lente heeft de boom getuigd met schitterend blad breed vertakt staat zij te pronken een monument van kracht toch is de stam al licht gebogen als dank door vriend de wind buigen als een kind gaat beter in de jeugd als souplesse het nog wint er zijn geen breuken vastgesteld jij wordt weer mijn zomer held…

ik heb je lief lief Madelief ik kan aan niets meer denken dan aan mijn mooie hartendief die liefheid staat te schenken je maakt me blij waanzinnig blij je laat je volop vinden maar laat me van nature vrij ik hoef me niet te binden…

Er bestaat geen vaste grens tussen zee en zand een blinde glasblazer stuurt de golven op weg naar adresloze bestemmingen ongeschonden komen ze zelden aan voor nabestellingen heeft hij lucht genoeg warrige wolken glijden tegendraads over het dun bevolkte strand waar pandjesjassen in waggelgang ronddolen - aan hun rekken ontsnapt - de…

dat ik fantasie ontmoet in wolken feitelijk vergeet dat het wolken zijn ligt het aan mijn brein en de volle wijn welke overdag de lucht bevolken? nee, overdag raak ik geen druppel aan behalve dan als regen mij passeert hetwelk mij van nature is geleerd verbeelding overkomt en heel spontaan de lucht ontpopt in menselijke staat zal er toch…

na overgave ingesloten waar tijd geen rol speelt de zee heeft gegeven ontzout en verwaterd versteend…

sering o seringen ik wil je bezingen of je roze bent of paars bent of wit jouw naam wil ik noemen jouw trossende bloemen het aroma het zoetste bezit sering o seringen van jou wil ik zingen in je geur in je kleur klinkt een hit…

Ontelbare treinen zijn over deze biels gegaan. Dit hout diende een kwart eeuw lang in onze tuin. Straks wordt de stort het einde van zijn bestaan. Maar van dit rottend hout zal ik geen afscheid nemen, want kringlopen voltrekken zich wonderschoon nabij. Aan dat wonder zullen ook wij eens ons leven geven.…

Het bos glanst, is dof: zon en schaduw krioelen als vlekjes dooreen. Onder de bomen bedekt verzonken schemer een slingerend pad. Bij zijn laatste bocht noodt wijd licht tot snel voortgaan, dan vragend stilstaan.…

Door haar eigen geest te geven. Zo bezielt een peuter dode stof. Met de ziel die haar natuur is. Een afgedankte pop gaat leven. Schrijvers inspireren boeken. Gepetto begeestert Pinokkio. Schilders bezielen doeken. Zonder ziel gaan poppen dood. Bezieling maakt mensen groot.…

Bomen waaien zacht: druppels vol bloesemgeuren zweven naar ons toe. Een merel kruipt diep in de paarse seringen, kijkt bedachtzaam rond. Groene bolletjes aan de vlierstruik houden wat onnoemelijks in.…

Langzaam rijdt de zomerwagen vroegtijdig de lentedag binnen even kijkt de warmte verrast op maar sterkt zich daarna weer lui uit op het fluisterende zand de wagen lost het heilige geel en verse oker uit verre dalen de wind zwiert de maankleuren in tovercirkels en reepjes plezier als een tekenblad hangt het zand in dwergduintjes tegen…

Hoor het licht vallen op de velden, het verstrijken van tijd zacht schuren. Zon schildert in het voorbijgaan kleuren in de bomen. De lucht staat strak blauw zonder een woord te laten vallen. Zelfs de vogels vliegen geruisloos. Luister, dit is stilte.…

Harde winterdagen hebben het zonlicht omgebracht het oog reikt niet ver het zicht is lang geleden met de zwaluwen vertrokken ergens waaien als duistere banieren ruwe manen in de poolwind vlokkerig buitelt de nacht over de vlakte alles valt stil in onontgonnen werelden dan raken de muren behaard traag bewegen ze zonder te scheuren naar de…

is leegte te vullen zoals het wad menselijke sporen kan verhullen met een krachtig hart in eb en vloed een meeuwenveer met sterke pen beschrijft de strijd zonder grenzen op het slagveld van het leven dat altijd winnaar is van eten en gegeten worden cirkels haken in en sluiten met op ieder niveau andere gebruiken tussen zand zee en…

Er rotten peren onder de perelaar hoe twee paarden staan te ogen…

sorry, excuseerde zich de winter ik dacht dat het al lente was? het kan nu wel wat minder ondanks groei van het gewas de zon schaamde zich dood gaf te vroeg zijn warmte af en geeft zichzelf vrijaf mensen kleden zich te bloot regen vindt de grond te droog het wordt tijd voor wat gespetter dus de wolken hier omhoog dijen uit naar iets gezetter…

Ik zie een witte vlinder op een grote, roze bloem en ik luister naar een merel, ze neemt me even mee naar toen... Ze fluit haar mooiste lied, waarvoor ze hard moet werken, maar mensen hóren haar vaak niet, die zullen het nooit merken, dat als je niet even stilstaat bij wat er ook gebeurt, je leven achteruit gaat en langzaam donker kleurt…

Gisteren waarde zij in de bergen rond met haar kin gleed zij over richels met haar neus kietelde ze de bomen en elk oog volgde, voor zover mogelijk beek en stroom naar hun oorsprong terug Glimmend liet haar voorhoofd bijwijlen de bergen in tweevoud aanwezig schijnen en waar haar zwetend aangezicht wat al te morsig was geweest liet zij haar…

De meidoorn bloeit al sneeuwwit in de haag en ik er maar kijken naar…

wat een armoe zoemt de koningin de korf is zowat leeg er druipt te weinig honing in waarschijnlijk door de slechte bijenstand en wordt het ook steeds linker voor de imker moet hij straks zijn hand ophouden bij de bijstand…