geen dag ben ik onaangebroken begonnen de sluier van de nacht achtergelaten, opgelicht waanzinnig opnieuw knipperend naar de zon ik mag weer een dag…

komkommer en kwel tijden van niets slechts denken is iets dat troebelt me wel komkommer en kwel gebogen en gebukt onder het lijden dat mislukt rest nog slechts het verlaten van mijn vel…

loop heen en weer kan het water dan niets alleen? dacht de man die zijn jaren bij de sluis doorstond door zijn eb en vloed te tellen alléén de maan maakt mijn zure nachten zoet wees vol alsjeblieft aan halve heb ik niets anders loop ik er nog liever naar toe…

"game is over" bij een tennisbaan in verval het onkruid hoog en het gravel haast verdwenen als bij een veteraan op laatste benen.. tennisbanen moeten leven kreunen onder slagen met ballen die om opslag vragen maar een baan zo ongelegen daar kan ik niet goed tegen…

Heel even de grens te overschrijden van die fase na de dood net genoeg om te weten of er inderdaad wat is…

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…

Gestaag nadert onze pensionering wachten decennia vrije jaren hoe we die tijd gaan ervaren hangt af van de voorbereiding Door gevoels-misleiding versnelt onze gevoelstijd ervaren we die vrijheid als strijd en vaak heerst de teleurstelling Gezonde jeugd zit vol levenslust wat slijt, er ontstaat gelatenheid als er niet aan wordt gewerkt…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

Wat stond ik vroeger met open mond te kijken naar De Paardenmolen. Koetsen, een olifant met spiegels, zwanen met enorme vleugels – met een stuur in het midden. Er was een wit paard en een zwart paard, maar het enige wat ik werkelijk wilde was er niet: een vliegtuig waar je niet uit kon vallen, dat na twee rondjes zich van de molen losmaakte…

eenzaam reizen mijn gedachten terug langs de oude paden die -door iedereen verlaten- in het landschap lijken op te gaan leegte is er achter mij voor me vlucht alles vlucht alles voor me weg achter blijf ik met het jonge gras dat twijfelt of het nu de paden mag bezitten…

nieuwjaar een schrikkeljaar 366 maagdelijke dagen welk een groot avontuur uitdagend!…

'Là où les rochers s'allongent vers l'Océan nous nous reposons dans une vallée verte qui nous a reçu sans réserve, accueillant comme la vie devrait être pour nous tous en nous donnant un Beau Regard sur tout que nous gardons dans le plus-que-parfait' Daar waar de rotsen zich uitstrekken naar de Oceaan rusten wij uit in een groene vallei…

nooit iemand die het kan verklaren telkens op oudejaarsavond zijn ze allemaal echt even rond onze vette en magere jaren…

en dan is er de nacht waarvan je niet dacht dat het er eens van moest komen afscheid, dag dromen sterven slapend zo vaak geoefend, ik ga er wel voor wakend voor de dood en morgen ben ik er weer misschien ook wel niet neem het mij niet kwalijk…

reizen in vertraagde tijd is reizen door een leeggewaaid landschap waar bomen dwarsliggen en men de dichter heeft bestolen van zijn woord in dromen dromen wij van geluk en vinden iets van onszelf terug als in de spiegel aan de wand waarin het kijken is vergaan tot ogenschijnlijk lijden waarbij pijn wordt tot een glimlach die op de lippen…

Tendens (senryu) De combinatie lange tenen/korte lont wordt steeds meer normaal ---------------------------------- Idols (senryu) Te ijdel gekweel zoveelste herhaling van wat al bekend is ------------------------- Opinieonderzoeken (kyoka) Weer zo’n onderzoek ik vind dit en ik wil dat gevraagd is mij niets het zal wel betrouwbaar…

Toch niet rijp om te gebruiken want in een mum weer gevlogen zonder raad Tanden eraan stuk gebeten niks geleerd terwijl je toch zijn kind bent Liet te veel wonden achter om hem nog te kunnen doden…

twa blaue joggers rinnen mei harren koppen tsjin de hurde wyn lâns de iere Wetterskipdyk, de grize wolken yn 'e loft lizzen as een winterflues oer dit tsjokke, griene lân se sjoggen op harren horloazje, dat eltse fiif sekonden piepet, en se witten, oe sa krekt, hoefolle tiid ferlern is en foarby, sûnder dat se eat sjoen hawwen, fan de…

Waar toekomst en dromen verstenen zonder bliksemschicht of regenboog domein van traan en gesloten oog overvol van 'zij gingen henen' Daar leeft slechts het gestage roesten zakt de steen door het vergane lijf waakt het opschrift over 't laatst bedrijf van hen die nog zoveel wilden, zoveel moesten Maar de dood wil niets, kent geen…

wanneer ginds het licht achter de verste einder onder dreigt te gaan de waanzin halt gehouden op arm afstand: het briesend paard galopperend op de plaats trekt het decor in haast voorbij de rolverdeling berust als vanouds op louter misverstand en mag geen naam hebben het beest in mij dat vrijheid ruikt rukt onrustig aan de ketting…