land geboren uit de schoot van de aarde rijzend uit de oceaan land van tegenstellingen tere bloemen in barre vlakten daarachter de stille krachten van gletsjers op de horizon stil en wit tegen onheilspellend zwart van sluimerende vulkanen land van ijs en vuur van spuitend stoom en eeuwige watervallen dreigende basaltkusten boven je…

hortende tonnen grijs, slenterend op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit;…

grauwe avondlucht zwanger van regen donkere dennen kraaien krassen de dag nog tot weemoed vlokken roet die de grijze avond proberen te rekken met hun ontheemd geroep enkele vinden een plek de rest zal wel blijven vliegen in de zwarte nacht…

gletsjers stoom en zwavel een donkere dreiging van verre sombere vulkanen en traag gloeiend lavageweld rokende watervallen eeuwig beukt wit schuim op zwarte basaltstranden onder wolken krijsende vogels op ongenaakbare rotsen bloeien kleine bloemen fel rood en paars op de troosteloze aarde eens gloeiend en trillend nu koud en wachtend…

voor een kind is de horizon onbereikbaar gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat…

Over groene velden, blauwe meren zo ver het oog aanschouwen kan, waait de wind er door je haren maakt de rust stress vleugellam Daar is water, zeeën ruimte ondanks dat de Zuiderzee is ingedamd vind ik er vrijheid en Van Ruysdael luchten in het schone Friese land.…

Terwijl de zon pan voor pan over de daken klimt strek ik mijn armen tot een oogstrelende hoogte: ontwaken in de luiheid der dagen. Ik staak mijn bezigheden voor een winterse kijk: 3- hoog maakt echt verschil. Ik vergeet mijn verkoudheid en staar pure bewondering uit over het uitzicht dat dit moment te bieden heeft. Nu mag ik sterven…

Vier wilde merries Dood, Droom, Liefde, Wanhoop, hun hoeven scherp gesmeed snijden in zang bloemetjes op jurk vertrappen en verscheuren haar borsten openen, in haar navel dansen en zij verzet zich niet kortademig niet te stillen zij taalt naar altijd meer tragiek in haar gelaat de laatste vlam in stervende stieren zij Virgen de…

Aan het einde van de middag, als de zon langzaam verdwijnt harmonieus kleuren vervagen en mijn horizon verkleint, sta ik dichter bij het leven en lijkt het of dat de tijd, die ons is gegeven, overgaat in eeuwigheid. Dan loop ik met jou over wegen. Praten zachtjes, hand in hand over liefde, over leven tot de maan de zon vervangt.…

de verre horizon gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat we waren is een waardevolle…

Gegrien beregent Ingeslepen sporen, daar boven: Modderige wolken…. Grauwerig glijdende schaduwen, Over geconstrueerde cementen fundamenten, In prille stilte. Temidden deze benevelde velden, Vol gevallen kilte: Glinsteren gewassen kiezels. Ze roepen toe als edelstenen....…

zilveren breedte onder veeltintig grijze atmosfeer wind brengt huivering in de verte daalt de hemel in schuine strepen neer versluiert de sombere toren land en lucht spiegelen in de trage stroom die drast en sombert het land verwatert en regen ruisend meevoert naar de grijze einder…

enorme bergen als slapende reuzen in zwarte woestenij van as en lava verwrongen gesteente uitgespuwd door vurige monden vertellen verhalen uit een onrustig verleden grimmige wolken hangen boven een dessolaat landschap felle stukken groen omringd door een muur van ijs rijdend tussen beeldhouwwerken van moeder natuur bekruipt mij…

In het lange en vooral rechte, kalme kanaal, rimpelt het water rustig voor de scherpe boeg uit, soepel snijdt honderd meter zwart/wit geverfd staal het water in de lengte doormidden, zonder geluid. De golfjes knabbelen aan de houtbeschoeide dijken in een loze poging het lage bouw- en weideland aan beide zijden van het hoge waterlint te bereiken…

Staarde in de leegte van veel land dat grijs getuigde van onwijsheid steeds meer een stad waar één een ander hindert in de beweging van de dag er is nog horizon onder een dalende zon soms zichtbaar in de wind met heel veel stof om die hoek in te staren maar ik zal wijzer zijn…

Zeeuwse velden! Kijk eens - zucht zij - zalig eindeloze ruimte zover ogen zien een late boer rijt z'n akker open elke portie wacht op bevruchting een enkele boom belooft rust en 's zomers boterhammen in de schaduw een sloot - de zekerheid van water - wie kan hier anders dan dankbaar zijn zelfs de toerist vergeet even zijn pijn…

Verdreven warmte door kille kieren Waar klam en vocht deed zegevieren Kraken in nachtelijke symfonie Molens Draaien stenen verkrampte nieren Verhulde pijn ontbering reeds gewoon Noeste arbeid beloond met karig loon Beeldend het landschap tot op heden Door miljoenen bezocht en betreden Zo het ware en altijd het heeft behoord Draaien zij…

Ik heb vast iets met platteland en vage torens in het verschiet van zondagmorgen. Fryslân wiid en fier, dizige boskjes en tsjerkjes en Pake dy seit dat is Wommels en der leit Lutkewierum - Friese zondag nabij verleden kerktorens nu en dan en Pake om ze namen te geven die het kind meteen vergeet maar die de oudere wil herbeleven in…

het achtergrondkoor van grutto’s en bonte pieten vult continu de weidse ruimte van weilanden akkers verrassend kromme wegen kieviten soleren nabij bedreigd bedreigend op hun beurt indringers in mensengedaante of zwart veren- pak tureluurs schieten door het beeld huiszwaluwen zwenken kwetterend voorbij onnavolgbaar acrobatisch insecten…

Koolzaad teken ik tegen de weerschijn van de aarde als eenzaam geel in ’t zand ontkiemde in een grijze toplaag die eeuwenlang geconserveerd lag in het metersdiepe donker gekanteld en gekeerd draagt deze rusteloze grond de zonzij van een natte lente een solitaire plant als brandstof van een vreugdevol moment…