat niemand ziet, het gevecht dat ik altijd verlies. Daarom laat…

Het wordt voor mijn gevoel soms iets te veel want zeg nou zelf, geen haan die er naar kraait Geen haan, geen papegaai die papegaait Geen vlaamse gaai die mij met woordjes paait Geen vlaamse die voor mij haar liefde laait Geen zoete merelzang meer aan mijn raam want ook die dwaze bijen zijn stilaan hun eigen domme hemelweg gegaan…

Fitgirl door mijn psychose, een nieuw begin - ik til de dagen nu met andere spieren. Waar eerst stemmen door mijn kamers dwaalden, stappen nu mijn voeten ritmes in de straat. Ik leg de sigaret neer als een oude huid, adem lucht in die naar onderweg ruikt. In de sportschool worden spiegels geen vijand meer, maar ramen naar een toekomst…

De komende dagen zien wij de vlagen van Pluvius' slagen ondermaans dalen Helios is de klos breekt af en toe los laat Iris haar regenboog stralen in momentopnamen is die hemelrankdame de schoonste in Alice's spiegelwonderland Genieten geblazen van kleurrijke fasen wat wij in haar lazen met meerkleurenglazen reikt verder dan…

Wanneer je leven kantelt door een storm in je eigen geest, moet je de draad terugvinden die ooit zo vanzelf sprak. Ze noemen het persoonlijk herstel - maar het is eerder een stilte waarin grote vragen opstaan: Waarom ik? Wie ben ik nu? Waarheen leidt dit pad dat zo anders loopt? In die vragen schuilt groei. Niet als rechte lijn, maar…

O kommer en leed, de Sint die heeft weet van zoveel dingen die een mens moet bedwingen van dansen en zingen, van omringen hoe jullie gingen Hoe vroeger je goed nog kon bijten en dat ‘t nu zovelen spijten dat kunstdingen dingen vervingen Sint weet van ‘t strijden naar betere tijden en dingen vermijden en ja auto’s en rijden…

Ik leef op vijf milligram - een vederlicht gewicht dat mij toch draagt. Stabiel, zeg ik dan, alsof stabiliteit nergens knarst of stilletjes bijt in de rand van mijn dagen. Maar elke drie maanden tikt een rekening als een klok die harder is gaan slaan. Eerst 150, nu 190 - bedragen die groeien als de zorgen die ik niet vroeg. Ik leg…

De krant heeft positief nieuws nodig een universum vol kennis en kunde maar de wijn smaakt naar appelazijn en de natuur sterft door droeve zombies de gehaaide dief speelt op de tamboerijn je ziet hem nog altijd met zijn tentakels woorden en zinnen stelen van collegae alsof de wereld er iets door verandert hij met zijn drama, jij in jouw…

Verloren dwaal ik rond, m’n geest gegijzeld en gewond, op zoek naar gulden morgenstond, waar vreugde en deugden in hetzelfde vuur worden geboren. Hier aan de rand van zelfgenoegzaamheid, zonder inzicht in de vergankelijkheid, in de arena van schuld en spijt — strijdend als gladiatoren. Mijn ogen zijn het canvas, mijn gezicht als marmer en…

We willen lichter lopen, minder dragen dan de richtlijn ons voorschrijft. In de spreekkamer tikt de tijd anders dan in een lichaam dat verlangt naar vrijheid. Onderzoekers verzamelen verhalen, cijfers, jaren - Wunderink die hoop vond na zeven winters, Chen die waarschuwde dat te vroeg loslaten kan breken wat nog niet geheeld is.…