wat ooit bijzonder was is verdwenen weggevaagd alsof het nooit heeft bestaan het bijzondere opgeslokt door het alledaagse maar het was er nog wel een glimp schitterde en straalde in diepe duisternis je zei, dat je het ook zo voelde maar vermorzelde het bijzondere smeet de stukjes weg en verdween nu is het weg dat bijzondere…

Alsof ik een nieuw kind worden kan, dacht ik even door zoveel massages in dat donkere hol op koude tafel maar door stevige handen doorbloed en gekoesterd. Warme olie als strelend mijn voorhoofd, mijn denken, me zacht makend waardoor ‘k weg even. In de kist de opkomende warmte tussen latjes voel dagen die me insust opnieuw en…

In een argeloze achterbuurt van de oude havenstad wandel je mijn leven binnen je vertelt me dat je averij oploopt door hevigheid van het verlangen om liefde te ontvangen en liefde te geven in de nacht tel je de uren tussen morgen en vandaag en het blijft spoken in jouw hoofd om liefde te ontvangen en liefde te geven er zit…

Ik weet heel goed wat liefde geven is Ik weet ook wat het is om het te krijgen Zou ik als dichter daarvan moeten zwijgen Dan wordt gebrek een dubbel kommernis Werd het tweevoudig, dat erosgemis Dan zou ik het ook dubbel laten wegen Je veux l'amour heb ik nimmer verzwegen 't Is een psychofysieke ergernis Wil elckerlyk niet naar 'n engel…

breng me terug naar de plek waar ik kon schuilen onder de vleugels van de tijd waar ik speelde met de figuren die de zee achterliet op het strand breng me terug naar de spelonken waar ik leerde hoe het was in het begin waar ik luisterde naar de uitgeholde stenen die hun verhaal vertelden breng me naar de plek waar alles ligt…

Vanmorgen zat iemand zo lief te lachen tijdens het vliegen Een Japans, Chinese vrouw, ‘t was alsof ze blij en gelukkig was om in haar moeders buik te zijn En plots was het alsof we allen hier in één grote buik waren en we zo gelukkig waren met elkaar De ene lach raakte de andere en we lachten om elkaars verschillen En dan loste dat lachen weer…

In mijn eigen masculiene virtueel domein op een platform multi mensionaal heeft zich een jongensachtige verschijning aangediend die zich presenteert als feminien doch boven de bescheiden voorgevel en het balkon heb ik nochtans geen jurk mogen bespeuren coördinaten bevinden zich ergens in Kirgyzistan, 't zou even goed in Georgië kunnen…

Dag malenka goeiemorgen misschien lig je nog als mariposa op één oor onder je thermodynamisch moerbeizijdezachte dekbed multicolor multilayer maar misschien ook niet en lig je diep gehuld in morpheus' armen nog in dromenland maar misschien ook niet en koester je je mijmeringen in naijlende nachtgedachten van je ontwakende…

In het nachtlicht koestert zich selène ze zucht maakt zwijgend zachte slaapgeluiden Een nachtuil waakt en houdt zich op de vlakte zijn alziend oog en orenpaar gericht op wat zich afspeelt in het diep verborgen nauw waarneembaar ondermaanse zicht Nu zij in morpheus' warme armen ligt trekt zij haar moerbeizijden vacht omhoog haar…

op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

zij was oud en ver- de tafel tussen ons in- haar hart was zacht zeker niet te min ze gaf in stilte alles wat zij bracht doorheen het tikken van de pendule keek ik naar buiten aaide onderwijl het zachte tafeltapijt ik was aan mijzelf gewijd en keek daardoor te vroeg in weerspiegelende ruiten…

ik hoor de regen vlagen over ons huis de stormwind rukt aan onze luiken en ik weet je buiten in het donker ziek je jaagt je wagen door het zwarte water vechtauto's schieten jou voorbij jij rijdt verder door de nacht naar die altijd luide stad ik wacht…

onder de lappendeken slaapt een leven met gerafelde emoties emoties toegedekt met een deken van hoop hoop op een vlak leven emotieloos zonder diepe dalen geen grote hoogtes hoop op rustig kabbelende gevoelens onafhankelijk van stemmingen hoop op een vredig leven bij tijd en wijle…

in het morgenlicht besef ik meer dan ooit dat jij niet meer hier altijd nog in mij bent tranen in mijn ogen kleuren tot regenboog als ik zachtjes vertel wat mij de dag brengt in het morgenlicht heldert mijn geest die ‘s nachts droomde dat lief koesterend wij weer samen lagen met zijn zonnestralen wast het mijn verdriet tot bron van…

Kou ook van... doehetzelfdansen theaterwinkelen museatentoonstellingen en muzieklezen winterskibergen tekensportreizen fotokalligraferen vissenuiteten en schilderijenrondtrekken ...met jou!…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

Het ging over precies Dat we alles zo netjes, precies willen doen, In de pas Elk snippertje in de goede bak bijvoorbeeld De dag beginnen met citroen met gember Dat niets overgroeit Vooral dat niets fout In één stroom meerinnen Dat ik soms zo genoeg Van mijn eigen pedanterie Dat ik nooit schreeuw Of nooit gil Genoeg stof voor de sauna…

Je probeert het einde te begrijpen van een liefdesroman die je leest tijdens de nacht van duister zwijgen de heldere ochtend nog lang niet in zicht het is begin december, donkere dagen het gevoel van louterende eenzaamheid de uren van hoofdstuk naar hoofdstuk de ogen vermoeid door het lange lezen onderweg in de decembernacht een herinnering…

het oorverdovende geluid in haar hoofd dreunt en dreunt het geluid gaat door haar merg en been haar strakgespannen zenuwen zijn als koorden aan elkaar vastgeknoopt ze pakt haar gevoelens negeert systematisch het zachte gejammer legt haar emoties in geluiddempende verpakking op de plank in de donkere kast tevreden loopt…

Ze zingt als de donkere duistervogel op de late middag van een vrijdag nu het gedicht weer van de lezer is probeert ze de energie te bevatten onder herfst en regenachtige twijfel in herinneringen opgesloten ligt er in de laatste zin als een klein geheim besloten even niets en dan stilte.…