Inkeer en inzicht in een mooi bed van stilte cadeau van winter Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen.…

Kou rillend staan bomen verlaten en zielig bij Gekleed met de pracht van een nat en verdord blad wankelend in het leven op stuk hout waar zij verwikkeld is in een verloren strijd met de binnenkomende wind, het vallen nabij. Vogels zijn druk in de weer met het verzamelen Rondfladderend op zoek naar voedsel waar zij de hemel vullen met stille…

Op de veranda wachten we op koelte, een frisse bui Alleen bij ons brandt er licht Niemand ziet ons niemand is thuis Waar zou hij aan denken? Niet aan mij, gelukkig ik heb het al warm in mijn ondergoed Ik houd me stil anders krijgt hij nog zin en dat duurt me te lang De nachten zijn zo kort we hebben slaap nodig geen zweterige seks…

Bladeren dansen op nummer kleurrijk ballet laatste pirouette Hoe ontspannen en vrij het kleurrijke gebladerte als herfstvlinders wervelt op de verstilde tonen van een wind waarin een voor een woorden van verliefdheid en vreugde fluistert in ieders oor zowaar geordend en verweven met elkaar in een zacht aanvoelend tapijt op lapje grond.…

In de herfst van ons leven kleuren bladeren prachtig geel, oranje, rood. Sommige blijven groen, zoals in de prille lente en bloeiende zomer. Sommige blaadjes vallen, in afwachting van een winter vol beloftes die komen gaat. We weten wie we zijn en wat we willen. Een najaarszon vertelt ons van het leven te genieten…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is okè, daar kan ik mee leven; elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood. Maar nu nog even liever niet: er bloeien nog bloemen in de berm en de vogels zingen nog over seks, de zon lokt me nog steeds…

Koelte vult de lucht sjaals en truien overal het is hier herfstweer Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag waarop hemel verschillende tinten blauw-grijs zal kleuren Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan vullen aster en echte guldenroede de open plek als teken van een onuitputtelijke liefde. Wanneer prille geluiden…

Tijdens lange nachten vergleden de dagen, tijd verzadigde de aarde volmaakte stilte wakkerde haar in nevelen gehulde bladeren aan tot rust, kleur en aanvaarding van ontheemde zaken, de herfst begint te dagen vervlogen tijd zij is niet meer in te halen, wel dweepzuchtig genoeg om haar voldaan bestaan in woorden te bewaren.…

Ik zag u staan in het versleten oktoberlicht.. Met uw poten zo nat in de drassige grond, uw bast met ruige knotten afgerond. Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin. Vliegen in de avondschemer soms late vogels over, jij houdt niet langer vast aan kruin en zomerlover. Wilg…

deze volle kring vliegenzwammen waar zo wordt gezegd een sjamaan met rendieren voor zou betalen -zie je het voor je? met kerstmis je eigen rendieren de belletjes aan de halsters als lampjes in de mist en natuurlijk kan je slee op banden rijden- deze volle kring vliegenzwammen waar een sjamaan voor zou betalen zou jou als de roep van ganzen…

Paddenstoelenpracht een lichaam met teer hoedje elke herfst opnieuw Wanneer ik word meegedragen door de dynamische golvende lijnen van een zachte frisse wind die ook nog eens mijn jeugd doet herleven, met heel veel vreugde en trots scheert zij langs het lichaam van waar wilde haren nog niet zijn weggevlogen. Met overtuigende stemmen…

Ik ben even stil als de windstille wereld -- in de najaarszon.…

Buiten ruikt de lucht naar herfstgeluk. Gevleugelde woorden spiegelen de weemoed van een oude zomer. Haar ogen zacht en breekbaar turen naar wolken voorbij drijvend als zeilboten stuurloos.....trekken ze naar het zuiden geruisloos, geen geluiden. In haarzelf verzonken schrijft ze als herinnering een deel van haar verhaal,…

Hoe de wind door het foliagebladerte de seizoenen doet geuren en kleuren als leaves of grass en grass of leaves Om de ganse biodiversiteit telkenmale een metamorfose te laten ondergaan Hoe het foliagebladerte het ranonkelend struweel van smaragdgroen scharlaken tot saffraangeel in nieuw licht zet en het van zwaarte ontdoet…

Ondervindt u ook soms hinder in dit neervaljaargetijde van spontaan opborrelende imaginaire woorden fantasiebeelden of beide als bruisend mineraal bronwater met pfizeringrediënten of wat bubbelend moderna, Laat dan de feuilles maar mortes gelijk de indian summer evenals de dode eikels, platgetreden glands mortes…

Komen naar buiten herfst prikkelt mijn zintuigen keren naar binnen Hoe ontspannend en verfrissend het is om te proeven van een herfst die haar zoveelste hoogtepunt heeft bereikt waarbij ieder van ons kan genieten van paletten met authentieke en ongedwongen kleuren van waar tinten perfect bij elkaar passen. Op welke wijze heel wat zonnige…

Ik laat een kus rusten op de oevers van haar lippen Voel onder haar boezem een onregelmatige hartslag kloppen De onverwachte zoen van een nieuwe maand zoet smakend naar meer terwijl allerhande vruchten zoals appels en peren voorbijkomen om van te houden. Met mijn onschuldige handen heb ik haar wangen gestreeld tegelijkertijd lees ik op het gezicht…

Wanneer bij het ochtendgloren achter de grijze wolkenmassa een waterige zon zich verbergt van waar haar licht langzamerhand vermindert op hetzelfde moment is omgeving in een overgang waarin andere belangrijke veranderingen plaatsvinden. Hoe op een kale tak ik de gezangen van een huismus hoor wier akkoorden en toonsoorten zich laten mee- stromen…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…