De avond valt in duisternis op aardse zwarte gronden er ligt een diep verlangen in het nabije landschap een stille hunkering in dorst naar regen sobere onbestemde nuchterheid tekent zich af met het donkere silhouetten van bomen begrenzen zoete fantasieën jouw lucide dromen reizen met raven, wolven en vleermuizen in vertrouwd…

Een donkere trein rijdt ratelend over wissels door de diepe nacht en volgt vervolgens het lange spoor een man reist alleen in een coupé er is niemand die hem verwacht waarom dan reist hij toch door een koffer torst hij met zich mee gevuld met versteende tranen hij werpt blikken uit het raam hij ziet slechts een zwart gewelf met daarin…

De landverhuizer bouwt in de binnenlanden van Australië zijn schip in de tuin: een Lemsteraak Er valt daar geen water te bekennen hij is zuinig met woorden deze man alles gaat voorbij het verleden blijft Ze is beeldschoon maar moeilijk in de omgang varen met een aak is zwaar Deze dame vecht gewelddadig met opstandig water ze duwt…

Het hek van Slot Bommelstein staat wijd open, waar twee vertrouwde vrienden doorheen gaan, de vroeg roepende schitterzon verstaan om zich aan hun lezers te verkopen. Zie heer Ollie kaarsrecht luchtig lopen, met wandelstok zwaaien, op de grond slaan. Een licht handtasje trekt blij denken aan, doet op een verlichte reis hopen. Achter hem zeult…

ze voelt het zand dat dagen later in haar schoenen schuurde ze ziet de boomtoppen die geluidloos voor de ramen wiegden ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger stonden ze voelt de armen van haar moeder voor even het kind dat ze ooit was…

van gisteren via vandaag waait de wind van de tijd van ooit overal en nergens naar eens in de toekomst dat wat nu geschiedenis is het toen en nu verbindend voedt ons denken en doen tot een inzicht voor morgen…

Als je naar schaduw snakt drakenbloed wilt oogsten vaar dan naar Socotra Zie hoe de oceaanmist over de Socotraanse toppen jaagt hoe lange puntige bladeren zich aan neveldruppels laven Staar vastgenageld in het drakenbloed-bomen-bos naar de ontzagwekkende reuzen getooid met brede dichte kronen terwijl de klei zompig aan je schoenen…

ik reis en kom voorlopig niet aan weet waar ik naar toe zal moeten maar ken de weg niet en het echte doel en zal als ik aankom het waarschijnlijk ook nooit weten doe ik boete? deze reis moet worden gedaan door iedereen daarom reis ik die van mij zoals behoort uiteindelijk ook alleen…

Het was een oude Amerikaanse schoolbus Een gele met lange neus Drie op een bankje links en rechts gaven benen weinig keus De bus, te laat vertrokken telde honderdtwintig koppen Ze slalomde om kuilen en stond plotseling stil Geen nood, het hulpje goot routineus ergens vloeistof in Een vrouw braakte vooraan door het altijd open raam Niemand…

Zeilen in een boot omringd door de open zee dorstig naar water Hoe zachtjes glijdt de eenmaster over water waar ik aan bakboord en stuurboord begeleid word door voorbijtrekkende vissen, dolfijnen en walvisfamilies drijven op de golven, gladgestreken in een oorverdovende stilte. Het gewapper van de zeilen trekt mijn aandacht Zij zorgt voor…

bij de laatste grote stad van Brazilië ontbreken kaarten en navigatie volg het schuimspoor op het water wijst de lokale loods daar is de rivier het diepst we zijn nog niet eens op de helft van de reis roept de gezagvoerder hij geniet van de trage bewerkelijke terugweg de reis duurt drie keer zo lang met zeemanskunst en improvisatie…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt…

Zwarte bergen omringen en zingen Het land en de steden, het hoogste lied Zingt de Montenegrijnse cultuur Die eeuwenoud zeer jong blijft Als een sirene klinken de klanken Tot in lengte van jaren, d'eeuwigheid Door Standvastig in de kern Klinkende klanken luiden in dalen 't Volume vibreert van hoog dan weer laag Wind speelt met volume en…

hier moet het ergens zijn klepperende lepelaars onderbraken even de hebzuchtige koortsige verlangens hier moet het ergens liggen hier zouden ze op dat machtige Zuidland botsen zo zuidelijk had nog nooit iemand gevaren de kaartenmakers lieten hun verbeelding spreken het Zuidland werd een getekende werkelijkheid hebzucht voedt…

We dachten, dat was niet goed te horen dat de authenticiteit van ons denken ons voor dwaal-angst kon behoeden. Maar het kompas van onze harten had zich slechts duister toebedeeld waar licht ons meer dan welkom was. We waren onderweg, steeds verder op zoek naar nieuwe horizonnen in de zoete duisternis van de nacht.…

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

1. Mijn geliefde chauffeerde mij onz' woonplaats - station Daarna afscheid op het perron Simpelweg daar het niet anders kon Verstreek de tijd als voorheen Liet ik haar alleen 2. Via ULTRAVOX' Vienna Vervolgens Podgorica Met eindbestemming Cetinje Aankomst weliswaar na middernacht Dus inmiddels reuzeblij Reizen voelt als vrij 3.…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…