Zoals de schapen door de rotsspleet gaan, verblind door 't felle licht tegen het donker, vertrouwend op het tikgeluid van stok en staf, zo leidt de Goede Herder jou door 't diepste donker en kom je blindelings voorbij het graf.…

Loop over enkeldiepe mossen langs door wortels gebonden en onder door klimop bestegen bossen, waar de zon elke morgen zichzelf en de kim bestijgt om ’s avonds in een onverlaat uur het heilig vuur vermorst, geregen in het duister en het licht tot heilzame korst van natte zoden, een nachtelijk deksel van een nog te ontdekken loden kist…

Mijn wortels zijn door een rivier omgeven, met water van het zuiverst soort, hoewel ik lig geveld voor dood is er één hoop, mijn wortels leven. Vrij naar Psalm 1.…

Hoog riekend op Zijn Troon Bespuugde ik Zijn Gewaad Sloeg ik Hem en rukte Zijn Kroon woedend af Ik sloeg buiten zinnen In op zijn Geest en Zoon Ik ben een moordenaar De beul van de Drievuldigheid Ik heb G-d vermoord…

Vaak verbijt je verwijten aan … ja aan wie? maar toch uit je dankbaarheid binnen jezelf of stel je een vraag of probeer je iets af te smeken - bij wie?- of bid je, soms hardop, ondanks alles.…

mensen verzamelen zich om moeder aarde te danken winden wervelen rond van zuid, west, noord, naar oost een buizerd vliegt zijn kringen ziet met zijn scherpe ogen hoe bloemen, bessen en vruchten een kleialtaar versieren in een licht briesje vleugt adem van de grote geest…

Imam Fawaz Jneid houdt fier de hoofddoek Als bescherming tegen verkrachting op Hij zet de wetenschap hier op zijn kop Verkrachters verkrachten uit ziek gemoed Het is zelfs de verwachting, inshalla Dat ze het doen met een burkaka…

Hier ben ik thuis, dit is mijn leven. Hier werk ik in geur van vers hout. En wat ik maak, is mij om het even. Hier is mij alles bekend en vertrouwd. Daar stond hij meestal en hielp mij gedreven, Ik meester, hij leerling, gezel. Hier heb ik hem vaak het voorbeeld gegeven; Aandachtig, hij leerde zo snel. Hij keek met een timmermansoog. Zag…

onder een levensboog met goudblinkende trompetten staat met wijd gespreide armen gekleed in een laken vol witte rozetten de Beminnelijke Maagd, eeuwig verlicht door een fakkel in elke hand het is haar gelukt een verzonken hek te openen aan de hemelrand zij strijkt met warme honing over een zwartgeblakerde ziel en bevrucht opnieuw de zin die…

engelbewaarder heuse oppasser hebben we allemaal zit op je schouder geloven!…

Kom dichter bij Mij, laat Mij je tranen drogen. Waar jij vernederd wordt daar zal Ik jou verhogen.…

U vraagt of ik niet eenzaam ben? Welnee, ik heb een laptop en sinds een jaar zelfs internet, nu lees ik veel gedichten, ook mailen heb ik al geleerd, dan krijg je steeds berichten. Eenzaam ben ik al lang niet meer er is zo veel te schrijven, ik doe zelfs al aan pastoraat door ‘t digitaal bereik. En zondagsmorgens is het mooi op Kerkomroep…

de vrouw gehuld in scharlaken haar lichaam bekleed met puur goud dronken van 't bloed van de kinderen en de Man die harten van mensen zou raken zijn lichaam geslagen aan hout om haar de eeuwigheid te verhinderen dronken beiden uit dezelfde beker…

Een in Kampen hevig uitslaande brand beroerde nogal de gemoederen want, je kan wel met z'n allen bidden tot de Heer Maar daarmee krijgen ze hun kinderen niet weer. Nee, die schaapjes zijn ze voorgoed kwijt. Dát is de keiharde werkelijkheid.…

Ik schrjf een gedicht en ik weet Zonsverduistering omgekeerd Echte stilte echte woorden Oost in West verweerd. Een diepe wens tot gronden. Heer, ik heb U teder. Als ik begrijp dat er geen bodem is, Schenk Uw genade neder. Wel een hel en hemel Ontvangen een geheel Dat is slechts een keuze Eer ik uw Zonen, ieder enkel deel…

Links rechts gebonden in gebed Door zonde soms zo tragisch Ik hoop op iets magisch Bevrijding van de smet. Hollands gedoog, ik begraaf in Ontwikkelde waarheid Op wetenschaps klaarheid Heerlijke stenen verslaving Poëzie is wat ik wil Wie geeft ontvangt Energie ontspant En ik ben stil. Zowaar, ik laat mij niks kisten Weg met de verjaardagschristen…

Mijn kracht heeft mij verlaten, rottende vruchten aan mijn voeten wat bleef hangen, blijven onrijp, groene ranken vergelen, dof gelaten wacht ik op een laatste windstoot, die als dolk mij in haard en hart zal raken, vergrijp van dierbaar, maar ontbloot geloof, beperkt zich tot bot gezaagde planken.…

Alsof hij een oude vriend ging bezoeken stond hij op - midden in de nacht hees zich in pak en sloot de deur Hij die steeds zijn oude handen vouwde bad voor het geringste eten en reciteerde ellenlange verzen uit zijn hardgekafte bijbel met dungelijnde paarse lippen waarachter het woord van zijn Heer diep verborgen lag als Dode Zee-rollen…

Stil, Israël vertelt een verhaal aan de oever van Babels stromen ze huilt en denkt, hoe zijn we allemaal hier in ballingschap gekomen is god nog bij ons deze dagen nu alles weer woest en ledig is uitlandig zijn we vol met vragen een godvergeten duisternis luister haar krachtig credo klinkt over de maker van al wat leeft dit scheppingslied…

Chicades zingen monotoon, een eeuwig theater, en een jonge Griek plakt posters voor de Perzen, de Perzen, tragedie, geschreven door Aischylos, eeuwen en eeuwen, zoveel eeuwen geleden, een spektakelstuk vol bloed, wraak, en mensen, emotie, passie, verlangen, onbegrip. we wandelen langs steile riffen en luisteren naar de chicades, die monotoon…