Mijn teksten zijn zwakker sinds ik wakker ben uit mijn comateuze slaap en er gaat nu geen dag voorbij of ik rol mijn pen in de palm van mijn hand als was ik een miskend talent hoe het ook zij dat gevoel laat mij wroegen en met woorden zwoegen en laat mij nimmer vrij.…

Ik hoor je zwijgen in de late middag van de regendrup nabij het huis in de tuin van verwaaide dromen waar de zilte lucht van de zomerzee jouw adem streelt zwijgt mijn antwoord naar jouw horizon.…

Mijn traan is in een lach overgegaan jij vrolijkt op, jij dartelt op de wind ben jij blij, voel ik me weer kind jij bent mijn tijdmachine in tijden heb ik niet zoveel tijd gezien en jij bent een beetje erotiek jij bent een Mozart en soms wat Bach in elk geval zet jij mijn leven op muziek en dat doe je enkel met jouw lach.…

en zo start de eerste dag, je zet je schrap en gaat voor de verwachting: een vijf op z’n minst meteen het diepe in rotvak –economie, maar ach jouw lach is onbetaalbaar jouw dapperheid nog meer en hoe je draait, want zoals altijd toch gewoon een man jouw eer is niet het slagen maar hoe het gaat de kanker om te overwinnen en een…

Geen Turks fruit alleen maar fruit Waarom je wil vragen een pond,kilo een papieren zak Heldere kleuren ronde vormen in de nog lege hand in het vierkant nog van een kist is het een list van moeder natuur? Het zoet,het zuur op zoveel tongen de tanden die je erin zetten wil Bijten in het vruchtvlees zo fruitig op warme…

Doe de deur en de gordijnen dicht laat het licht niet de sfeer bederven in het duister luister ik vele malen beter.…

Men zegt geluk maak je zelf twijfel doet me dieper nadenken. Meer aandacht schenken aan de mensen waar je mee leeft. Het moet een samenspel blijven van gedachten en gesprekken, die diepgevoelig je hart bekoren. Vlinders op wekken naar hartstocht. Zelfs al worden we oud, de verbinding van hart en geest blijven ons verrijken als druppels…

Achter je ogen kan ik niet lezen ik wil achter jouw ogen de wijde wereld inkijken alleen jij bent daartoe in staat wil ik in je gedachten kruipen ben ik te laat ik wil achter jouw ogen kijken zien hoe het nu echt met je gaat maar zoals altijd ben ik te laat.…

Omdat het landschap zich uitstrekte tot ver achter dromen die jij mij beloofde toen we in de achterbuurt sliepen had ik een boom in de oude stad om een gedicht over te schrijven toen het dromen begon te staken en in de wildernis van emoties wist ik mijn ziel te ontknopen uit de kluwen van devoties en altijd bleef ik hopen omdat de rivier…

ergens had ik jou geplaatst tussen de kroniek van misvatting en de verzen van een belijdende, het hoorspel lispelde voorspellingen van een orde die haaks op mijn reikwijdte stond *** jij schraapte vlokken schuim van elke golf die mij overspoelde, bouwde een kerker van het witte nat en boeide me met de wind die nooit ging liggen je kon het…

Men spreekt over rugzak, al dan vol of niet, een lege betekent dat die persoon dan de wereld op zijn zonnigst ziet, maar o wee, een volle rugzak torsen, dan zit een mens wel ergens mee! Een volle rugzak dragen en proberen te blijven lachen, is eigenlijk meer, dan een mens mag verwachten!…

op de bank ligt snoep, een doek een oude sok en warm een deken in de hoek latent een vent met kracht in kromgebogen benen verborgen onder schier wat ingehouden angst (die bult is raar ik weet niet waar dat nu vandaan komt) “ik ben bang” gelukkig duurt een rit niet lang het ziekenhuis vlakbij wekt weer vertrouwen in de brij van deze…

Al schrijf je dan over hoop de wisselval is nooit ver weg scherper zand strooiend in holle wandelgangen van ijdele luchtkastelen plots lopen gedachten knarsend vast halen wanhoop binnenboord gooien je leven overhoop toch is opschrijven een soort beginnen door het verwoorden van een gevoel bij het ooit herlezen denk je: dat dacht…

Het vuur valt niet zo vlug te doven, het sluimert verder ongezien en komt de traagheid weer te boven en ook de boosheid ooit misschien. Het blijft als vonkje licht verspreiden en dapper ademt het bij nacht. Zijn gloed zal velen dan verblijden als antwoord waarop werd gewacht, want wij - geboren ooit met vragen, met onrust die ons steeds…

je neemt ze één voor één en laat de schil tussen je tanden knappen je lust ze wel de zoete smaak maakt woorden los, ze drijven op het sap naar buiten bitter weet ik dat het gat tussen de ene en de andere dag niet sluiten wil ik sla het weg, want jij lacht breed en ik weet ook dat je veel sterker bent dan dit dat wrede, dat daar…

Kocht boeken om nooit te lezen kleren om niet aan te doen nu zijn mijn kasten overvol maar mijn hoofd is nog leeg mijn lijf nog steeds de oude Ik klim op de klimop om de vallende ster te zien die daar ergens ver weg zijn laatste reis verlicht Zocht jaren naar de zin maar kwam niet veel verder dan wat losse woorden die ik neerzet naast…

toen jij jouw ogen weer de ruimte gaf en wit ontwaakte uit de roes die operatie heet… met het zweet in mijn handen en de tanden op elkaar ( niet schreeuwen ) stond ik naast jouw bed je huilde en de stoel die naast me neergezet werd, schoof vanzelf weer achteruit ik sta wel want ik wil jouw tranen strelen zacht verschoof jouw stem…

gedrenkt in oude lappen, vol van historie waar deemoed in vallen is neergedaald, dringt het besef ter ore binnen bij het lot dat hij in roestige blikken terzijde had gezet, de warmte van de zon maken het ijzer in zijn ogen blind voor het licht hij vreest de bijen in zijn hoofd die zelfs bij nacht de honingraat bevolken stram in zijn schranderheid…

we trokken langs met gevaar voor lijf en goed bewaarden we de moed der wanhoop in mijn tas want dichterbij liep niet gelijk met elke vastgezette pas een werelddeel te veel en het ging hard, als we ons draaiden dus we keerden alles om zo leunden we zo steunden we op dichtgeblazen woorden, op een schaduw zonder zon…

wolken dalen neer in helder water plengen rimpels over vlakte schurken aan tegen randen aan verte, nauwelijks zichtbaar regen versteent, stuit op blindheid van muren. Ik vroeg het raam om vergezichten tussen lamento en bittergaar er is geen ontwaken geen opstaan, geen vlucht uit de dodengalerij op de rug van roemloze slaap…