248 resultaten.
Dichtbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 222 Op onze wereld gebeuren
voortdurend ellendige dingen
die vooral mensen elkaar aandoen
Af en toe sta je er dan bij stil
denkt-wat erg wat daar gebeurde-
blijf je overal lang bij stil staan
kom je niet meer aan leven toe
Maar soms komt waanzin erg dichtbij
voorbij de grenzen van het veilig ik
duurt het langer voor je weer verder kunt…
Omgewoelde aarde?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 145 Verlaten mens, treed
uit de schaduw van je nacht,
wat zit je nog te mijmeren
over nieuwe vragen,
er is brood,
er zijn spelen hier,
loop niet dood in slechts
één karrenspoor, de
ongelijke dogma’s achterna
in slijtende verlangens op
het lang verwachte dier,
Het is om het even hoe dat
heten mag, maar ik zal je
blijvend strelen…
hypomaan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 166 ik zie mezelf in het spreken van de wind
mijn ondertoon is zilt en grijs
’t maakt niet uit wat een ander van me vindt
‘k voel me thuis met mezelf als vrind
ik merk dat ik niet ben
en ‘k vraag me af of ik ooit iemand heb gekend
mezelf ter vondeling leg in de avond
die me kwelt en zo benauwt
ik ben het gezicht van velen, doch
mijn ogen zijn…
onteigend
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 378 haar lijf haar lief haar leden
haar stem, gebaar, haar schreden,
haar vreugde, pijn en spijt
haar naakte eigenheid
onteigend
In 't verloop
der tijd…
De rauwe werkelijkheid.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 607 het was zo'n dag als ieder andere
een dag van spanning en gruwelijkheid
gedrenkt in hoop op menselijke toegankelijkheid
in weerwil van 't idee dat de wereld zal veranderen
de televisiebeelden soms rood gekleurd
laten zien dat er bloed vloeit in het oosten
vluchtelingen die behoefte voelen zich te laten troosten
afkomstig uit een land dat…
het ritme van een schaduw
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 414 met het kussen op het hoofd gedrukt
ontstond de wil om te overleven
lijf en leden, 't vrouwelijke
luidde de pijn in, de duisternis als
een wijde cirkel in waan
naar latere jaren, de rug gedraaid
om te kunnen dragen, in het verlaten
van het kind en opzij gevallen dromen
van het niet meer kunnen bewegen
uiteindelijk
gedoofd, de mond…
Buffers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 186 Ik heb uren zitten zwoegen op een diep gekweld gezicht
starend in de holle spiegel onder 't scheren
want ik wou dat ook proberen: echt een larmoyant gedicht
om de vrouw waarvan ik hou te imponeren
Maar al wat ik produceerde was een komische grimas
met het witte schuim op kin en bakkebaarden
die me hulpeloos terugkeek van 't beslagen spiegelglas…
ROEDEL DER WAANZIN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 392 en dan creëert de onmens zichzelf
vanuit de angel van zijn bestaan
de eeuwige dood is een metgezel
die zijn ontvankelijke geest beheerst
hij versleept en dumpt de medemens
als lijk naar opnieuw gedolven graf
waar zijn roedel heer en meester is
eigen zelfdood niet ontwijkt…
De boventoon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 227 zij zijn weer terug
de stemmen in de
boventoon van het geroezemoes
ze schilderen woorden
in ongehoorde kleuren
raken aan het onderbuiks gemoed
door hun scherpte
vallen schellen van de ogen
worden onzekerheid en angst weer troef
zij jachten en jagen in
spiralen van terreur en geweld
maken van de anoniem een dode held
er is een god…
Eigengericht
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 183 In stukken glas
Weerkaatst de zon
Met onzekere kras
Contouren op plafond
Trillend verschijnen
Scherven gezicht
Grillige lijnen
Van eigengericht
Spiegel gebroken
In de nacht
Haat ontloken
Uit onmacht…
bevroren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 187 vader:
ik sloeg het kind
moeder knikt:
hij werkte altijd hard
het kind bedeesd:
kon je niet gewoon,
gewoon van me houden?
in deze koude, donkere nacht
ontwaakt niemand uit de winterslaap
slaat niemand de vleugels uit
in het schimmige lamplicht
zit niemand de verloren tijd
op de hielen
in deze bevroren nacht…
Paris, La realité?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 194 uit het zesde couplet
van het Wilhelmus:
“de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.”
