3.740 resultaten.
Avondrood
netgedicht
4.8 met 24 stemmen
193 voorzichtig brak
het water licht
van de zon
sproeide nevels
van omrollende
golven hun
kleine
regenboogjes in
vele kleuren rond
die dansten op
het oeroude ritme
van eb en vloed
waarbij het
donker rode bloed
strakkend wegliep
in een
spiegelgladde
horizonvloed…
Wintersneeuw
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
488 Ijs- wielerpistes
schaatsen
fietsen op de hei.
Ijswater Ijsberen
opwarming van de aarde.
Ijsschotsen uitdunnen, uitsterven.
Oostendse garnaalvissers
winters in badpakken,
jaarlijks walvissen,
zwemmen in 't zeewater
zich ijsberen wanen.
Sleehonden verwachten puppie's
selder prei aldus pret
Kristal nachten
rijm op de ruiten,
champagnekurken…
Het stille meer
netgedicht
2.2 met 8 stemmen
428 Een meer bevangt mij
haar rust neemt mijn adem in
reflectie nabij
Langzaam strekt het water zich uit als
een spiegel van eindeloze lucht, waar wolken zweven
in een zucht van wit en grijs. Oevers buigen zich naar hun eigen
spiegelbeeld, terwijl riet zacht ritselt in de ademhaling van onzichtbare wind.
Aan overkant sluimert het bos, wachtend…
Voorjaarszon
netgedicht
4.8 met 24 stemmen
198 nog wist ik
ze staan
hun kleur en
schaduw waren
niet vergaan
na lente's zoen
ze bolden in
wit en spruitend
groen net iets
boven de warm
vruchtbare aarde
van toen
waar ook de
bruine randjes van
de scherpe winden
nog charmant
verdoezeld hun
plaatsjes vinden
na dagen mist
zijn de knoppen
eindelijk gezwicht
voor het warme…
Wanneer licht zich opent
netgedicht
2.2 met 4 stemmen
426 IJle lentelucht
knoppen trillen op de rand
licht breekt door de grond
Wind glijdt teder door takken die
nog dromen van winter. Hun knoppen trillen op het
randje van openbreken alsof ze zich nog niet durven toevertrouwen
aan het bleke licht dat zachtjes over de akkers strijkt en de koude grond verwarmt.
In de sloot weerspiegelt zich lucht…
Herfstwandeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
188 O, wandelaar die zijn eigen pad bewandelt,
zonder zoeken, zonder zien,
is al verder dan de angst,
de weg heeft hem verlaten.
Beter is het antwoord van de echo
dan de lokroep van een verre reiger,
want de echo heeft allang gehoord,
de vraag die nooit werd gesteld,
zoals een blad de wind kent voor hij waait.
O zachte stem, dat fluisteren…
De lente ingesneeuwd
netgedicht
4.7 met 26 stemmen
202 ze praten
laten hun
takken kraken
door de strenge
vorst die samen
met de geel rode
maan meester
zijn in het bos
waar kleine kale
takken nog nooit
zoveel sneeuw
hebben getorst
beneden kraken
voetstappen
op de harde
bovenlaag
duidelijk hoorbaar
evenals de vlucht
van dieren gestoord
in hun winterslaap
maar die zijn weer
snel…
Deze godvergeten negorij
netgedicht
3.4 met 40 stemmen
208 winter heeft nog nooit
zoveel doorzichtigheid
gevroren in deze lange
waterkoude nachten
hij rijpte in de kleine
uren nog zijn forse
witte uitmonstering
onzichtbaar voor
hen die op weg en pad
nog niet goed wakker
zijnd minder hebben
opgelet de pet te diep
over de de ogen tegen
de kou hebben opgezet
het is dan helaas
te laat en slechts…
Waar de stad ademt, zingt hij
netgedicht
2.5 met 27 stemmen
245 Klein in de tuin, fris
vliegt snel tussen takken door
zingt zijn lied voor jou
Tussen dakranden en scheefgezakte
schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse
grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels
en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestige goten en verweerde baksteen.
