1.737 resultaten.
Rosegarden
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 83 In een piepklein huisje
vlak aan de dijk
Hoord' ik iemand jubelen
juichen en gieren
Van lentegekeuvel en floragezang
Haar man werd er gek van,
ging vloeken en tieren
"Ik erger me groen aan je voorjaarsgekweel
Dat paars uit de humus en bodemstruweel
Ontluikende kuikens in barstensvol groen
En insecticiden in huis tuin en keuken…
Ik zag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 61 Ik zag in de lente
de eerste krokusjes
geel, wit en paars
zo dapper en zo teer
In de zomer zag ik
gele zonnebloemen
wiegend in de wind
ze volgden trouw de zon
Ik zag in de herfst
vlammende kleuren
geel, rood en oranje
zo schilderachtig mooi
In de winter zag ik
blauw, oranje en geel
de warme kleuren
van de winterviooltjes
Ik…
STIJGEN EN DUIKEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 40 De geur van weiden
vol sappig gras en bloemen
vliegt op en zweeft door teer lover
dat voorzichtig ontwaakt is
streelt de bodem van boerenland
en in 't woelige Drachten
daalt ontdekkend neer
beurt nijvere fabrieken op
speurt langs winkelrijen
drentelt heen en weer
tussen een banketbakkerij
en een hoog huis met witte
raamranden en daklijsten…
Zomeravond
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 58 Met fles en glas de trap afdalend,
loop ik langzaam de verwaarloosde tuin in,
ga zitten in de verweerde stoel,
vaag zichtbaar in de schemering.
Een zoele wind houdt zijn adem in,
ritselend klimop bedekt bemoste muren,
donkere struiken voeren weemoed aan,
zacht klinken de stemmen van de buren.
Ik hoor hun inhoudend gefluister,
ruik de zware…
Het bloesemt!
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 het bloesemt in de bomen
't is toch zover gekomen
al leek het er niet op
de winter bleef maar hangen
er rees een diep verlangen
naar bloesem uit de knop
naar roze getinte takken
die haast van zwaarte knakken
dat leek dit jaar een flop
de wolken bleven dreigen
het voorjaar bleef maar zwijgen
de zon liep niet voorop
nu staan ze toch…
Speeltuin in oktober
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 Scheef in roestige kettingen
hangen de schommels bladstil
onder kale zacht wiegende takken,
voor het kind dat spelen wil
is het te laat in de tijd,
de zandbak vol afval en hondepoep,
de glijbaan, stroef van het zand,
die niet meer glijdt.
Nog klinkt dichtbij vrolijk geroep,
zo passend bij dit kinderlijk domein.
Het tafereel blijft echter…
Opnieuw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 Aan mijn oude waslijnen
in de tuin, schoongemaakt
en aan de oude knijpers,
ook schoongemaakt
zolang ze willen dragen
hang ik met mijn lijf,
dat ik regelmatig schoonmaak
zolang het mij wil dragen
de was weer buiten…
Hiëros gamos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 60 Ik las in Vrouw en Wijsheid,
of Sophia en de Vrouw
- hetgeen in mijn beperkte blik een pleonasme is,
of beter uitgedrukt tautologie -
dat tijdens 'onze Koninginnenach',
die laatste van de grasmaand
op de eerste dag van mei,
dat het Beltane is,
het oude Keltisch feest Beltain
Beltane staat in 't Wiel der Kelten in oppositie met Samhain…
APRILROEP
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 51 Zwarte kraaien
vullen het mistige weiland
met overwinningskreten
over de voorbije winter
waarin dagelijks zoeken
naar het weinige voedsel
of weerloze prooi
lang en moeizaam speuren was
hun schor gekras
weergalmt in kale bomen
slaat stram gebeeldhouwde takken
is ondanks ruwe schreeuw
bemoedigende zang
wekt gezwollen bladknoppen
uit een…
op zoek naar onderdak...
