659 resultaten.
Trekvogels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
402 TREKVOGELS
Het zou wel overgaan
melancholie om afscheid
van wat eens zo vertrouwd
dichtbij was en voelbaar
Een hoofd achter een spiegelbeeld
een hand op een schouder
een naakt lichaam ervoor
onbekend en ver weg…
Ik liet je alleen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
335 Ik liet je alleen
En sindsdien weet ik niet
waar je gebleven bent
Nu kijk ik overal op straat om me heen
Ik dacht je te zien in
een weerspiegeling van een winkelruit
maar het was slechts een hersenschim
En je stem, lijkt het wel, hoor ik
in ieder zuchtje van de wind
Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent
Jij bent dichtbij
Ik…
Net als Icarus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
286 Net als Icarus
kwam ik te dichtbij
en viel
Niemand treurde
om mijn val
Dus stond ik weer op
en probeerde het opnieuw
En ik viel weer
En ik stond weer op
En ik probeerde het weer
opnieuw…
Ik ben niet hier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
293 Ik ben niet hier
Niet eens in de buurt
van ergens daar in de wereld
waar ik wil
Waar jij bent
Ik ben ik in mezelf
Ik ben ik in ergens daar
In de wereld
In de buurt van
Ergens…
Mount Everest
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
325 Op de top van Mount Everest gestaan
Ademloos van het uitzicht genoten
De zon ging onder in het westen
In het oosten kroop de nacht langzaam dichterbij
Er was geen ontkomen aan
Daalde af over begaande paden
met de sterren als mijn gids
Mijn pad leidde mij naar
ongekende oorden
Naar onontgonnen woeste gronden
Waar de verlatenheid in…
Apeldoorn
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
459 In een fragment
van een seconde
besloot ik het,
tikte haar naam in
en zag haar aangezicht
ongewijzigd.
Drie maanden stilte;
een vacuüm
van gedachten.
Het begint lekjes te vertonen
de lucht staat in de rij,
smacht om de leegte verlossen
van opgelegde eenzaamheid.
Het ongeschreven verdrag
staat op het punt
geschonden te worden
m.a.w…
Onze boom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
354 Ik ben nog één maal
naar onze boom gegaan,
die met zijn kruin in hartvorm
waartussen de zon onderging.
De boom werd een skelet.
Vluchtende vogels
floten herinneringen.
Gekerfd stond er onze naam nog in.
Jij verdween en door die kerf
bloedde de boom dood.
De bladeren vielen zoals de minuten
en zo nam de woestijn in bezit
wat een vruchtbaar…
Toverkruid
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
359 Ze paradeert over de trap
om het volk te laten weten
hoe het met haar tamme zwijnen is.
Met bulderlach en volle borsten
destilleert ze het wild uit de man, die zich
– gelokt door haar grote ogen en open blik –
in haar armen een gefuikte vis weet.
Alleen een list kan bevrijden,
uit de handen van deze tovenares –
dochter van een zonnegod…
Muur met deur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
297 Ben ik de muur? Hard en koel?
Wil jij botsen? Doe en voel
Ik wijk niet. Ik wijs maar
De deur naast mij aan.
Muur met deur … Een uitweg …
Ver van vertier. Geroep, getier
Dit doet de deur definitief dicht…
Ogen
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
303 Iedere dag een nieuw Dillema
om jouw ontrouw te maskeren
het uitzicht fraai
zie hoe het genieten is
landschapswaarden, lijvige heuvels
ruige rivieren, bibberende beken
bomen die langs lanen staren
bladeren melodieën
logboeken vol groen
en in het bij je zijn klinkt
een lied van hetzelfde gezicht
ogen die naar een verte staren
is…
Ze is eindelijk vrij
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
274 Soms mis ik nu die handen, haar amber geuren
wil ook ik enkel met dat ene lieflijke gezicht
in alle rust nog even een gesprek beginnen.
Vragen hoe deze toch zonnige dag nu echt was,
leven zonder 'n gevecht haar wel weer inspireerde,
de kans gaf te kiezen hoe zij zelf leven regisseerde.
Of ze nu daar al nieuwere wandelpaden weet
vandaag zeker…
[ Het blijft maar groeien ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
274 Het blijft maar groeien
en vult heel de huiskamer --
dat jij er niet bent.…
Sterfdag van een huwelijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
317 Sterfdag van een huwelijk
Een droom werd bezegeld
in solide, schitterend goud
de geboorte was geregeld
van een verbintenis, van jong tot oud
Wij koesterden ons in de warme cocon
gesponnen in de heerlijke lente
wij investeerden en zagen de zon
ontvingen geluk plus rente
Samen gingen wij door goede tijden
genoten, maar vergaten…
Geluk als web?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
304 Geluk is een meervoudig
equivalent, enerzijds een gewogen
prijs in frêle draden gesponnen
door de gevoelsspin verleid,
raak ik de samenvatting
van een droom langzaam kwijt,
een ingekorte zaligheid, waar ik
de behoefte van wederkerigheid
in herken, anderzijds als het
handvat alsnog breekt, het genot
in werkelijkheid verbleekt,…
De schapen ( voor E.M. uit S.)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
360 Nadat ze mij had gedefenestreerd
schonk ze me zeven zieke schapen.
Hoe wreed voelde ik me gedeclasseerd
tot eter van uien en rapen.
Ik werd aldus door het raam gegooid,
wat een wonderlijk privilege.
Mijn lusten heb ik weer opgeplooid
toch bleef je me meer dan genegen.
Na zeven jaar leven in een dorre woestijn
kwam ik je tegen vol van…
Zij schuurt nog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
227 het zonnetje verrast koude lippen
die niet zouden kunnen krullen
ongehuilde tranen knipogen
als sterren in opkomend groen
vers is de wond niet
doch schuurt zij nog net als gisteren
tot aan de dag dat jij haar mij
toebedeelde
steevast stelp ik haar
opdat zij niet teveel ruimte
in zal nemen in mijn hart
vooral niet op zo'n dag als vandaag…
Alleen, met jou
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
286 Uiteindelijk, daar sta je
Woorden niet genoeg
Want ik weet je gaat daar ga je
En je weet dat je me zag
Je warmte, het was de nacht
Kreeg me niet, je gaf
En nu- ik heb je lief,
Ik zie jou meer dan ooit
Straal je warmte, verlangen
En het opent niet,
Het dooit
Je werd eerst lauw nu ben je kou
En ik zocht niet naar de ware maar…
Paraplu
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
318 Ik reed reeds een tijdje paraplu
en toch smaakte ik je tranen:
ze waren zout en zilt
maar niets hielp of lenigde de pijn
van een verbrakte verhouding
die ik, domoor en domoog, verbrak.
Geheugen, vertel me van vroeger:
hoe het was en hoe het geweest is;
een donker, eng en leeg gat is het nu.…
Het gaat of niet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
264 Het gaat om jou, het gaat je niet aan
Het gaat maar ik haat het
Ik ga naar jou, maar raak er niet
Ik hou van jou, maar hou je niet
Jij op de vlucht, ik voor jou lucht
Een liefdesklucht … haha en zucht…
Speels cursief ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
226 Afscheid herkent
zich in de kleine dood na
elk moment van minnekozen
lijkt zicht te hechten aan
de schaduw van verloren tijd,
als die zou bestaan
decennia las ik elke
verwondering in spiegelschrift,
onomwonden, deels vermomd
door onvolkomenheid
gesmoord in eigen twijfel
maakt het subjectief,
gegrift in hersencellen, een
weg…