Paris, La realité?
het lijkt dichterbij te komen
dat kruit van het verderf
wij stoppen met dromen
ervaren weer duidelijk de scherf
tussen goed en kwaad
het moet worden gezegd
zonder respect voor jezelf
en de ander kan het gif
bij ieder…
Ik teken ervoor
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 216 op reis gestuurd door op reis gestuurd door
op de zetel van God/Allah
te gaan zitten
onverschrokken het plan
gesmeed om kleurpotloden
te beantwoorden met lood
kleurde het bloed
van Charlie niet roder
dan dat van zijn collega's
(die zich nooit konden verweren
tegen dat wat terrorisme heet)
laten we de tegenaanval inzetten
en heb elkander…
Blijf van mijn lijf
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 248 met zijn modderpoten
trapt hij op haar hart
grof en onzorgvuldig
neemt hij haar ruimte af
langzaam raakt zij adem kwijt
in haar benauwenis
haar ziel schreeuwt om bevrijding
in dit grauw gevang
tot op een dag zij vlucht
uit die gevlochten kooi
beurs geslagen komt zij aan
bij lotgenoten…
Te klein
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 451 De wereld is te klein meneer
om oorlogje te spelen.
We hebben haast geen ruimte
meer om elkaar te kelen.
Je kunt gewoon met goed fatsoen
geen bom meer laten vallen,
één fout in de berekening
en je bent er zelf niet meer.
De wereld is te klein meneer,
u staat weer op mijn tenen.
Ik hoor uw hersens kraken.
U wilt trappen naar mijn schenen…
tekens aan de wand
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 167 in een bijbels sprookje
verschenen
op wonderlijke wijze
tekens aan de wand
van het paleis van Belsazar
ze spelden groot onheil
als goddelijke straf voor
de verwoesting
van zijn tempel
vandaag
staan de tekens
als moorddadig geweld
en genadeloze terreur
bloedrood
en kamerbreed
op ons netvlies
geëtst
we willen ze niet zien
en…
De kling en het graf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 156 weer wapperen banieren
gedoopt in bloed
hun wellustig lied
schreeuwen de torens
in lange uithalen de
honger naar nog meer gebied
het rigide polariseren
onder druk van geweren
werkt tot het ultimatum barst
in de opmars naar macht
worden vrouwen en kinderen
meedogenloos wreed omgebracht
zij treden in sporen die
de mens lang heeft…
Het laatste woord
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 322 Opbouw is in essentie leven.
Afbraak hoort daarbij en moet.
Eeuwig leven duurt maar even.
In de kern is doodgaan goed.
Angst is het echte kwaad.
Vader van geweld en moord.
Geef angst daarom liefde.
Nooit het laatste woord.…
Ontbladerdeeg
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 139 tegen niemand, op voorhand
in fragmenten, schroot
splinterlozen, anderszins
een hand zet een glas klaar;
water, tekengif, dan weer
kwallendril - kneedbaar mogelijk
een jurk bestippeld met
ketchupvlekken
ter hallucinatie, ter voorbereiding
onvergeeflijk, in bloedbaden
op een tafel van verderf
tot de tanden dronken
van haatzaad, nachtschade…
Exit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 326 Vanochtend heeft ze er een eind aan gemaakt
Ze heeft zich van het leven beroofd
Ze heeft zich met alle kracht die in haar was
naar beneden gegooid
Van twaalf hoog kwam zij nedersuizen
De man beneden moest het zien
Het kraken deed zijn hemel gruizen
De tijd stond stil om zes voor tien
Gruwelijk was wat van haar restte
Benen en armen tot…