In de sereniteit van het overzicht Waar beelden jouw gemoedsrust geven Natuurlijk speelt het tegenwicht Waar ogen schoonheid beleven Hier speelt geen tijd En mag liefde voor de natuur met ogen spelen Wordt het andere beeld verspreid De aarde haar liefde zal delen Hier veranderen gedachten Wordt inkeer geboren Het harde mag verzachten…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

Een herder in de uitgestrekte heide Hij overdenkt al z’n stille tijden De hond is hem eindeloos trouw Samen worstelend door de kou Oog hebbend voor het heidebeheer De dynamiek waarop hij zich oriënteert Grasmozaïeken onderscheiden In droge en de nattere tijden Zijn tochten langs de nederzettingen van weleer Een kreupel beest wordt geobserveerd…

Hij was een point of no return, toen hij in de ijstijd door gletsjers vervoerd, nu een heuvel in Emmen afrolde, the Broken Circle binnendenderde en tot stilstand kwam, zich toen onomkeerbaar positioneerde in de cirkel van zand, Wat moest die zwerfkei nou in deze kosmische dualiteit waar yin en yang het donkere en het lichte symboliseren?…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

het landschap herinnert mij niet ook al heb ik er zoveel paden betreden, mijn longen met tijdloze adem gevuld en hier mijn neus gestoken in eeuwige geur het landschap hoort mij niet, alle zuchten, soms lang geleden en zo vaak herhaald, of stelt mijn geheugen me teleur? om hier te verkeren voedt het landschap mijn ziel, het bestaat in mijn…

Diepgroene dalen met loofrijke hoven Wormstekige rotsen verminkt onbewogen Stenen verspreid als een hellingguirlande Geossificeerde vulkaancontrabande Verbrokkelde huizen, misplaatst welgelegen Onwrikbaar vergaan langs de bochtige wegen Rietzomen, kruid, vermiljoen emballage Tressen van plastic als zandsteenbandage Bronzen mensen…

Langs breed uitwaaierende wateren die onze voorouders zowel graag als zorgelijk voor zich zagen liggen drooggelegde polders Hollandse molens talrijk en standvastig bovendien met trots in de armen gesloten passen in het landelijk gewin aan ons landschap nagelaten door voltooide eeuwen gehard, houdt de tijd ons samen aan ver uitgestoken…

Een minzame, luchtige toverstaf zweeft speurend boven het hart van Zwitserland, danst met zonnestralen langs de bergwand, terwijl sneeuw vol knipogende kleuren beeft. Zij daalt, ziet hoe de mensenwereld leeft, strijkt over de steen- en beeldhouwershand. Statige muren en daken zijn omrand door kunstwerken, die de rots kwistig geeft. Het wondergereedschapje…

in dit rode vulkaanlandschap op de diepste bodem in het leegste landschap de genadeloze hitte wezenloze stilte alleen maar vlakte en in de verre verte bergtoppen deze genadeloze ruimte zo diep zo leeg zij bood hem een nieuw begin de stille maan was getuige van de glans van zijn ziel…

Veluwse beek In gemoedelijke natuur Waar rust heerst Nabij een verlaten kreek Flonkerende lichtval De beek op weg naar het dal Merels zingen Een juffer dwarrelt voorbij Stroom maar Neem het mee naar binnen Rust stroomt je tegenmoet Door zachtheid van oevermossen bevangen Kolossale beukenbomen al eeuwenoud Iedere keer voelt het beeld…

Weten te waarderen Van het aardse kunnen leren Uit de grond van haar hart Natuur waarmee jij spart Uit respect voor het leven Groeikracht gegeven Liefdevol mogen verzorgen Voor haar ben je geborgen We hebben het gekregen Al het voortspruitende leven In groeizame ornamenten Ontdaan van het decadente Zorgvuldig zijn we ermee omgegaan…

levende kustlijn van zand altijd in wording altijd aan het sterven landschap in beweging grillig ruig stelend en vretend onberekenbaar huizen verdwijnen onder bergen zand Charybdis’ wellustige kaken zuigen schepen op om ze dan weer uit te spuwen verslindende Scylla wacht sluw haar kansen af niets niemand blijft gespaard in dit…

Bergen als bultruggen. Hellingen waar je een tor wordt, stilte hoorbaar toeslaat, tijd vlug weggulpt langs watertjes... Je nadert een persoonlijkheid. Stapvoets voer je een gesprek. 'Het is goed om hier te zijn.' (Beamende kreet van een lammetje.) 'Je wil er gretig tegenaan, hè? Let wel: winden krijgen vat op je. Ik kan wel tegen wat…

het hart van de storm een oceaan van wachten slaapt zonder wolken houtduiven koeren droever dan mensenverdriet de boom zucht ruisend een heldere pijn in oude zielenlagen het gras nat en zwaar iemand wil schreeuwen een stem met honderd kelen zo luid en zo bang…

dwars door boerenland de zacht stromende beekjes de aarden wallen lijnvormig landschap dijkjes begroeid met bomen geborgen dieren wapperende was knotwilgen en klaphekken een lang verlangen…

Kijken naar buiten het zomerlandschap vertoont als een ansichtkaart . Wanneer jij zomer met open armen ontvangt waarin ik me laat meestromen op zijn golven om zo zijn kracht te voelen, ten volle te kunnen genieten van al de pracht of even een stilte opzoeken tussen het geruisloos en geluidloos in jouw oneindig uitgestrekte. Gepaard met…

Aan de Oosterschelde dichtbij verstreken getijden toont haar oude aanblik kracht om wind en stoom af te blazen, de droge Scheldemond zij behield een dorstig gevoel, eerder rijk gevuld met water rond het verdwenen getijdenrad na drooglegging ontbrak vloed aan de nood om nog te stromen, effende voor menigeen het pad om heden daar veilig…

onder de oude olmen staan ze stil doen een stapje terug uit het landschap in de verte blaft een getergde kettinghond zwermen kraaien spatten op hardhandige westenwind beukt door de bomen door de weerloze lijven op deze verloren plek het stillen met zachte woorden een rite in grondtaal ze gaan het landschap in kraaien zwermen…

Wat ziet mijn oog toch graag de wolk aan gindse kimme gaan Doorkliefd slechts door de hoge boom en torens die daar staan Gestut door bergen staat het al op hoogtes onbekend En blauw en eindeloos de lucht waartoe de rots zich wendt Wat zie ik graag, wat voel ik graag de berglucht en de regen De oude huizen roodbepand, zo kalm en welgelegen…