rustig draaiden dromen je ogen naar binnen ontspanden spieren in je gelaat tot een vredig resultaat nog krampte er onrust waar de balans zich nog niet goed heeft gezet naar het feest in je geest in later praten vertelde je waar jij was geweest de deur van hiernaast stond uitnodigend open jij bent naar binnen gegaan in het toch…

Ergensooit bestaat niet in mijn leven ? dat duurt maar een seconde tussen talloze anderen. Maar in mijn geheugen wachten voorbije dagen tot ik hen weer opzoek en in mijn slaap keren nog oudere seconden naar mij terug: een monnik stilletjes biddend in zijn donkere cel; een piloot in paniek, zijn vliegtuig brandt; jouw omhelzing die…

Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……

tussen de blauwe basten van een winterbos stonden we daar kopkluivend klinkt zo smeuïg tegen de bleke berken blote billen haar kerndier een scarabee en ik een stinkzwam dippend doodshoofdaapje nooit noemde ik haar liefje en schampte niets dan het oppervlak ik rustte mijn ballen en liet haar ruiken dit ben ik lekker spelen vond ze dat…

haar ogen schaduwden nog licht waar donker het alleenrecht had zelfs het zwart van duister bezat zij kierde opening en stroomde vol lef binnen in wat nooit zichtbaar was al vanaf de allereerste dag hier had de schepping zich ontbloot zonder pottenkijkers uit de donkere schoot van het universum…

Iets wat je bezig houdt.. Wat blijft malen Bijvoorbeeld dat je man iets Met je vriendin Of iemand die je juist hoog inschatte Je besteelt Je kind dat altijd eerlijk is, of dat denk je Iets achterhoudt voor jou En jij maar malen En dan plots, Je doet de deur open Ineens beseffen Dat zoiets heel menselijk is Ineens dat!…

De nooit ingehaalde tijd geeft nieuwe tranen door, als voortschrijdend inzicht, omarmt de toekomstige achtergrond in een teken of in een oneindig woord, wel of niet vermomd vervormd zich niet door onbetamelijkheid zonder vooroordeel in een zwijgend of een ongeschreven woord en zin, nog onbekend voor iedereen die het horen wil…

Voel de sereniteit tussen de nevels Waar de heide in rust wordt geëtaleerd Jeneverbessen als mysterieuze lakeien Het landschap gedachten confisqueert Laat de nevels maar spelen Waarin jij je rust mag delen Vergeet er wat je vergeten mag De stilte die je las en zag De herfst speelt in fijnmazige raggen Waar de dauw met heidestruiken speelt…

Ik ben het universum, net als jij; broeders en zusters geboren uit het Gouden Ei. We omspannen het heelal: alle duister, licht en tijd; waar jij bent daar ben ik ook in eeuwige verbondenheid. We zijn de vissen en het water, de vogels en de lucht, de Aarde en al haar planten, zowel boom als vrucht. We zijn de passie van de liefde,…

was het Wessinghuizen of Ter Walslage waar wandelaars wonderlijks zagen een boerderij in vroeger dagen afgebroken er was alleen struiken en gras in de schemering kwamen stemmen schuurdeur die piepte rammelende emmer vrouwenstem riep de kinderen die speelden op de deel de dorsvlegelslagen knarsen van een wagen een blaffende hond boerderijgeluiden…

In een late schemering, in een voorwereldlijke vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een innerlijke omstrengeling van vele herinneringen. Niemand beloofde hen de appel uit de boom van kennis, geen angst en geen macht maar wel het wegtikken in de schors van een vruchtbaar hart die aan elkaar…

Hazelaars, heilige bomen staan rond de bron van vijf stromen; ze dromen met elf en zalm. Drink van stromen en bron, word wijs, en inspireer de ziel z'n reis als kraanvogel; grijs en kalm. Zoals het is in Andersland, zo is het ook aan deze kant: Wees open voor de vijf zinnen, open voor gevoel van binnen bij beminnen en streven. Zo zal…

Onweerlegbaar in bescheiden termen gaat ze liggen elk kwartier in schaars geklede wegen van het schaduwbeeld sta ik gedompeld in haar krijt, wat klinkt in onvoorzichtigheid te besluiten, want de gekozen draad ben ik weer kwijt maar zij draait er middenin, zij keert zich van de binnenkant naar buiten , er bestaat geen enkele weerstand…

Ik voelde je weet niet waarom Koos kleren vroeg de spiegel of ik er zo uit wou zien Weet niet waarom En daar belde je En meldde je Dat je langs en wat tijd En wat onderhuids Je stond in mijn kamer en ik voelde meteen en zocht het onderhuidse waarvan je niet wist waardoor Het mobiel als tussenpersoon Maar je liet het los, nam…

misschien dat de reiziger reist om dat te vinden wat hij hier niet meer ziet thuis is zijn blik als die van slechtzienden zijn de ramen van z’n huis afgesloten door blinden reist hij eigenlijk daarom? Om zichzelf weer helder in een ander daglicht te zien? Ligt waar de reis hem brengt een voelbaar contrast misschien dat hem…

Waar de levensraderen van wieg tot zelf gedolven graf, ratelend de aardkorst raken ontspringen heerlijke bronnen spinnend lispelt het water, opgeschreven als heldere verhalen waaruit de liefde als spelend kind in werd geboren, soms vertragend in de koelste meren, daarna de versnelling tot aan een waterval, het spat uiteen, het is overal…

op een herfstige avond hoog op het reuzenrad was een meisje aan 't verdrinken in haar tranen van verdriet. geen mens had iets gezien maar wel een vogel die kon praten vroeg het meisje wat er was. ze zei : – ik ben geen ster en zal er nooit een worden maar, hoe kan ik de maan aanraken ? – de vogel vroeg verbaasd : – waarom ? – het…

de speelman zit nog op het dak hij knipt de maan mooi middendoor het blauwe licht zal blijven de trouwerij gaat door buurmans kater zit naast zijn staart hij vraagt de bruid opnieuw ten dans en na het liedje Yesterday mauwt zijn hart in diepe smart: nooit waren ooit die goeie Beatles in ons lieve vaderland de speelman klaart aldra…

Samen draag je licht – al zie je ‘t zelf niet; het straalt voor anderen nabij en veraf. Samen draag je licht – het wijst een weg die je zelf niet ziet nabij en veraf. Samen draag je licht – een toekomst wenkt die er zeker komt nabij en veraf. Samen draag je licht – maar in aarden vaten die gegeven zijn nabij en veraf.…

van veel vlinders vogels bomen en bloemen ken ik de namen niet net als van al die naamloos mooie vrouwen die ik al genietend zie ik hoef ze niet te benoemen mijn oog vertelt me wel wat het ziet en gaat mij dat in beeld toevertrouwen hun schoonheid ontsluit in mij een geluidloos lied gecomponeerd met de prachtigste niet bestaande…