Vingerbewegingen allerhande gebarentaal spreekt als in een stomme film Vingers, handen ze kunnen vouwen vingertoppen warm en koud... wijsvinger op de mond even een stil moment Krommen neerwaartse beweging van deze vinger kom kom kom trekvinger bij het schieten pif poef paf de duim omhoog in het bevestigen de middenvinger opgestoken…

De hoed die de scheiding der wegen alsmede de niet meer te lokaliseren middenberm tegen zure regen beschermen moet de mycologische sporenuitval de alles in één klap verwoestende aan het zicht onttrokken rapunzelklokken is de paddenstoel, het noodzakelijk kwaad als beschermheer, patron tegen wat zich voltrok als salomonsoordeel…

Mijn handen dwalen Over jouw fluweelzachte perzikhuid, Onder ’t zacht gefluister Van bladgeritsel In de frisse d’ochtendbries. Het zonnetje gloort over de rand, Verlicht jouw buitenkant, Onder de warmte van mijn hand.…

Vandaag is het de tweede van de tiende niet omgekeerd, meneer, dat is een dwaling mij neem je echt niet, zei ze, in de maling de tiende van de tweede ben ik jarig i.e. anno tweeduizend zesentwintig dat is een dinsdag, in het jaar des heren deo volente, zonder koek en larie want eerst komt nog die louwmaand januari dan wordt mijn lederhuid…

Ze fluisterde in mijn luistrend oor, Er moet meer worden gevrijd, Het is echt de hoogste tijd. Ik zei, pardon, versta ik u goed? Ja, zei ze, ’t is nodig, het moet, Er wordt te weinig vet verbrand, Te weinig endorfine aangemaakt, Men wordt dik en chagrijnig. Ik vond dit wel ’n wijze raad, Stelde ’n publiekscampagne voor, En voegde…

Verdwalen in stilte er zijn bomen er is wind niemand die iets vindt Niemandsland Daar vind ik stem geluid van binnenuit luisteren alleen maar luisteren…

Je mag klagen en voor mijn part vloeken... je longen uitschreeuwen in het Renkumse woud, de Colmschater heide de bossen van Deelen met z'n verdomde schapen en wilde zwijnen roeken en kouwen en kleregeiten martelende marters en schuchtere reeën lukraak om je heen slaand naar skinny dive nimfen en vluchtende vruchtbare maneaterfeeën…

We dragen mondkapjes terwijl zij bezig is en ik mezelf zie veranderen, verkleuren tot een superwezen blauw als een godin het verval van mijn lichaam goed gecamoufleerd schijnbaar weggetoverd Wat laat ik zien in deze huid? Mijzelf, bijna aanraakbaar? Voor vreemde ogen kan ik niet intiemer zijn…

'Hoe sta ik er nu voor, dok, leeft u nog?' "Kom bij u, heb geduld, de interpunctie van 't radiologisch pathogeen proces der lymfocyten in een biopt fles was tijdelijk out of order in hun functie maar xal u antwoorden, xoekt voor u uit..." Intussen groeit, nog tijdens 't belconsult aldoor mijn quaal met groeiend ongeduld maar ook doks…

Het orgasme is een aangename overgave van liefde het lichaam en de geest.…

Mag ik u even interbumperen mijn timmermansblik en het spitzengefühl mijner vingers vertellen u haast evenveel als een echo een pet- of een mri-scan hoe u eraan toe bent althans momenteel in uw status quo sanitatis qua maag darm en nieren hart longen en klieren uw pancreas alvlees en derma epitheel: wat ik voel is een stralend…

Vandaag hoor ik meer over hoe en het wat Over omega alfa en sigma Maar het blijkt vreemd genoeg een enigma Ook zij tasten in een zwart gat Ze willen de hoed en de rand En van de kous ook het naadje Ze zeggen we gaan tot het gaatje En sturen me dwars door het land Nu wordt het het almc Daar hebben ze meer expertise Op een deelgebied…

De aarde, zon, maan en sterren, Geven mij veel vreugd, Familie, vrienden en bekenden, Geven mij ’n fijn gevoel, Maar wat ik mis is ’n liefdesnest, Ik al zo lang ontbeer, Ik lig alleen ’s nachts in mijn bed, Elke nacht weer en weer. En toch ben ik ’n tevreden mens, Alleen dat ene ontbreekt, Verder is er niets ik nog wens. Als ook…

Jij raakt mijn gezicht strelend aan, heel even maar -- en toch duurt het lang.…

Mijn armen, polsen en handen voelen als moegestreden soldaten willen alleen, ja alleen vrede toelaten voelen wat aanraken doet op plekken van ‘t lijf en dat doorstromen laten…

Twee wezens, uitgeteerde lijven Waarmee ze elkaar warmte boden Twee menselijke bijna-doden Van vrees zien zij elkaar verstijven Volwassenen, vel over been Een laatste kus, meerstemmig huilen Niet langer samen kunnen schuilen Door wat voor kort onwerkelijk scheen Niet meer lichamelijk aanwezig Bruut weggevaagd, intens gehaat Zijn ook…

Haar handen openen zich naar het hemeldak zij groeien naar de lucht. Haar onbevangen mond proeft zinnenstrelende smaken van oneindigheid. Het zonlicht koestert de hongerige huid haar ogen volgen een vogelvlucht. De onverstoorbare tijd verlaat de zomer het tanige lijf kromt zich nu de winter komt. Zo bedachtzaam stromen de woorden uit…

hoe rekbaar ben je, bast waar je in huist hier voel je heel zacht aan, op andere plaatsen harder plooien op plekken waar je ze liever niet ziet er valt geen ontkomen aan het fysiek blijft ongrijpbaar toch belangrijk daar huist de ziel die je doet stralen als een dagvorstin zodra ogen elkaar vinden nog voordat vreemde vingers jouw pantser…

met mijn hoofd dicht bij jou luister ik naar je gemoed is het een merel die fluit of zijn er blaffende honden het ruisen van de zee of huilende wind laat het de lach van het kind zijn dat jij was als je danste en sprong en aftelrijmpjes zong aftellen doen de jaren herinneringen tellen op soms wel soms niet dingen van…

Sleets, met meer mot van rot dan fleur van vlinder in steeds maar minder ver verschiet weet ik bij leven en bij machte van die zachte Dodendeur bitterzoete pil van allerlaatste vrije wil voor dan en voor daar ginder maar nu nog even niet.…