hoe hoog op de ladder van wereldleiders kan hij terecht komen op de A1 is het verkeer vastgelopen en de weg is dicht als uw dagen druk zijn wilt u een auto waarin u tot rust komt in Auschwitz worden meer dan 1 miljoen doden herdacht waaronder 110.000 Nederlanders. wat je voor 11 uur bestelt is morgen al in huis uw leeftijd x twee…

de berg die ik het liefst alleen beklom waartoe ik impulsief kon besluiten daar meende ik naar te moeten fluiten als gekooide vogel, haar eigendom maar juist zij blies wind onder mijn vleugels scheen me bij in de donkerste uren ging mee op de mooiste avonturen er bleek niets waar van die strakke teugels…

ik heb namen opgevangen en met stilte gerespecteerd, hun klanken zijn op sterren neergelegd de zwarte lijnen rond een scherp symbool beschrijven nu wat wreedheid zegt daar schijnen ze in weerwil van verdwijnen door een koude hand is er een mond die werkelijke vrede ziet? in de adem van verdriet ruist elke naam opnieuw het zijn…

Daar zit je dan: je ogen half geloken zacht pratend met een wankeltong zo heb je nooit gesproken. Je spreekt over de oorlogstijd van dingen die gebeurden je wil die dingen zo graag kwijt na nachtenlang in 't woelend bed herdromen van die strijd. Je kijkt naar poppen op de kast, die wajang voor je spelen en je verwacht vergetelheid…

het sneeuwt op mijn hart en in mijn ziel, het legt er stilte neer, zalig zacht en niet meer denken worden kleuren wit en wit is altijd schoon zei moeder op haar laatste rustbed.…

ik nodig druppels uit om met mij te dansen in deze zorgeloze morgen waar de geur van verse koffie een poging doet om mij te verleiden nemen zij mijn uitnodiging maar al te graag aan zwier ik lichtzinnig in speels water om de dageraad rein te beginnen geef me volledig over aan wat de dag brengen zal…

De dag doet een jas van tranen aan ze knippert wat met haar ogen laat het zonlicht niet toe kijkt uit op het nietig bestaan zij zeult de tijd met zich mee telt de seconden laat de uren slaan de dag heeft een jas van tranen aan.…

Er draven massa’s merries door de nacht hun hoeven overstemmen lijkwitte kelken welke de akkers bedekken onder rode gloed van de huidig blijvende oorzaak het is alsof de paarden spreken: wij bewaken het gebeente van de rustende gestorvenen want onder de drukte heerst het meest stille der stilte witte kelken vangen het geluid van ons draven…

er groeit geen stilte om me heen in de neerslag van geluiden verdrink ik moederziel alleen waar schaduw dagen met donker kort schort het aan licht voor nog enig perspectief de tijd mist troostigheid als zij met lange slagen de uren gaat vertragen chaos tocht in gure vlagen gaat zwart land het witte doek nog dragen ik heb ineens…

Een mens kan teren op een glimlach, een vriendelijk woord, een compliment, al is het een BOOM van een vent!…

Ik ben moe Moe van het feit dat Ik mijzelf moet verdedigen Moe van het feit dat Ik anders word aangekeken en aangesproken Moe van het feit dat ik niet kan vechten, te laf Of wel ga vechten, te agressief Moe van het feit Dat mensen niet willen zien wie ik eigenlijk ben, of wie mijn broeders zijn Moe van het feit Dat ik een…

Leven waaraan ik zag geen lange tijd beschoren het daagt uit plotseling ter- neergeslagen belicht de dan nog een'ge straal klein sarcofaag De dood Ingetreden van lieverlee verloren nietszeggend beslist zij o- ver handeling aangaande de knop die beslist zo ook vandaag Ineens vliegt dan de tijd en lijken wij verloren tegendeel…

aan het einde van de dag als de wolken de hemel sluiten lijkt de toekomst reeds geleefd nu de jaren in rap tempo verstrijken overvalt mij het verlangen naar jonger te zijn nu de jaren in rap tempo verstrijken lijkt de toekomst reeds geleefd als de wolken de hemel sluiten aan het einde van de dag…

die dame daar die ken ik ik wil zeggen haar ogen  die ken ik  daar heb ik eerder in gekeken in een ander gezicht zij kijkt mij aan, althans  haar ogen kijken me aan  de blik van herkenning stuitert geluidloos heen en weer  en weer valt dan met een doffe tik in het niet  ik moest doorlopen    ogen graven diep …

Ik sta in de belangstelling ik zocht het zelf op nu is iedereen in de veronderstelling dat ze mij kennen maar zien ze dan niet dat ik de man ben die onder de douche stoffige woorden staat af te spoelen.…

Ik beef, schok, schreeuw, ontwaak. Een beeld zweeft uit het natte raam, Er is geen uitweg meer, ik maak een einde aan uw naam, gooi een net van taal door het duister en vang een laatste woord. Ik knikknie naar het venster, luister: een vader, moord. Het is een droom? Nee echt. Wiens vader? Al mijn vrienden leven in geluk. Het is geen droom…

Ik voel me klein en angstig verdwaald in deze wereld waar achter alle hoeken opnieuw gevaren zijn Een wereld veel te groot door camera's bekeken waar mensen onbenoemd jouw wereld overzien Wat willen ze van mij? ze hoeven niet te weten mijn laten en mijn doen mijn leven is van mij. Wie is die grote dwaas die alles wil beheersen wie…

Accepteren, loslaten en afsluiten, een plaats geven Dit zijn hele moeilijke dingen in het leven We moeten het verleden accepteren Wat is geweest dat is geweest Het is het heden waar je in leeft Loslaten hoe moeilijk het ook is Anders is het je eigen leven dat je mist Dingen afsluiten om gelukkig te kunnen leven Dat kan alleen maar…

Duisternis gedragen tot bergen van verdriet, wie kent en ziet het niet? Duisternis vervlochten met wanhoop en met pijn wie hoort en voelt het niet? Duisternis geroepen tot licht en vreugdelied wie wil en droomt dit niet?…

in mijn donkere kamer ontwikkelen zich bij tijd en wijle beelden van onbekende aard ook al lijkt de waarneming zuiver en belicht onder de juiste hoek soms groeit er ongewild een boze duistere geest waarvoor ik ernstig huiver het kan zijn dat kleuren zijn opgelost in zwart-wit denken omdat de werkelijkheid zich aan dromen botst of zich…