Wie ben ik geworden nu de nacht over de stad valt de maan zachtjes huilt jij met een lach een ander kust dezelfde liefde ooit voor mij is voorbij gegaan in duister onvolkomenheden ze blijven bij me zoals de nacht hoort bij de dag zal ik aan je denken met of zonder lach.…

Wij zijn niet meer bij elkaar in die droom er ligt een schaduwstilte in ons nieuwe domein de echo gehoord van verborgen muziek waar wolken in gekte voorbij zweven is nu de kalmte van de zomernacht zelfs het afscheid doet geen pijn niet meer in mijn hart nooit meer in mijn gedachten het is voorbij in dankbare schaduwstilte.…

We lopen samen stroomopwaarts door de voegen van de stad mijn dagboek en ik we gaan gescheiden zij in een mystiek bloemenveld ik in een keurig joggingpak door het dagelijkse leven wanneer ze zwaluwen ziet tekent ze een landkaart haar vingers in het zand neemt ze mijn hand een land, een dromer.…

--------------------------- --------------------------- Wie zijn hier verdwenen en hebben deze volle tafels achtergelaten? De bronzen meisjes in bikini zijn ergens anders nu, laten openingszinnen landen op hun borsten, komen toch altijd thuis. (alle meisjes leiden zonnige, kleine levens, de avondwind om elke zachte hoek, zuchtend om hen…

Toen ik klaprozen voor je plukte, Poppies, zoals ze liefkozend in het engels worden genoemd. Poppies dag na dag geplukt In een felle, vroege zomerzon. En ik herinner me Hoe zowel blad na blad Als traan na traan Langzaam de winter aankondigden. Afvallige gratie en Scheidende schoonheid op de achterbank Nog altijd trekt jouw naam, jouw geur,…

Het twijfelzaad dat twijfel zaait in 't hart en de genen dergene Voor wie het semen dubionis een keus is, zijn existentiële conditie bepaalt, Is het meer dan materie die welig tiert maar 't hart breken doet waar twee zielen wenen...…

TREKVOGELS Het zou wel overgaan melancholie om afscheid van wat eens zo vertrouwd dichtbij was en voelbaar Een hoofd achter een spiegelbeeld een hand op een schouder een naakt lichaam ervoor onbekend en ver weg…

Ik liet je alleen En sindsdien weet ik niet waar je gebleven bent Nu kijk ik overal op straat om me heen Ik dacht je te zien in een weerspiegeling van een winkelruit maar het was slechts een hersenschim En je stem, lijkt het wel, hoor ik in ieder zuchtje van de wind Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent Jij bent dichtbij Ik…

Net als Icarus kwam ik te dichtbij en viel Niemand treurde om mijn val Dus stond ik weer op en probeerde het opnieuw En ik viel weer En ik stond weer op En ik probeerde het weer opnieuw…

Ik ben niet hier Niet eens in de buurt van ergens daar in de wereld waar ik wil Waar jij bent Ik ben ik in mezelf Ik ben ik in ergens daar In de wereld In de buurt van Ergens…

Op de top van Mount Everest gestaan Ademloos van het uitzicht genoten De zon ging onder in het westen In het oosten kroop de nacht langzaam dichterbij Er was geen ontkomen aan Daalde af over begaande paden met de sterren als mijn gids Mijn pad leidde mij naar ongekende oorden Naar onontgonnen woeste gronden Waar de verlatenheid in…

In een fragment van een seconde besloot ik het, tikte haar naam in en zag haar aangezicht ongewijzigd. Drie maanden stilte; een vacuüm van gedachten. Het begint lekjes te vertonen de lucht staat in de rij, smacht om de leegte verlossen van opgelegde eenzaamheid. Het ongeschreven verdrag staat op het punt geschonden te worden m.a.w…

Ik ben nog één maal naar onze boom gegaan, die met zijn kruin in hartvorm waartussen de zon onderging. De boom werd een skelet. Vluchtende vogels floten herinneringen. Gekerfd stond er onze naam nog in. Jij verdween en door die kerf bloedde de boom dood. De bladeren vielen zoals de minuten en zo nam de woestijn in bezit wat een vruchtbaar…

Ze paradeert over de trap om het volk te laten weten hoe het met haar tamme zwijnen is. Met bulderlach en volle borsten destilleert ze het wild uit de man, die zich – gelokt door haar grote ogen en open blik – in haar armen een gefuikte vis weet. Alleen een list kan bevrijden, uit de handen van deze tovenares – dochter van een zonnegod…

Ben ik de muur? Hard en koel? Wil jij botsen? Doe en voel Ik wijk niet. Ik wijs maar De deur naast mij aan. Muur met deur … Een uitweg … Ver van vertier. Geroep, getier Dit doet de deur definitief dicht…

Iedere dag een nieuw Dillema om jouw ontrouw te maskeren het uitzicht fraai zie hoe het genieten is landschapswaarden, lijvige heuvels ruige rivieren, bibberende beken bomen die langs lanen staren bladeren melodieën logboeken vol groen en in het bij je zijn klinkt een lied van hetzelfde gezicht ogen die naar een verte staren is…

Soms mis ik nu die handen, haar amber geuren wil ook ik enkel met dat ene lieflijke gezicht in alle rust nog even een gesprek beginnen. Vragen hoe deze toch zonnige dag nu echt was, leven zonder 'n gevecht haar wel weer inspireerde, de kans gaf te kiezen hoe zij zelf leven regisseerde. Of ze nu daar al nieuwere wandelpaden weet vandaag zeker…

Het blijft maar groeien en vult heel de huiskamer -- dat jij er niet bent.…

Sterfdag van een huwelijk Een droom werd bezegeld in solide, schitterend goud de geboorte was geregeld van een verbintenis, van jong tot oud Wij koesterden ons in de warme cocon gesponnen in de heerlijke lente wij investeerden en zagen de zon ontvingen geluk plus rente Samen gingen wij door goede tijden genoten, maar vergaten…

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds een gewogen prijs in frêle draden gesponnen door de gevoelsspin verleid, raak ik de samenvatting van een droom langzaam kwijt, een ingekorte zaligheid, waar ik de behoefte van wederkerigheid in herken, anderzijds als het handvat alsnog breekt, het genot in werkelijkheid verbleekt,…