Idealen verdwenen je kunt er om wenen maar is het niet fijner te zoeken naar nieuwe om weer iets te wensen Ach geef ons toch onze dagelijkse idealen zodat wij niet verzuren in hopeloze nostalgie of valse bitterheid…

steeds leg ik kleine woordjes neer die als kiezels en brood mij het pad doen terugzien vanwaar ik kwam, er waren geen woorden, mijn God hoe leefde ik in mijn huid zonder kleur en betekenis namen zijn niet om te noemen, maar ' k draag ze in de vlamboog van mijn ogen, het verblindt het heilig bestaan om de heuse waarheid te ontkrachten en…

ik luister je schreden nabij de hartstocht die ik voel, het is woordeloos die brij aan letters die ik wil kneden om een liefdesuiting aan jou te forceren ze rijmen niet maar haken als gespleten ganzenveren in een zweem van reeds in oudheid gestelde snedes ik noem je nimmer liefste, maar roem je wereld waarin jij als mijn muze jouw wonderen…

Jagers schieten in hun verrekijker een bedampt konijn…

ik neem je mee al denkend vanaf nu sta je in mijn landschap achterlatend, waardoor dit pad, deze bomen hun vallend blad alle ogen en vingers niet langer onwetend zijn maar wijzen naar jou zonder weefsel in uitgestrekte afwezigheid…

'Dag licht' 'n kortaf gedicht voor dit jaargetij waarin de zon schuw wind verre van luw Elk woord teveel sluit lippen.…

Jouw vraag maakte mij sprakeloos, een geworpen steen, beroering als een windvlaag verzuchting in de struiken ritselden traag door de nerven van de bladeren tintelingen onhoorbaar slechts rillingen in kloppende aderen streek door merg en been bracht reuring in het water, stilte was ons allereerste woord antwoorden komen later…

hij is vaak als eerste wakker te druk om in de rij te staan de angst geen tijd om te wachten laf sta ik in de rij voor de decimage de angst hij telt voor tien…

donkere vlakken verbergen ogen die even niet meer willen zien en oren die zich willen beperken tot slechts één geluid dat van zacht ruisend water kabbelend over haar naakte lichaam…

Nauplius ontstak schoonschijnende vuren hoog op de rotsklippen van het eiland in de schaduw van het schrijnende verlies verlichtte zijn kunstgreep de donkere wraak mannen brulden als gekooide dieren overschreeuwden het bulderende water van de zee in het bleke ochtendlicht ondergaat Nauplius de levenloze aanblik van…

Noem mij een dromer die blijft dromen Over tijden vol liefde, rust en vree, Over tijden die niet schijnen te komen Over tijden vrij van last, ach en wee. Noem mij een dromer die blijft dromen Over een wereld vol met groot geluk Over beloofde tijden die eens zullen komen Voor ieder vrijheid, voor niemand druk. Noem mij een dromer die blijft…

O ja, het leven meer dan welkom elke regendruppel schitterend in het licht zelfs de schaduw heeft het in zich mij te behagen weet mijn verdriet naar de verte te dragen een arm geeft mij steun is mijn veerkracht hoe heftig soms ook de wervelwind mijn deur weer vindt mij waakzaam maakt het is de toewijding van de schepping…

Als hopen geen zin meer heeft harde woorden je zielenrust verstoren luister dan naar de stem van je hart zet een streep door wat je verdrietig maakt sluit voorgoed het boek het is geen zwakte maar het toont juist je kracht.…

verscheurt bouwtekeningen steeds meer tegenslagen teveel teleurstelling soms luidt de conclusie dat er geen concept is leven niet te plannen valt vanaf nu geldt improvisatie het begint met een muur maar wat is een muur zonder raam of deur makkelijker wordt het nooit maar wel uitdagender want buiten ligt de ruimte die benauwdheid verscheurt…

achter haar spiegel woont het volverwachtingskind waarvan de botten kraken onder het infarcte hart achter haar spiegel vol rimpels staan hoop en verlangen te trappelen van jeugdig ongeduld en daarom schrijft zij zich in elke nieuwe bloemlezing drie maal op weg naar vervulling met terugwerkende kracht eerste stap en eerste kus en…

Ergens in de tijd kreeg ik in de gaten dat niets verloren gaat zonder spijt als je los moet laten waarin je had geloofd Ergens in de tijd verloor ik mijn onbevangenheid het hield me niet tegen om door te gaan op de weg die ik met hart en ziel heb gekozen. Paula Hagenaars…

Ik gleed een microkosmos in een blauwe wereld, geel van binnen, ze zei "Wees welkom, voel je thuis en geef je leven volop ruimte, ruimte voor een nieuw beginnen op elke plek, waar je maar wilt en vraag je af: wat vind je 't leukst, het leukste om te doen? het is jouw droom die wij uit laten komen." Ik keek opzij, of geen 't hoorde,…

Dat ik argeloos de supermarkt inging, overvallen door een liedje uit de speakers 't gekst, 't was mijn tekst gezongen met zoveel gevoel Of dat ik langs een bouwplaats liep en uit een radio ergens vandaan mijn woorden hoorde, een bouwvakker die zong mee, zijn stem was rauw en diep Of dat ik voor een apk naar de garage ree en tussen…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

de vallende avond lijkt op uitstel, op verlengde speeltijd, op aankomst met onbekende vertraging in deze ogen blinkt een hemelzucht, even later passen eendagswolken met gemak in hun jachtvelden wie zwaartekracht van licht kan verdragen leest een donkertalig gedicht, scheert de wol van zijn luchtledige schapen…