met ‘t oog op vermeer naar den haag getogen zijn meisje parelt prominent en mysterieus in het maurits haar oorbel is beroemder dan de man in ’t torentje langer dan drie eeuwen heeft ze op mij gewacht verrast dat ik achter haar sta we hebben nog een hele dag…

ik vertrek van het treinstation wat langzaam kom ik op gang maar met inkt onder m'n voeten schrijf ik toch al glijdend een trillend maar best soepel gedicht. ik vertrek en denk licht om de orde niet te verstoren maar stevig genoeg op de glinsterende rails, zwaar genoeg om stevig te staan. op m'n voorhoofd draag ik een mijnwerkershelm…

Staande gespierde trots gesmeerde kleiën billen in een mist van elementen Handen van steen en water Kneden, kneden, kneden de essentie geslacht op uitgerafelde tafels van vlees Het gebed van organen wachtend op een verhullend teken Getekend de akte van de lendenen Perfide onvermogen van de perfecte lichaamscurve en het ziedend persisteren…

er zit een dame op een kreupele bistrostoel haar weerspiegeling breekt in het gescheurde glas ik zie enkel stukken dame want waar haar ogen moeten staan zit er een gat in het glas van het raam op het terras met de kreupele bistrostoel waarop een gekreukelde dame zit met een glas witte wijn…

Vera causa De werkelijke oorzaak ligt vaak in een leugen Een onwaarheid. Zwakte De gerimpelde lach Die stoïcijnse blik De held op sokken Die zeven kleuren kakte Repoussoir* Mensen, dieren op de vlucht Grote blokken. Van steen Beschouwingen; inzicht Eén apocalyptisch Enorme kathedraal En een flinke reus Een Goliath die…

Van de hand van Botticelli DE GEBOORTE VAN VENUS Op een gedicht van Poliziano geïnspireerd Geen geslachtelijke liefde Echt enkel zeeschuim en -wind Uit 't schuim geboren Logischerwijs voor altijd geëerd Zeewind uit 'n schelp blies haar aan land Haar rechterhand bedekt voor Een deel haar borsten Bloemmotief mantel wordt aangereikt…

ik ben een standbeeld. ik hoop door zo te staan de tijd te kunnen verslaan die ik normaal niet kan regelen, de tijd gaat maar rond, komt nooit op de- zelfde plek uit. Misschien moet ik me van steen of ijzer slaan, gebeeldhouwd blijf ik in de ruimte wach- ten op wat komen gaat. niks natuurlijk. maar ik kan het proberen. stel…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…

waar bevroren water de zon omvat en schaduwen dansen rond verglijdend licht draait zij een laatste pirouette strijkt haar veren glad en vlijt zich sierlijk neer om te sterven zoals alleen een zwarte zwaan in schoonheid naar het wit kan gaan…

Ze draaide door keek niet maar staarde naar één punt ze draaide door ik hoopte dat ze mij een blik gaf een kleine gunst maar daar danst ze niet voor ze draaide door ik zag haar zelfs zweven haar rituele kunst bracht haar maar ook mij even in trance ze draaide door met intens gevoel zeven kleurige doeken zwaaien als een cirkel…

bondig wil ik leven want lengte overzie ik niet als ik maar uit-rek wat de toekomst mij zou geven kom ik mijzelf niet eens meer tegen dus bundel ik mijzelf in het verschiet…

Aan de rand van Den Ham in de borg op zolder komt de omgeving tot leven. Zwaluwen spatverven grijs op de trap. Kunstenaars zoeken een plek voor hun werken, gemalen en sluizen in ‘t Groninger land. Koeien vormen silhouetten door een bundeling licht uit het dak. Vlakken geel water spiegelen lucht. Glas tussen hout scheidt kracht van…

als mijn mond een appel was zou ik pitten praten je verleiden met ogen als wolken de straatlantaarn zou mijn fakkel zijn bladeren zouden rillen in hun nerven als de honkbalspeler een schildpad neerhaalt een landschap zou zich verschuilen achter een rood fluwelen gordijn - enkel als mijn mond een appel was -…

de vrouw…….. ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

schoonheid leeft van schaduwkanten waarlangs licht het zwart begroet en kleurengloed de kilte van de dood ontdoet rood van bloed gloeit daar de pijn van tijdelijk en kwetsbaar zijn de keerzij draagt de warmte waar charme kleurt in levensmoed…

Ik zag nooit haar werkelijke gelaat, waarin de appels rijpten, haar contour sneed door mijn blik, gloeit na in een ondergaande snik, waarin de ogen blijvend glanzen, gehouwen uit het frêle marmer, bespot, beschadigd, rond smalle mond, het verlangen geaderd, onverzadigd, als een witte ster die losbreekt van z’n voetstuk, geen misvorm in…

hun geluid zetten zij een elektrische maaltijd voor en voeren het beginsels met de kleine lepel van hun stem in hun rauw maar licht gestegen hoofd breken warme eieren hun ogen sluiten in genot en openen zich geel en lauw dan bijten zij in zoete inborst zure levens, zoutpilaren tot de gave meeuwen die de kust bevolken niet langer…

ik zat vandaag met Magritte in bad we rookten een kromme pijp en hij zei: ceci n’ est pas un bain hij had gelijk we rookten enkel een pijp en de hemel was blauw vannacht de rotsen zweefden als kometen bomen herschikten hun nerven en ik zei: ceci n’ est pas Jandeb…

Naast een overvolle afvalbak liggen nog wat uitgedrukte peuken, lege bierblikjes en een sinaasappelschil. Een voorbijganger, die toevallig tekenaar is, schetst dit alles vluchtig met zijn verbazing en noemt het: "Vervuilend stilleven."…

Hoog boven het wolkendek Zit onze grootse lieve heer Vanaf zijn gouden troon Kijkt hij op ons mensen neer Zijn verzinsel, zijn verhaal Ooit in zes dagen gecreëerd Maar de grote God vraagt zich nu af Waarom heeft het volk nog niks geleerd? De aarde die hij ooit schiep Is veranderd in een chaos Van Amerika, tot China En van Chili tot aan…