mijn eerste pop behoed in de kelder tot in de hoekkast leeft nu naast een koek In een kinderhand taal spreekt zonder hapering in tijd en relatie die in rolstoel een leuk ritje maakt schillen en appelsien verdeelt in partjes sap dat langs vingertjes kittelig aan mijn kin als geboren gave zorg delen ze pakt haar zindelijkheid op…

een meisje pakweg 7 jaar juist als ik denk dat ze gaat zwaaien steekt ze een middelvinger in de lucht 'ontgoocheling' in vogelvlucht Lejo van Kuijeren…

Vroeger was ik, gewoon nog ik. Ik was misschien wel klein, maar het was heerlijk om mezelf te zijn. Gewoon zoals ik was deed ik wat ik wou. Had ik nooit gedacht dat ook ik groot worden zou Ik werd steeds ouder en die dingen van toen, als met blokken spelen kon ik niet meer doen. Dat was voor de kleine niet meer voor mij. Een vanachter…

Echt hemel Zo jas aan, sjaal om hollen naar de fietskar kom dan opa kom. En haar kwebbel stond niet stil. Op het ritme van haar praten fietste ik, met af en toe achter me een harde gil. Met het koekje van de hema hand in hand bij de zee gestaan. Nog de groeten van een ster gedaan. Thuisgekomen van het feest riep ze mama…

ik heb het stuur niet meer vast, de straten van mijn jeugd achter mij gelaten kijk mij eens, zonder handen ik riep dat naar mijn vader hij fronste slechts en zag mij op m'n gezicht belanden…

Ze kijkt me aan en zegt: "Het is mijn eigen leven, jij hebt het me gegeven." "Maar roken is zó slecht voor je. Hoe eerder je begint, hoe sneller de gevolgen!" "Hou op! roept ze verbolgen. Ze weet dat ze dit wint, dit schijngevecht om rook Ik wil het haar besparen de shit en de gevaren, maar ach, dat weet zij óók Dit is de basis van de…

(uit vissen) hengelen naar het voorjaar en fictieve vissen... 'beet of geen beet' het maakt onze buurjongen helemaal niets uit een wonderbaarlijke vangst zal het vandaag niet worden maar amusant is het beslist…

Een grimas trok hij, een tong verscheen in serieus gesprek. ‘Waarom doe jij toch zo gek,’ zijn gezicht gaat nors verscholen achter knisperend papier, trillend kinnetje, tranen in een kier. De deur slaat dicht. Een harde knal Zijn verdriet uit zicht.…

Vanmorgen zag ik jullie spelen, het speelgoed met blijdschap delen, er werden soldaten en tanks opgesteld, het kleed stond vol met speelgeweld. Geheel opgaand in jullie spel, geen tijd, eten alleen heel snel, om daarna weer spelen te gaan, hoe kunnen we de vijand verslaan. Toen zag ik in de krant de slogan staan, “het leger biedt je een…

Steeds opnieuw bracht de vloed de golven omhoog tot ze de zandkastelen bereikten van de kinderen, die joelden toen het water ze uit hun kuilen spoelde en over hun slotgracht sloeg. De ogen nat, de haren droog, verruilden ze het tij te vroeg, voor wat eerst op een zandpaleis leek en afgedreven was in een afnemende jeugd, gedacht…

Jouw lieve lach ik zie al lamplichten dansen er valt een doodshaar om ons heen één koprol nog laat me begaan drinkhoorns, kandelaars alles is niets en kijkt mij aan een koprol nog laat mij begaan daar ronkt het steundier in de nacht met zo af en toe een basstem in de lucht palen flisten door de ruimte ongewild tel ik de flitsen van…

Ze is prinsesje van de straat met liefgeschreven blauwe ogen die verzweven op haar pasjes die ze danst -steeds uit de maat op brekebeentjes die te klein nog zijn maar steeds weer opgetogen me vertellen dat ze met een huppel door het leven gaat Toe -draai maar rond nog zeven rondjes en vertel het ongewone met je springerige beentjes van…

een huiveringwekkende serie van kinderen in streeppakken in uniforme onwezenlijkheid zijn alle emoties verstard dan opeens dat ene meisje met haar witte hoofddoek een ontluikende bloem pijnlijk mooi in smart straks verbrand als vuil of ze ooit gelukkig was droomde ze van haar prins nooit zullen we ’t weten meisje met je bange ogen…

zo, was jij toen met veel licht omgeven weliswaar uitziend naar opzij maar fier staande, door liefde voortgedreven als eerste onder de gelijken werd jij de grond onder onze voeten jij stond voor "hoop" om vooruit te kijken…

voor neel zonlicht vloeit in amsterdam over de rivierenbuurt tussen uitgelaten kinderen streelt de schoolmuur de letters van haar dagboek in kleuren van wolkenluchten waar anne zo graag naar keek trouwens ook niet anders kon zij verdween voorgoed met de ziel van merwedeplein en jekerstraat een trage dodelijke stroom op deze dinsdag…

In haar mandje korstjes brood opwinding kleurt haar wangen rood, oogjes glansen van driftige spoed, klamme handjes in haar bonte schoot vertaalt de sterretjes in haar regenboog. De zon komt haar tegemoet, naar het park in ijver onbevangen, een dagelijks feest, de dag verloren, als ze daar niet is geweest zilveren kringen in de vijver, kinnetje…

Ik droomde van u vannacht dat toen u er nog was, het kind zo klein, dat naar u keek uw bescherming en vertrouwen zocht. Het was helaas het tegendeel... Geen arm of hand die mij beschutte geen schouder om te rusten maar wel de slaande deur, uw scherpe stem. Wat bleef is het verdriet om 't gemis van uw genegenheid , de kille sfeer. De ontkenning…

Kritisch zou ze ook geweest zijn als het niet was mislukt met gelukkige ouders, een vader die moeder zoent als hij thuiskomt of weggaat. Maar nu dubbel en feller want bedrogen is ze, verraden door wie geluk hadden beloofd, heel vroeger toen ze was visje in vruchtwater mazelenbaby huilen in de nacht. "stil maar schat wij zijn…

een stralenbundel valt herricht in babyogen waar een blad zich heeft bewogen naar het licht kijkers volgen het intieme spel in millimeters per seconde waarin levenswarmte kerend wordt hervonden en gereflecteerd het snuitje straalt herkenning van liefde voor de zon wat niet is aangeleerd put rechtstreeks uit de bron…

Nienke “Zeg maar in de telefoon: Nienke al wakker, tegen oma.” Resoluut schudt ze nee. Even later neemt ze de hoorn drukt links en rechts een toets in. “Allo oma. Nienke wakker. Pop ook.” Hoorn schots en scheef neer. Antwoord hoeft niet. Bijna twee is ze.…