Hij zingt niet om…
Sneeuwklokje
netgedicht
4.0 met 63 stemmen
318 Er was er eens... een sneeuwklokje
Een bloempje teer en wit
Die wil zo graag de lente in
Moe van de winterzit
Een winter koud en nat en grijs
Ze hunkert naar de zon
Oh als die maar eens schijnen ging
Oh als dat maar eens kon
Zo'n dag waarop je warmte voelt
Van gouden zonnestralen
Waarvan je weet dat het bestaat
Niet enkel in…
Stemmen van de natuur
netgedicht
2.8 met 14 stemmen
243 Stilte in de lucht
de bomen fluisteren zacht
golven dragen mij
Lucht ademt rust, de wind
draagt een fluistering, strijkt langs mijn
huid en raakt gedachten die nog dwalen. Bomen bewegen
traag, hun schaduwen reiken naar mij, als handen die troosten en zoeken.
Zon verwarmt, maar haar licht
voelt een zachte storm, een aanraking die
iets…
In oase frisgroen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
200 zij zongen
het lied van
lang geleden
in de goudgeel
brandende zon
onder het voegen
van de muur
die met grote
natte doeken
goed werd
afgeschermd
tegen de te snel
drogende wind
en intense hitte
aan de trillende
horizon lijnden
andere huizen
en koepels zelfs
een kleine minaret
verhief zich in
oase frisgroen
daar donkerden…
Schrik
netgedicht
3.7 met 13 stemmen
494 Voor- en najaar onweer
bliksemschichten
bangelijk ontzet
noten kraken
schrikbewind
mamamia
temperatuurschommelingen
mentaal ingedrukt
foob-gedicht
Schrikbarend geboren
binnensmonds verwoorden
vallende klanken
't Evenwicht doet wankelen
eivolle krenten
schrikwekkend ontwaken
gewichtig keffen beweren
vreesachtig vleselijk beleven…
het laatste licht
netgedicht
3.2 met 5 stemmen
258 ik ga door ochtendgrijs
en voel de zachtheid
van het land
daar komt het licht
de dag rolt uit
in klare taal
ik wacht
totdat een enkel schaap
nog blatend op de dijk
met mij verwacht
de najaarsnacht
dan vang ik hier het laatste licht
vanavond
is de zomer ook van mij…
Voorpret!
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
334 Ze zijn weer uit de grond!
De allereerste sprieten
Kom lui het is genieten
Ik spring al in het rond
En val haast op mijn kont
Maar wat kan mij het bieten
Ik laat dit feest niet schieten
Al ben ik blauw en bont
En snoer je mij de mond
Ik ga ze nu begieten
De pasgeboren sprieten
Die houd ik graag gezond…
Lijfelijkheid
netgedicht
2.4 met 5 stemmen
303 Aarde onder voet
wind fluistert door het leven
adem van de boom
Mijn huid volgt de lijnen van de wind
de aarde ruikt naar regen, mijn voeten de aarde
omarmen. Onder de zon bloeit mijn lichaam als een bloem
mijn adem mengt zich met de geur van de bossen, warm en zacht.
De aarde kust mijn voeten, de lucht kust
mijn gezicht mijn hartslag…
winterpark
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
318 het heeft gesneeuwd in het park
banken heten nu wit
grijze boomtakken verspreiden
gedempt gotisch stille taal
nergens hoorbaar.
een kartuizer zou hier gaan
in witte pij
zorgvuldig de getijden biddend
die herinneren aan zijn cel
een doorlopende stilte.
vermoeden van bestaan
adem die witte ijsbloemen
op het glas draagt
zonder tegenspraak…
Domus
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
264 het eerste huis
is mijn gemoed
daar woon ik
met mijn dromen
het tweede
daar staat mijn bed
de tafel
en een kast vol herinneringen
mijn derde huis
is de planeet
een mooiere woning
is er niet…
De ontwaking van de natuur
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
232 Zachte zon breekt door
vogels zingen nieuwe tijd
lente wekt de grond
Winterzon ontwaakt langzaam aan
de horizon, haar bleke stralen breken door de
nevelige ochtendlucht. Een blauwe hemel ontvouwt zich boven
het stille landschap waar de natuur nog verborgen ligt in haar ijzige omhelzing.
In de vroege uren, wanneer wereld
gehuld is in een…
Een klein fortuintje
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
238 het is mijn
seizoen de
lente die
opkomt als
een bloem
kleuren en
geuren die alles
zachter maken
in aromatisch
voorbijgaan
zo ook de
aantrekkend
dansende wind
die alles even
aantrekkelijk vindt
die ook groeit
en pittig zal
aanwakkeren
na een lange
stille mistige rust
die de lente
in blad en steel
in groeispurt naar…