Verplicht stil. Binnen roept de bakker mij in zijn etalage. Kruidvat biedt 3 halen, 2 betalen bodylotion voor onder de douche. Volgend jaar val ik stil aan, koop ik bevrijdingstompoucen voor hen die vielen.…

Ze ziet zichzelf weer in de schouwburg op vaders arm, de drukte, het geroezemoes weer thuis strijkt moeder stil wat kleren één koffertje maar, alleen voor haar? nee, wij komen later schat, ga nu maar er kwam niemand, ze was alleen en wist niet beter dan dat het ooit voorbij zou gaan. Hij ziet zichzelf weer in de lange rij een jochie…

Niet te bevatten, niet te geloven, niet in te schatten al die zinloze oorlogen. Niet een plaats te geven, niet te kunnen begraven, niet te mogen rouwen, of simpelweg naar de laatste rustplaats te dragen. Niet te begrijpen, niet te snappen, vijf minuten stilte is alles wat we kunnen. Onbegrijpelijk…

Mijn gedachten, mijn woorden en op papier herleeft mijn moed hier binnen ben ik van mij en mij alleen met al mijn liefde schrijf ik mijn dierbaarste bezit tot een boek en mijn dromen nadrukkelijk als verlangen. Voortleven zal ik, ook na mijn dood!…

de stemmen die verstomden in de mist steken zo nu en dan de kop op zij dansen als vlinders over het verlaten veld vol verhalen waar zij eens thuis waren al was dat maar voor even…

(Menig machthebber is een misantroop) Met de mimiek van een versteende natuur waarbij de zwarte lucht zijn harde grijns verpulvert Met de thermiek op het laatste uur van krijsende vogels die in vlucht cirkelen en die zich in duister hullen kruist hij zijn armen met illustere blik Zijn ogen branden een gat in de dag als gloeiende kogels…

in wederopbouw zijn zij uit beeld verdwenen toekomst dooft stukjes verleden herdenken met oranje tintje heraldiek en romantiek de stoere jongens van het pintje vrijheid is ons hoogste goed gebleken maar de zekerheid is wel gesleten langzaam zijn zij weer tot leven gekomen gezichten uit mijn dromen namen krijgen nu een stem angst…

Herinner u de koeriers gedurende De tweede wereldoorlog jaren; Die op een krakkemikkige fiets, De verspreiders voor de illegale pers waren. De mensen van Vrij Nederland, Parool en Trouw Waren onder levensgevaarlijke omstandigheden Voor het verzet met hun drukpers in touw. Zo kon worden gedrukt wat tijdens de tweede wereldoorlog niet mocht…

Wat zou het mooi zijn als de doden hun verhaal zouden kunnen ver- tellen en wij mensen allen aan oorlog paal en perk gaan stellen alles valt enof staat met niet meer dan dat ene woord respect Eerbied voor de wereld en elkaar waarom oeverloos oorlogen om iets dat uiteinde- lijk niets...? Hoewel de tijd vaak als zon en soms als maan…

de deur van het paviljoen gaat van het slot de kleine jongen onrustig hart waar is mama? gespitste oortjes waarom is het zo stil? tasten naar geluid kleine voeten schuifelen aarzelend het laatste stukje van zijn vogelvrije leven in stil opgesloten is mama boos? in zijn laatste kamer de moeder wacht uur na hartverscheurend…

het was bomen bloeiden berken stonden in blad weilanden leken op een uitgestrekt groen tapijt waarop de zon gul en warm haar licht strooide bovenop de heuvel van het beukenbos schitterde een uitbundige eik haar bladerdak was een troostende moeder die bescherming en verkoeling bood aan wie geborgenheid zocht het werd het beukenbos…

uit het halfduister doemde zijn silhouet op: mijn geketende vader dichterbij kon hij niet komen de doos van Pandora boordevol met onmogelijke verlangens bleef hermetisch gesloten het leed zou te groot zijn we stapten over de valkuilen van onze zwijgende harten in een beschermende stilte vloeiden we samen ik kwam hem zoveel later…

Om van A naar B Te komen is voor Een slak nog geen Vanzelfsprekendheid, Want er zijn onderweg Onnoemelijk veel Hindernissen die met Het tempo van een slak Genomen moeten worden, Tegen de tijd dat ik In B ben aangekomen is, Als ik om me heen kijk, De halve wereld verwoest, Een bevolkingsgroep uitgeroeid - Het enige dat…

'Ik ben Anne Frank', zei ze, Een meisje met sluik zwart halflang haar. Het spoor naar Bergen Belsen kent voor argelozen En voor hen die beter wensen geen reden voor gevaar. Het spoor dat voert van A. naar B. Is efficient en neemt alle reizigers met zich mee. Reizigers in een oorlog Op weg naar hun ongewisse lot. De werkers voor een betere…

nog staat een raam te klapperen waarin gordijnen scheuren door glas hoorbaar sijpelt dood en stilte uit een wijk die ooit springlevend was een beeldverslag van slachting die toen gaande bleek gaat achteloos voorbij shots vol ellende zijn er tientallen op rij met de knop omzetten denken ze gelukkig zijn wij daar niet bij…

ik heb de oorlog niet meegemaakt (mag mij gelukkig prijzen) maar heb mijn vader er over horen vertellen na verzwegen jaren met een snik in zijn stem hoe hij verplicht tewerkgesteld in Duitsland naar zijn jongere broer Theo heeft lopen zoeken en na de bevrijding met lood in de schoenen huiswaarts moest... die leemte heeft zijn sporen…

De mensen zien mij van ver. Niet om mij Maar om mijn gele ster. In de verte klinken de laarzen, Schreeuwen de monden hun holle frasen. Ik ga mijn weg mijn straatje om. Ik ben te veel in het nazi-dom. De mensen zien mij van ver. Niet om mij Maar om mijn gele ster. Zij zijn bang voor de klikkende laarzen; Zij zijn monddood door de holle frasen…

De hitte van de strijd verleidt tot daden, alsmaar grootser. Met elke treffer, elk raak schot dan wordt de blik ook alsmaar doodser. Maar bij de held, die feestelijk is ontvangen blijft daarna die éne vraag maar hangen: ik heb mijn hart en ziel gegeven maar hoe moet ik nu verder leven?…

ben de angst voorbij schiet ik hem nu of doodt hij later mij voor even rust in de kapot geschoten huizen waar het sterft van de muizen eten en drinken zijn de eerste behoeften in het sluipend bewegen om te overleven de idealen zijn vergeten in het stinkend vuil waarin wij al weken zweten afgestompt in primitief ageren branden wij…

In zo’n vermorzelde stad kon je Bijvoorbeeld zitten eten Met steengruis op de rand van je bord Als je geluk had En eten En van het bord was allicht een schelfje af…