zoals de hemel zielen verzamelt aai ik doornen tot kleine stekeligheden, voor wie me kent was mijn schrijven de inhalatie het vermogen dat nu onbekend mijn krachten remt het toetsen van mijn vaardigheden is als smog aanwezig in de latente geest die alle scherpte heeft verbannen in de schranderheid zoals het eens was geweest moge ik…

eerst nietsvermoedend nog van het dodelijk verderf dat magere hein strooide hoopte ik wakker wordend de nachtmerrie te verlaten waarin als overrijp de appels uit de boom van leven vielen als een koude ochtenddouche was ontnuchterend het nieuws dat er geen ontsnappen was aan de haard van het inferno dat met afgrijselijke explosies de…

ik ben verliefd op de nacht en zij op mij isolatie in de oneindigheid waar ik geen schaduw ken klein noch kwetsbaar verliefd op de nacht waar ik in ben…

even een boodschapje doen toen gauw weer naar huis blij dat het gelukt was om de nodige afstand te bewaren blij dat er niet iemand van buiten de gevaren zone van anderhalve meter afstand pardoes mijn richting uit is komen lopen en dat ik dan niet meer bijtijds zou kunnen vluchten en niet meer zeker weten kon of ik nou wel of niet…

Hoe lang de week, de maand het tijdloze verdagen kan, ik heb geen weet. Geen weet of zelfs de lupine bloei doornen van rozen wellicht gehaald worden. Nu schort er even niets, niets meer of minder er is een serene rust zonder rare hinder. De jaren en maanden hebben al vele schaduwen talrijke vogelvluchten en blauwe luchten in ons en onze…

Storm siddert op de plassen windvlagen draaien een loer en de schoongewassen hemel kleurt voorzichtig parelmoer Woedende wolken kolken de hagel ratelt neer het huivert in mijn oksels dit is echt hondenweer Dan weerkaatst de zon weer schel de natte straat klimaatverandering en een wereld die ondergaat Zonder remmingen giet het weer…

ik zal mijn angst wiegen in mijn armen het koesteren zoals ik haar koester, mijn god uw smaak van humor heeft alle vertrouwen geslonken tot het jaar nul, toen alle flauwekul begon alles is vreemd nu mijn voeten uitgeput haar stappen volgen en de geur van chemo mijn geest bedwelmd zoals ik oliebollen vermijd het leven is mij in haar…

Ik zou dolgraag weer eens gaan varen en dan uitkijken over de immense zee, de wind weer vrij spel door mijn haren, neemt al mijn droefheid met zich mee. De grote leegte van de grauwgroene oceaan reduceert je leven tot alleen dat moment, dat je op de brug als ijswacht moet staan, je plots zonder familie of vrienden bent. Eenzelfde blik door…

tik tik tik is het geluid dat in me opkomt als frustratie mij teistert over de vele herinneringen die ik mij niet kan heugen de kleine dingen in mijn leven die vreugde brachten en pret moeten mij vaak worden verteld terwijl mijn geest blijft tikken natuurlijk herinner ik mij verjaardagen en grootse feesten of een tragisch overlijden…

woonde ze nog aan de zuidwestkade vandaag vertrok het vlaggenschip naar het boeienoord, voor anker en met het kompas geloosd krijst de hemel het water blankgrijs relikwieën als tentoongestelde obelisken vertellen in deze manke tot zwakgemalen winter dat eens het verleden het nu trotseert met het antwoord van het heden waarom dán toch…

de kieviten lopen hier net een beetje anders door de wei ze voelen zich hier zo lijkt het meer thuis ach dat is onzin natuurlijk dat slaat nergens op maar toch ………. ik voel me ook zo’n vogel – ik vloog overal de weiden waren overal even groen maar hier kan ik de mensen het het best verstaan dit is mijn eigenlijke thuis 't is…

Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen de trap naar boven en de keuken boenen, de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien maar mij nog wel met je voordrachten boeien. Vandaag mag je mij nog steeds omarmen met je liefste woorden stralend verwarmen, nog een blokje omgaan in het licht van de maan even verliefd met mij bij de kastanjeboom…

Grote zwarte vogels hangen in donzen wolken die uitrusten op verweerde kale bomen tegen een grauwe lucht. Wacht op mij ik neem je mee op het kronkelige pad tussen de bomen door naar het open veld. Daar waar muziek klinkt en wordt gedronken op het leven zonder zorgen onder een strakblauwe hemel.…

onlangs onverwachts zag ik magere hein die iets te zeggen had zo zei hij tegen mij een paar dingen eerst om te beginnen zei ik ik ga niet met jou mee er is te veel nog te doen zoveel nog heb ik hier waarvan ik houden mag wat nog lang niet klaar is voor mijn afscheid nu berg de zeis maar weg reis naar nergens verder maar kom…

vertel me wie je bent gooi de deuren en ramen van je hart maar open lucht jezelf ik zal proberen te luisteren natuurlijk niet lachen niet huiveren op het verkeerde moment ik zal proberen te zijn als de wind zo’n zwoele waar in de onderstroom zich een behaaglijke en aangename zomer bevindt maar een oplossing kan ik nooit beloven vertel…

Mijn hart stampt... Een soort van naar links Maar het hardst naar rechts Het weet... Dit is het einde Van het begin waarin Niemand mij begrijpt En ik wederom Met die grote homp vlees in mijn vingers Kijk Naar het pompstuk Dat alleen maar op en neer kan gaan En wie is er voor mij? Trek hem er maar uit Die stekker Ik kan best nog…

ik hoef niets meer heb meer dan mijn deel gekregen ik hoef niets meer heb zoveel gezien waarvoor ik zou kunnen vrezen ik hoef niets meer wie zou of wil de moeite nog doen om mij de les te lezen ik hoef niets meer aan mijn deur werd voldoende hard geklopt ik hoef niets meer zeg die meneer van Voor en Tegenspoed maar dat hij…

ik zie mijn kleinkind zich verwonderen een wonder dat zich voor mijn ogen ontspint even laat ik me afzinken naar de wereld waarin hij zich nu bevindt ik zie ons beiden staan en zie dan van het niet zo bijster bijzondere ook dat wat hij nu nog rekent tot de wonderen we kijken kijken kijken elkaar met grote ogen van verwondering…

zacht klonk de teleurstelling in haar stem handen waaierden nog mogelijkheden in een vertwijfeld pogen nog was de weerstand niet gebroken na het verloren spel begrijpen was er altijd wel maar overgave was niet te dragen toch zal ze ooit slagen al moet ze daarvoor dwars door de hel…

hoe kan ik weten ………. wat geboren worden is het is immers zo lang geleden ik ben het vergeten hoe kan ik weten ………. wat diepe geborgenheid omvat als ik de moederschoot zo lang geleden ben ontgleden hoe kan ik weten ………. of ik de juiste weg af ga terwijl ik nog volop in het leven sta hoe kan ik weten ………. wat echte liefde in al haar…