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 160 in de twijfelzone van de zo
op het oog nog winterse dagen
en het verlangen naar de zon
(in dit geval het voorjaar)
is de dichter degene die zich
verschuilt in één van zijn gedichten
'alleen in mijn gedichten
kan ik wonen'
schreef J.Slauerhoff ooit al eens tijdens zijn omzwervingen over zee
en ik moet eerlijk zeggen ook ik
vond daar…
Symfonia cantonia
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 88 Festina lente, 't voorjaar is nog koud
Maar 't lentefeest heeft daar geen boodschap aan
Het bot uit in de zon, bij volle maan
Staan kievitsbloem en speenkruid tussen 't hout
De prima vera lentesymfonie
Is op zichzelf an sich al een gedicht
Laat twijgen zuchten onder het gewicht
Van helleveeg en lichtkakofonie
In park cantonia - maar…
Winteringen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Een wit kleed bedekt de wereld,
geluiden gedempt.
Een zachte en kleurloze hemel,
zo onbestemd.
Een zacht suizend knisperen dringt door,
witte vlokken vallen op je jas.
Vormen een witte laag als as,
smeltende sneeuw bereikt je oor.
Een zwarte schaduw zorgt voor contrast
en wiekt door je beeld.
Het plaatje past in het geheel,
als de schaduw…
Microzomer
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 136 Ik zoom in,
adem uit.
Zwaluwen fluiten,
een libelle knaagt.
De spanning glijdt naar buiten,
het leven vertraagt.…
strootjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 in de bloei van de laatste
tere strohalmen
voorbij het lente-licht
de zoemende zomers
voorbij de altijd herfst
altijd wind en regen
waaide zij naar de
bloeiende winterheide
daar viert zij de laatste
strootjes van het leven…
Ochtend in maart
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 62 Vanuit de keuken kijk ik uit op de tuin
waar vogels zoeken naar zaad en pieren
de esdoorn heeft nog een kale kruin
blauwe druifjes rinkelen met hun belletjes
de eerste lentejurkjes geven mij zwier
geen idee wat de nieuwste mode wordt
de krant verkreukel ik tot oud papier
gastvrijheid pruttelt in de koffiepot
de buurvrouw zet haar raam al…
Sneeuw.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 100 Zo zacht valt nu de sneeuw die plots een glimlach tovert
om al te grote ernst en piekerpijn;
de ogen van een kind vertellen blij
hoe ieder uur gezegend ook kan zijn.
Zo zacht valt nu de sneeuw en doet de vlokjes landen
in ‘t water dat hen opvangt op de grond;
‘t Is stil terwijl de vogels zwijgen
en krokussen verschijnen hier in ‘t rond.…
In triomf
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 163 als een koud harnas
spant de winter
om mijn schouders
ik ben het huiveren moe
in mijn hoofd laat ik hem sterven
een zachte witte dood of zo
op tv in de woonkamer
een meisje van honing
een meisje van glas
Pommelien T.
overschouwt haar angsten
als zeepbellen zullen ze breken
jeugd en schoonheid in triomf
illusies zijn belangrijk…
Imbolc II
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 55 Het leven is zwanger:
koeien, schapen, de Aarde zelf
wil baren, leven schenken,
melk laten vloeien;
Barden dichten en bezingen
luchtig het leven, de liefde,
sensueel geurende bloemknoppen
die kleurrijk ontluiken;
Smeden smeden ploegen,
timmerlui herstellen de kraal,
bezielde handwerkslieden, begeesterd
door het eeuwige vuur van Kildare…
[ Eindelijk weer zon ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 63 Eindelijk weer zon,
in het park vliegt een duif op --
bevrijd uit mijn huid.…
Midwinter
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 De winternacht is lang, koud en diep duister;
straks schenkt de zon weer lente, licht en luister.
Lege kale takken klieven de grauwe lucht,
het meeste leven is al weggevlucht,
de Aarde slaakt een stille zucht:
de winternacht is lang, koud en diep duister.
De Aarde lijdt onder een kil doodskleed,
strenge vorst heerst ijzig en wreed,
ik huiver…