Voor Papa nog niet te zien maar wel te voelen. Kleine voetjes die in Mama haar buik woelen, Ze trappelen eerst in de lucht in het rond, Dan zullen ze gaan staan op grond. Vervolgens zetten ze de eerste stapjes, Ze gaan nog wankelend en slapjes. Ze rennen naar je toe wanneer ze je zien, Twee voetjes met teentjes; in totaal tien. Lekker…

Kan nog steeds niet wennen, getijden gaan vluchtig, ik vermijd dat ik hang aan een onvoltooide tijd, waar meisjes onbetaalbare kransen halen uit de lentezon, getooid met gekleurde linten, geschetste aquarellen van hun vragen, waarin schuld en schande is ontlast,toch zullen dragen, de kleine danseressen op de spitzen, stelen dansend…

je hebt er niet om gevraagd maar je wordt het wel je bevrucht een eitje, geen probleem maar je bent zelf nog kind je voedt en je voedt op de jeugd zit nog in je kop en toch ben je nu ouder ik was het antwoord schuldig toen mijn dochter vroeg 'waarom'…

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…

Op vakantie naar de kust voor de kinderen is het prachtig in de zee wandelen hand in hand en de ouders wandelen over het strand meeuwen vliegen om je oren en als je naar schelpen luistert kun je de zee al horen schelpen zoeken vinden kinderen leuk dus hebben ze het daar vast naar hun zin eenmaal aangekomen weer terug in het huisje gaan…

Mijn verwekkers zijn gescheiden er is niets dat mij nog bindt geen hond kan mij verblijden ik leef al jaren onbemind op bezoek uit medelijden is het laatste wat ik wil ik hou van geen van beiden mijn kinderhart is koud en kil dat ik geboren ben uit lust is iets dat je niet verzint ouders heb ik nooit gekust ik ben een droevig deeltijdkind…

Ze keek met grote ogen Kijk naar mij, zie mij nou Zei ze met haar blik Hier -dat is- ben ik De wereld om ons heen Kijk maar vaak en goed Ik weet zeker dat je stapsgewijs Steeds meer zult zien en doet…

de oude brug ging je spelend over en voegde hem voor altijd toe aan je route je zocht en vond een brug naar je eigen samen een nieuwe oerbrug is geslagen en mijmerend onderneem je de tocht naar begin…

zij zit bij opa op schoot haar hoofd tegen mijn kin ik voel even het begin met dichte ogen wat geluk mag heten met haar duim in de mond slaapt ze een wijle in volle overgave ik draag haar als het ware ben teder licht over haar heen gebogen te samen in een hemelse stoel gezeten zou dit de eeuwigheid zijn; zich zo aan zoete…

als het weer lente is kinderen ga ik samen met jullie over de wolken wandelen over de witte wattenwolkjes zie je ver beneden ons koeien in de wei vol gele boterbloemen en daar ons huis kabouterhuis zie je moeder wuivend met een zakdoek dag moeder wie staat er midden op de weg de hand beschermend voor de ogen turend naar onze wolk…

Hoe de dagen aan mij ontkomen, telkens loopt een ander tegen het openstaande raam. Het kind in de keuken eet niet uit mijn hand, zelfs de blikken pannen heeft ze roerloos laten staan, zeldzaam telt ze haar uren op een houten raam, daarop is het echte leven pas begonnen, zij kan het niet helpen want ik ben het enige dagboek wat ze…

Moederdag.. juist dan..geen moeder mogen zijn, natuurlijk doet dit pijn. Moederdag.. juist dan alleen juist dan zonder mijn kinderen om mij heen, juist dan geen kinderarmen om mij heen. Juist dan, die speciale dag in het jaar, ruk je ons telkens zover mogelijk uit elkaar. Over de grens zal je met hen gaan. Juist dan, zo ver mogelijk bij…

Prinses zijn is een kinderdroom lekker rondhuppelen met een kroon Maar dat is het niet alleen misschien heb je wel een prins met 1 teen Er komen allemaal regels en eisen bij dus luister nou maar goed naar mij Prinses zijn is niet zo leuk misschien lig je nu wel in een deuk Dus vergeet het rondhuppelen met die kroon want prinses zijn is alleen…

Ik zie soms een traan, in de ooghoeken van mijn man Mijn man, een vader, die zijn kinderen zo ontzettend missen kan. Hij houdt zich groot, want hij is stoer en sterk! Niemand beseft het, maar ik ben het, die het aan hem merkt Zijn kinderen, ze worden toch al zo snel groot, Hij kan ze tussendoor niet even halen want de reisafstand tussen hen…

Als alle neuzen dezelfde kant op zouden staan ja is dat wat we willen het zou dan ook wel weer saai zijn zo nu en dan eventjes een klein opstandje lekker dwars tegendraads ik hoor mijn kleindochter verzuchten “oma, mijn moeder kan me zo voor schut zetten” en zie je me gniffelen en denken aan een hinkelende dochter vlakbij het schoolplein…

Stoer ging ze voor me staan opa ik wil nu de waarheid weten ik zag al aan haar grote ogen dat het nooit kon kloppen een paashaas die in het bos chocolade eieren gaat verstoppen ik dacht nu ben ik echt de klos onder het eten vertelde ik pas hoe het werkelijk was gegaan dat ik het deed om haar te foppen maar ze liet me wel even weten dat…

elke dag is de zee anders zegt ze nu al weet ze de hemel heeft meer dan één kleur in petto…

bij jou vormt de tijd zich in luchtige gebaren stolt tot huid van een ballon kiest het luchtruim brengt onrust tot bedaren jij zit nog graag op schoot laat je strelen over het gelaat tot elke storm zich laat verklaren in de kalmte van jouw gezicht zich ontspant in avondlicht…

Op haar teentjes staand laat zij zich in éne vieren voelt ze de wind door haar haren hoor haar toch eens gieren Beentjes strekken zich ver vooruit dan gebogen en weer terug handjes houden zich stevig vast pretoogjes met 'n rechte rug Zo schommelt zij zorgeloos de hele zomer heen en weer lacht het leven haar vrolijk toe het kleine meisje…

licht en schaduw dansen het duet van 't leven bewegingsritme ademt in volmaakte harmonie op een houten stepje met rode banden rolt een vrolijk kind naar de horizon…