zoveel jaren is echter eigenlijk niks vergeleken met het heelal dus dat is een punt afgezien van de felicitaties je weet dat je niets voorstelt en tegelijkertijd ben je alles dus wat ? hou dat laatste toch maar aan denk niet dat je niets voorstelt want dan vernietig je net zo makkelijk iedereen evengoed ben ik nu zestig…

een heilig getal draagt zij om haar ranke gebruinde vingers als teken van met deze hand schildert zij doeken vol verhalen die je kunt horen zij fluisteren gedichten van heel ver weg door haar vertaald vanuit haar ziel…

jij hebt vast wel een lijstje met wat wensen voor jou: wat spullen, wat prullen, wat warms tegen kou... vandaar mijn stil gebedje wie weet, wordt eraan voldaan: vooral dat de zon aan de hemel blijft staan…

De kilometers kruipen nu onder me door ik trap het gas wat harder in het is bijna twaalf Chris Rea klinkt en ik ga maar door Ik besluit: ik ga er voor maar zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Het is twaalf nu, ik heb het gehaald Chris Rea klinkt en ik ga maar door dan.…

mijn handen deed ik samen mijn laatste woord was amen daar tussen klonk mijn wensje voor dit lief, klein mensje ik vroeg geen spel, geen speeltjes geen kleurtjes of penseeltjes ik vroeg voor jou met veel plezier voor elke dag een klaver vier…

ieder jaar weer dan wappert de vlag en vieren we feest met een vrolijke lach we juichen en springen we dansen en zingen ons helemaal dronken op jou wordt geklonken we herdenken de dag dat je licht zag op aard want dat is toch minstens een knalfeestje waard!…

Emelie is Emelie Emelie is de vrouw van Lammert Emelie is de moeder van Stan en Nout Emelie werkt, Emelie praat, en Emelie wandelt Emelie wandelt elk jaar met ons in de laatste en de eerste dagen van het jaar Emelie praat met iedereen van ons terwijl ze wandelt met Jeannelies en Rijanne, met Richard en Marcel, met Jool en Els…

nee, nog geen grijze haren daar ik heb besloten niet meer te verjaren maar alleen nog maar te verjongen…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…

De dag waarop ik elk jaar denk aan je geboorte, Godsgeschenk. Je bestaat, ademt, leeft, straalt, lacht, ontvangt en geeft, je groet, omhelst, kust en wordt gekend, kind wat ben ik blij dat jij geboren bent!…

Met het vallen van de avond kwam de vrede, de rust na al het jagen van vandaag. Met schroom heb ik dit huis maar weer betreden al was er verder niemand hier, geen buur, geen vriend. Toch was ik niet alleen: er waren wensen, bloemen, berichten aan de telefoon en zeker ook gebeden. Vandaag heb ik een jaar erbij gekregen, en dat is vreemd maar…

Eenenvijftig jaar baande ik mezelf nuchter een weg tussen liefdesbrieven van eenzame vrouwen boodschappenlijstjes voor de slijterij en de dierenwinkel minnaars en minnaressen die de dood vonden in mijn hart zonder weerschijn of klatergoud dikwijls alleen in wildernis waar eenzaamheid een kleinood bleek voor mij toevertrouwde…

De tijd staat niet stil, maar verloopt als het water dat nooit terugkeert naar de bron. Intussen doet het waar het voor dient: het lest de dorst van wie wil drinken; wast de dingen die om klaarheid vragen, om gereinigd weer te zijn wat ze in oorsprong waren; zo is ook de tijd die steeds weer heelt en koestert, tempert en verzacht. Gelukkig…

LANGSTE DAG Drie maal zeven In de zesde maand Van het jaar Langste dag, Zomer die op Uitbreken staat Vierentachtig schrijven We als jij op deze Bijzondere dag Geboren wordt Jonge ouders die Verrast zijn met Hun eerste kind - Een zoon, ja, u heeft Een zoon, en jij Verdwijnt meteen de Couveuse in ver weg Van hen…

fijn als tule en de broze breekbaarheid van vleugeltjes des hommels op zondagmiddag in de tuin in alle rust eet ze een taartje in de zon ...zonder weten... jarig zijn zit niet meer in haar brein dat allang is ingehaald door het verleden honderd als een niet bekend getal in de tuin en in het nu is het genieten groot geluk…

Vandaag ontwaak ik met ontbijt op bed, Want het is feest, exact één jaar geleden Heeft Overweg zijn allereerste schreden Schoorvoetend op dit dichterspad gezet. Light verse is zo verslavend als een drug, Maar Overweg neemt even gas terug.…

ik aanschouw een lavendelmeisje zij zingt een geheel eigen wijsje zelfs de zon gaat hierdoor schijnen waardoor haar schoonheid zal verfijnen blauwe kijkers 'n glimlach rond haar mond witte strikken in vlechten, o zo blond zingt ze de mooiste liederen achter elkaar doet zelfs de lente 'n boekje open over haar…

Voor Oekie Na het donkerste Van alle wolken Ben jij de zonnestraal Die als godsgeschenk in Ons leven is gekomen, Jij die hart en oog Hebt voor ons allemaal En voor je broers het Cement wilt zijn dat Hen met ons samenbindt…

Ik kan het niet geloven dat ik morgen al zo oud word dat in vroeger tijd het leven wel zou stoppen. Zegt ons de Bijbel niet dat zeventig het einde is, of tachtig als je krachtig bent en ijzersterk? Wat nu nog komt is gave, maar zo was het eigenlijk altijd, soms zonder het te weten. De dankbaarheid zou nu mijn dagen moeten kleuren, nog meer…

De persoonlijke geschiedenis van vijftig jaar individu gaat in filmische beelden tijdens jouw verjaardag aan jouw gedaagdenveld voorbij je proeft genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken je voelt afstandelijkheid bij verre familie die ooit dichtbij was als een eenzame egel onder dwalende najaarswolken bescherm jij jezelf…